Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Θράκη

Ἡ Θράκη τοῦ μέτρου καὶ τοῦ σεβασμοῦ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

«Μια διαφορετική θεώρηση για τους Θράκες του ΙΘ΄ αιώνα»

 Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

Η Θράκη είναι η περιοχή εκείνη της Ελλάδας, που άνθισε ο Ελληνισμός, ενώ παράλληλα επιβίωναν και άλλες εθνότητες και διαφορετικοί πολιτισμοί, για περισσότερα από 1.700 χρόνια, λογαριάζοντας τα περίπου 1100 χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και τα 600 χρόνια της Τουρκοκρατίας. Υπήρξε με άλλα λόγια χωνευτήρι πολιτισμών, όχι όμως και λαών, αφού οι λαοί που έζησαν εκεί, δεν συμπιέσθηκαν, δεν εξοντώθηκαν, δεν εξαφανίσθηκαν. Συνέχεια →

Θράκη – Γῆ τοῦ Ὀρφέως

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μὲ τὴν ὄψη, μὲ τ΄ ἀνάστημα
μὲ τὸ νοῦ μὲ τὸ βιολί
νὰ ἡ Θρακιώτισσα τῶν ὅλων
ζωντανεύτρα μουσική!
Καὶ μ΄ ἐσένα, Ὀρφέα, σὰν πνέματα
κι ἐμεῖς καὶ ὅλα καὶ οἱ Θεοί
Συνέχεια →

Τὸ χθόνιο σύμβολο στὴν θρακικὴ θρησκεία…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ σπήλαιο, εἶναι χθόνιο σύμβολο στὴν θρακικὴ θρησκεία

 Οἱ λαξευτοὶ τάφοι τῆς Θράκης, ποὺ θυμίζουν καὶ συμβολίζουν σπήλαια, οἱ κόγχες στὰ βράχια τῶν βουνῶν καὶ οἱ μεγαλιθικοὶ τάφοι (Dolmens), εἶναι μνημεῖα ποὺ ἐκφράζουν τὴν πίστη τῶν Θρακῶν στὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ δηλώνουν συγχρόνως τὸν οὐράνιο – ἡλιακὸ καὶ χθόνιο χαρακτῆρα τῆς θρησκείας τους, ὅπως κορυφώνεται στὴν διδασκαλία καὶ στὰ μυστήρια τοῦ ὀρφισμοῦ.

     Στὴν μυθολογία ἀπεικονίζονται ἀληθινὰ συμβάντα αὐτῆς τῆς μεταβατικῆς περιόδου, ποὺ πιθανότατα συμπίπτει μὲ τὸ τέλος τῆς ὕστερης ἐποχῆς τοῦ Χαλκοῦ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς πρώιμης ἐποχῆς τοῦ Σιδήρου. Συνέχεια →

Ὁ ἀποικισμὸς τῆς Θάσου…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Θρᾶκες οἱ πρῶτοι ἄποικοι – Ὁ ποιητὴς Ἀρχίλοχος καὶ οἱ σατυρικοί του στίχοι.

         Στὸ τέλος περίπου τοῦ 8ου αἰ. π.Χ. ἢ στὶς ἀρχὲς τοῦ 7ου αἰ. π.Χ., μία ἀποστολὴ ἀπὸ τὸ κυκλαδίτικο νησὶ τῆς Πάρου, ἀποβιβάστηκε στὸ πυκνόφυτο νησὶ τῆς Θάσου μὲ ἀρχηγὸ τὸν Τελεσικλῆ, πατέρα τοῦ λυρικοῦ ποιητοῦ Ἀρχιλόχου.

   Γύρω στὸ 684-680 π.Χ. οἱ Πάριοι ἄποικοι ἴδρυσαν στὴν ΒΑ ἀκτὴ τοῦ νησιοῦ, σὲ θέση προφυλαγμένη ἀπὸ φυσικὸ λιμάνι, τὴν πόλη τῆς Θάσου. Τὸ νησὶ κατεῖχε τότε τὸ θρακικὸ φύλο τῶν Ἠδώνων, οἱ ὁποῖοι εἶχαν διαπεραιωθεῖ σ΄αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἀπέναντι ἀκτὴ τῆς περιοχῆς τοῦ Παγγαίου. Ἀπὸ τὸ ὄνομα τῶν Ἠδώνων εἶχε ὀνομαστῆ καὶ τὸ νησί, πρὶν τὴν ἐγκατάσταση τῶν Παρίων ἀποίκων, Ἠδωνὶς ἢ Ὀδονίς. Συνέχεια →

Ἡ Καρδία τῆς Θρακικῆς Χερσονήσου!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

      Ἡ Καρδία ἦταν ἡ μεγαλύτερη πόλη τῆς Θρακικῆς Χερσονήσου (σήμερα χερσόνησος τῆς Καλλιπόλεως), ἀποικία τῶν Μιλησίων καὶ Κλαζομενίων στὸν Μέλανα κόλπο, στὸν σημερινὸ κόλπο τῆς Σάρου. Τὸν 6ον αἰώνα κυριεύτηκε ἀπὸ τὸν Μιλτιάδη καὶ τότε κτίστηκε τὸ ἐγκάρσιο τεῖχος ἀπὸ τὴν Καρδία ἔως τὴν Πακτύη, κατὰ πλάτος τῆς Θρακικής Χερσονήσου. Στὴν Καρδία προσορμίστηκε ὁ στόλος τῶν Ἀθηναίων μετὰ τὴν νίκη του στὴν Ἄβυδο τὸ 411 π.Χ.

     «Καρδία, πόλις μετὰ λιμένος, εἰς τὰ ΒΔ τῆς Θρακικῆς χερσονήσου, ὑπὸ τῶν Μιλησίων συνοικισθεῖσα, εἶτα ὑπὸ τοῦ Μιλτιάδου νέους ἀποίκους λαβοῦσα, καταστραφεῖσα δ’ ὑπὸ Λυσιμάχου, καὶ εἶτα πάλιν ἀνοικοδομηθεῖσα. Πατρὶς τοῦ βασιλέως Εὐμένους καὶ τοῦ ἱστοριογράφου Ἱερωνύμου» (Ἡρδ. Ζ, 68. – Στρβ. Ζ, 331) «Λεξικὸν τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιολογίας», Ραγκαβῆ. Συνέχεια →

Τὰ δεινὰ τῆς Βοῤῥείου Θράκης

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

   Τό 1878, ὁ ρωσσικὸς στρατὸς νικῶντας τοὺς Τούρκους, δίνει στὴν Ρωσσία τὸ δικαίωμα νὰ θέσῃ τοὺς ὄρους της στὴν ἡττημένη ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία. Τότε, μὲ τὴν ἔπαρση τοῦ νικητοῦ, στὸν Ἅγιον Στέφανον -προάστιο τῆς Κωνσταντινουπόλεως- ἡ Ρωσσία ἐπιβάλλει τὴν δημιουργία τῆς μεγάλης Βουλγαρίας. Ἡ συνθήκη τοῦ Βερολίνου ὅμως ποὺ ἀκολούθησε στὴν συνέχεια καὶ ἀντικατόπτριζε τὴν διαφωνία τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων στοὺς ὄρους τῆς Συνθήκης τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἀκυρώνει τὴν προϋπάρχουσα συνθήκη, ἐπιβάλλει τὴν δημιουργία ἑνὸς μικρότερου, πριγκιπάτου τῆς Βουλγαρίας, ἐνῷ ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία ἐπιστρέφει στὴν ὀθωμανικὴ «ἀγκαλιὰ», ἔχοντας ὡς πρωτεύουσα τὴν Φιλιππούπολη. Συνέχεια →