(Ἀφιέρωμα στὸν Βάσο Βογιατζόγλου)
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγινε πανελλήνιος ἑορτασμός γιὰ τὴν Ἐθνικὴ Ἐπέτειο.
Οἱ ὁμιλητές -καὶ πολὺ σωστά- ἀνεφέρθησαν σὲ ὀνόματα σημαντικά. Φυσικὰ στὶς ὁμιλίες μου στὴν Ρόδο καὶ ἀλλοῦ δὲν τοὺς ἀγνόησα οὔτε κι ἐγώ. Κατ’ ἔθος παλαιὸ ὅμως σὲ κάθε ἐπετειακὴ ὁμιλία μου ἀναφέρομαι σὲ κάποιον ὑπέροχο ἄγνωστο τοῦ Ἀγώνα. Ἐφέτος ἀναφέρθηκα στὸν πυροβολητὴ Ἀλεξανδρῆ Κουλούρη ποὺ πολέμησε στὸ Μεσολόγγι.
Εἶναι μία κατάστασις στὴν ὁποίαν γιὰ νὰ εἰσέλθουμε χρειάζεται …ἀφοσίωσις σὲ ἕναν στόχο.
Ἕναν δικό μας στόχο.
Ἕναν στόχο ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέξαμε, κτίσαμε μέσα στὴν φαντασία μας καὶ κατόπιν, ἀφοσιωμένοι, ἐργαζόμεθα γιὰ νὰ τὸν κατακτήσουμε. Συνέχεια
ΜΑΘΗΜΑ 15ον
Περὶ ῥημάτων ὁ λόγος σήμερα φίλοι μου.
Ὁ βασιλεὺς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης εἶναι ἀδιαμφισβήτητα τὸ Ῥῆμα.
Ἡ γλῶσσα μας ξεκινᾶ νὰ δημιουργῆται ἀπὸ μονοσύλλαβα ῥήματα, κάποια ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἠχοποίητα, καὶ μᾶς διασώζει ὁ Φιλόξενος ὁ Γραμματικός, ποὺ ἒζησε τὸν 2ον π. Χ. αἰῶνα.
Ἀναφέρω μερικὰ παραδείγματα: τὸ ῥῆμα «μάω-μῶ», ποὺ σημαίνει «ἐπιζητῶ, ἐπιθυμῶ σφοδρῶς», ἠχοποίητο διότι ἓνα μωρό, τὸ πρῶτο ποὺ «ζητάει» εἶναι τὸ «μαμ», τόν «μα-στό»…
Πόσοι καὶ πόσοι δὲν ἔχουν γράψει, αἰτιολογήσει καὶ ἀναλύσει τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους ἡ ἱστορία γέμει διδαγμάτων πρὸς ἡμᾶς τοὺς νεωτέρους! Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται λέγει ὁ εἷς, ἡ ἱστορία ἀνακυκλοῦται λέγει ὁ ἕτερος, ἡ ἱστορία διδάσκει λέγει ὁ τρίτος κ.ο.κ. Ποῖος ὅμως μελετᾶ τὴν ἱστορίαν!
Μὲ ἀφορμὴν τὴν ἀλληλέγγυον καὶ φιλικὴν στάσιν τῆς Εὐρώπης ἔναντι τῶν τρεχόντων οἰκονομικῶν προβλημάτων τῆς Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα, ἐν πολλοῖς, ἐὰν ὄχι ἀπολύτως, ἐδημιούργησεν αὐτὴ ταύτη ἡ Εὐρώπη καὶ δὴ ἡ κυρίαρχος αὐτῆς, σήμερον, δύναμις, ἤτοι ἡ Γερμανία, ἀνακαλῶ ἱστορικὰ τινα σημεῖα. Συνέχεια
Ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα εἶναι ἡ μοναδικὴ στὸν κόσμο ποὺ ὁμιλεῖται ἐπὶ 4.000 χρόνια!
Ἡ μαγεία τῆς εἶναι ὅτι σὲ κάθε λέξη ἀνακαλύπτεις τὴν πραγματικὴ σημασία τῆς ἐννοίας τῆς λέξεως.
Οἱ λέξεις δημιουργοῦν σκέψεις…
Ἔτσι ὅποιος γνωρίζει περισσότερες λέξεις μπορεῖ νὰ κάνῃ καὶ ἀναλογικὰ περισσότερες σκέψεις.
Σήμερα, τὸ 2015, χρησιμοποιοῦμε σὲ καθημερινὴ βάση, κατὰ μέσον ὅρο, γύρω στὶς 100 – 200 λέξεις!
Ἡ Ἑλληνικὴ διαθέτει ἐκατομμύρια!
Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ φτώχεια μας!!!
Ὄχι τὰ λιγοτερα χρήματα καὶ ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλὰ ἡ ἐλλειψις λέξεων καὶ ἄρα σκέψεων.
Δηλαδὴ συμπερασματικὰ καὶ πράξεων. Συνέχεια
Εὖγε ὤ Ζουράρι!
Ἄνους μὲν εἶ, τὰ δὲ ὀρθὰ ἐποίησας.
Τιμὼν τὴν πατρῴαν ἡμῶν γλῶτταν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, τοῖς μωροῖς ἀπεστομήσαν, τοῖς λέφοντες ὅτι ἀποθνήσκουσα ἐστι.
Πέπρακας ὁ καθ΄ εἰς ἐξ ἡμῶν δεῖ πρᾶξαι ἐν ἑαυτῷ τὲ καὶ ἑτέροις. Συνέχεια
