Ἐπειδὴ πολλοὶ φίλοι διερωτῶνται, μὲ ἀφορμὴ τίς ἀνασκαφὲς τοῦ μεγάλου Τάφου τῆς Ἀμφιπόλεως καὶ τὴν εὕρεσι τῶν δύο Σφιγγῶν, ἐὰν αὐτὲς ἔχουν σχέσι μὲ τὴν Ἑλλάδα ἢ ἐὰν εἶναι μόνον αἰγυπτιακὰ σύμβολα, ἂς θυμηθοῦμε:
1) Τὸ αἴνιγμα ποὺ ἔθεσε ἡ Σφίγγα στὸν Οἰδίποδα.
2) Τὰ ἀνασκαφικὰ εὑρήματα:
Ἕνα ἐξαιρετικῶς σπάνιο εὕρημα!!!
Τὸ 1962, στὸ ἀνατολικὸ νεκροταφεῖο τῆς Θεσσαλονίκης, εὑρέθη ἕνα μολύβδινο φέρετρον, μέσα σὲ μαρμάρινη σαρκοφάγο.
Περιεῖχε τὸν σκελετὸ μία γυναίκας, σὲ ἀρκετὰ καλὴ κατάστασι.
Τὸ καλὰ κλεισμένο φέρετρο, ἴσως μαζὺ μὲ κάποιαν ἄλλη φροντίδα (ὅπως σαβάνωμα καὶ χρῆσι γύψου, ποὺ ἀπομονώνει τὴν ὑγρασία), βοήθησαν ὥστὲ νὰ διατηρηθοῦν ἴχνη τῶν φρυδιῶν, καθὼς καὶ τὰ μαλλιὰ τῆς νεκρᾶς, πλεγμένα σὲ κοτσίδα. Συνέχεια
Δεῖτε σὲ ποιῶν τὰ κεφάλια πέφτουν αὐτὴν τὴν στιγμὴ κεραυνοί!!!!
Ὁ οὐρανός
Πουλιὰ μαῦρες σαΐτες τῆς δύσκολης πίκρας
δὲν εἶν᾿ εὔκολο πράμα ν᾿ ἀγαπήσετε τὸν οὐρανὸ
πολὺ μάθατε νὰ λέτε πὼς εἶναι γαλάζιος
ξέρετε τὶς σπηλιές του τὸ δάσος τοὺς βράχους του; Συνέχεια
Ἔκαναν οἱ ἀρχαῖοι κομπόδεμα;;; Εἶχαν κουμπαρᾶ;;;
Ἀποδεικνύεται πώς, ΝΑΙ!!!
Ἀπὸ τὴν Ἀττικὴ μέχρι τὴν Θεσσαλία καὶ ἀπὸ τὴν Κόρινθο μέχρι τὴν Μακεδονία, τὸ πήλινο πουγγὶ γέμιζε μὲ νομίσματα, γιά…μια ὥρα ἀνάγκης.
Ἦταν ὁ «Θησαυρός»
Τὰ ῥωμαϊκὰ συμπόσια στὴν Μακεδονία καὶ τὰ συμποσιακὰ σκεύη.
Ἀρχαιολογικὸν Μουσεῖον Θεσσαλονίκης. 
Οἱ Ῥωμαῖοι, ὅπως καὶ οἱ Ἕλληνες (εἰκάζεται ὅτι) δὲν εἶχαν πειρούνια. Ἔτρωγαν μὲ κοχλιάρια ἢ μὲ τὰ δάκτυλα, πλένοντας συχνά, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ συμποσίου, τὰ χέρια τους. Ἀναφέρεται ὅτι στὰ πλούσια δείπνα ὑπῆρχαν κοχλιάρια ποικίλων σχημάτων καὶ διακοσμήσεως, τραπεζομάντηλα καὶ πεσέτες. Συνέχεια
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
ΚΥΡΙΑΙ ΔΟΞΑΙ 3 & 5 (περί ηδονής)
– «ὃρος τοῦ μεγέθους τῶν ἠδονών ἡ τοῦ ἀλγοῦντος ἃπαντος ὑπεξαίρεσις. οἷς δ’ ἄν τὸ ἠδόμενον ἑνῆ, καθ’ ὃν ἂν χρόνον ἦ οὐκ ἂν ἒτι ὀχλοῖντο τῷ ἀλγοῦντι ἤ λυπουμένῳ ἤ συναμφοτέρῳ».
Ὅταν λείψῃ κάθε εἴδους πόνος ἢ δυσαρέσκεια, τότε φθάνουμε στὸ ἀνώτατον σημεῖον τῆς εὐαρέστου διαθέσεως κι ὅσοι ἔχουν φθάσει ἐκεῖ κι ὅσον χρόνον αὐτὴ διαρκεῖ, δὲν ἐνοχλῶνται ἀπὸ πόνο ἢ λύπη ἢ κι ἀπὸ τὰ δύο.
************************************************************************************************
-«Οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως, οὐδέ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως ἄνευ τοῦ ἡδέως· ὃτῳ δὲ τοῦτο μὴ ὑπάρχει, οὐκ᾽ ἔστι τοῦτο ἡδέως ζῆν».
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ζῇς εὐχάριστα, χωρὶς φρονιμάδα, καλοσύνη καὶ δικαιοσύνη, οὔτε νὰ ζῇς μὲ φρόνηση, καλοσύνη καὶ δικαιοσύνη, χωρὶς χαρά· ἐὰν αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ζῇς εὐτυχισμένος.
