Ἕνας σπάνιος ἄνθρωπος καὶ ἕνα σπάνιο λουλοῦδι.
Ὁ Γιάννης ὁ Συτιλίδης, πιστὸς στὸ ῥαντεβοῦ του, ἀπὸ τότε ποὺ ἐνετόπισε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ σπάνιο αὐτὸ λουλοῦδι ἐπισκέπτεται τὸ Solenanthus scardicus κάθε χρόνο γιὰ νὰ διαπιστώσῃ ἐὰν ὅλα π Συνέχεια
Ἕνας σπάνιος ἄνθρωπος καὶ ἕνα σπάνιο λουλοῦδι.
Ὁ Γιάννης ὁ Συτιλίδης, πιστὸς στὸ ῥαντεβοῦ του, ἀπὸ τότε ποὺ ἐνετόπισε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ σπάνιο αὐτὸ λουλοῦδι ἐπισκέπτεται τὸ Solenanthus scardicus κάθε χρόνο γιὰ νὰ διαπιστώσῃ ἐὰν ὅλα π Συνέχεια
Ἀφοῦ λύσσαξαν κυριολεκτικὰ μὲ τὸν codex alimentarius γιὰ νὰ ἀπαγορεύσουν βιταμίνες, βοτάνα καὶ συμπληρώματα καὶ νὰ ἐπιβαλοῦν ἀκτινοβολία στὰ τρόφιμα, ἰδοῦ τὶ σκαρφίστηκαν.
Ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τῆς εἰδήσεως προκύπτει αὐτόματα τὸ γελοῖο τοῦ πράγματος.
Ἡ εἴδηση ὑπάρχει –ποῦ ἀλλοῦ-στὸ συκρότημα Λαμπράκη: Συνέχεια
Η πανέμορφη Θάσος, στο Βόρειο Αιγαίο, είναι γνωστή για πολλά προϊόντα της:
Ένα απ’ αυτά, είναι το υψηλής ποιότητος έξτρα παρθένο ελαιόλαδό της, από την περίφημη τοπική ελιά «θρούμπα», κ.ά. Ένα άλλο όμως, είναι το βαλσαμέλαιό της, από το εξαιρετικό βαλσαμόχορτό της, που θεωρείται – μαζί με της Σαμοθράκης[1], της Ικαρίας και της Λακωνίας – ως το καλλίτερο στον κόσμο!
«Ἀνόητος ὁ ἰατρὸς ποὺ περιφρονεῖ τὴν γνώση ποὺ ἀπεκτήθη ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους προγόνους του»
Ἱπποκράτης
Γράφει ο Iπποκράτης θέλοντας να προειδοποιήσει τους μαθητές του για τους κινδύνους και τα ολέθρια αποτελέσματα, που έχει όταν αφήνουν την θεωρία να προπορεύεται έναντι της κλινικής πρακτικής.
Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται, ο φόβος, ιδίως η τρομολαγνεία και το χρέος είναι τα καλλίτερα «προιόντα», πωλούν αρκετά και είναι άκρως κερδοφόρα, πρώτα είχαμε την γρίππη των χοίρων, μετά των πτηνών και τώρα πουλάει ο μπαμπούλας έμπολα, αν και το μάρκετινγκ έχει βελτιωθεί πλέον αρκετά…
Αλλά δεν πρέπει να ανησυχούμε, για λίγο καιρό θα είμαστε μέσα στον πανικό, μετά θα έρθει το εμβόλιο να μας σώσει, που ήδη έχει αρχίσει να κατασκευάζεται. Συνέχεια
episthmi: Η παρακάτω ιστορία είναι μια προσωπική ιστορία φίλου του ιστολογίου που με ιδιαίτερη χαρά τη δημοσιεύω. Το όνομά μου είναι Τάσος.
Είμαι 34 παρά τέταρτο και έζησα μια ζωή απολύτως φυσιολογική, χωρίς ασθένειες (σπάνια) μέχρι τα 24 μου.
Στα 24 μου λοιπόν έπαθα ροδόχρου πιτυρίαση. Τι είναι αυτό ε;
Δεν είναι επί του παρόντος, οπότε εν συντομία είναι μια ασθένεια του δέρματος, που εμφανίζεται σε πρόσωπο, χέρια κλπ, κάνει τον κύκλο της και εξαφανίζεται μετά από 2-3 μήνες.
Την ίδια περίοδο άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα ιγμορίτιδας και επίσης την ίδια περίοδο ξεκίνησε η περίεργη πιτυρίδα που έχω εδώ και 15-16 χρόνια που δεν έφευγε με την καμμία. (όλα συνδέονται… μη τα προσπερνάτε….).
Πριν λοιπόν ξεκινήσουν όλα αυτά (περίπου 6 μήνες πριν)μια καθαρά Δευτέρα θυμάμαι, γυρίζοντας από Αίγινα έπαθα γαστρεντερίτιδα η οποία μετά από πολλές γαστροσκοπήσεις και διάφορους γιατρούς κατέληξε να διαγνωστεί ως κατεστραμμένη χολή η οποία πήρε το δρόμο της για τα σκουπίδια με λαπαροσκοπική εγχείρηση (3 τρυπούλες στην κοιλιά που ούτε καν φαίνονται πλέον).
Από τότε λοιπόν άρχισαν όλα αλλά η ζωή μου ήταν απόλυτα φυσιολογική.
Έτρωγα σαν ζώο και ήμουν πάντα 63 κιλά. Σταθερά. Κάποια στιγμή πήρα μετάθεση σε μια μικρή επαρχιακή πόλη (λόγω προαγωγής) και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που έγινα 32.
Στα έργα των αρχαίων Ελλήνων ιατρών, στα οποία αρχίζει να εμφανίζεται η επιστημονική ιατρική, καταγράφεται ένας μεγάλος αριθμός φαρμάκων από το φυσικό περιβάλλον ιδιαίτερα από τα φυτά, τα βότανα. Δάσκαλος της βοτανοθεραπείας θεωρείται ο κένταυρος Χείρων, που ζούσε στο Πήλιο, με τα πολυάριθμα φυτά και βότανα. Από αυτόν διδάχθηκε ο ευρετής της Ιατρικής Ασκληπιός και στη συνέχεια οι γιοί του Μαχάων και Ποδαλείριος, οι οποίοι συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Στην εικόνα ο Απόλλων, ο Χείρων και ο Ασκληπιός σε παράσταση του 1ου αι. μ. Χ.
Στα ομηρικά έπη συναντούμε αναφορές χρησιμοποίησης βοτάνων για θεραπευτικούς σκοπούς ή για δηλητηριάσεις, χωρίς όμως πολλές φορές να αναφέρεται ένα συγκεκριμένο βότανο ή να περιγράφεται με λεπτομέρεια. ΄Οταν ο Μενέλαος τραυματίσθηκε στον Τρωϊκό πόλεμο τον εξέτασε ο ιατρός Μαχάων, «άνδρας ίσος με τους θεούς «ισόθεος», προσπάθησε το βέλος να τραβήξει… κι’ αφού εξέτασε την πληγή, εκεί που μέσα έφτασε το βέλος το φαρμακερό, το αίμα βύζαξε, δίχως χρονοτριβή και με πείρα πασπάλισε «ήπια φάρμακα» φάρμακα μαλακτικά, που κάποτε τα χάρισε στον πατέρα του, τον Ασκληπιό, ο Χείρων», (Ιλ. Δ 212-218).
Για τον ιατρό Μαχάονα σε άλλο χωρίο της Ιλιάδος, ο Όμηρος με έμφαση τονίζει: Συνέχεια