Καταθέσεις ἄνω τῶν 100.000 εὐρώ, γιὰ τὴν ὥρα, καὶ στὴν συνέχεια γενικῶς καταθέσεις, πολιτῶν σὲ κράτη ποὺ ἔχουν «ἐπενδύσῃ» κάπου, ἀλλὰ δὲν ἀπέδοσε ἡ ἐπένδυσις, δὲν δικαιοῦνται ἀποζημιώσεως.
Τέτοιο παράδειγμα ἔχουμε μὲ τοὺς καταθέτες τῆς Ἀγγλίας καὶ τῆς Ὁλλανδίας, ποὺ κατέθεσαν σὲ ἰσλανδικὲς τράπεζες τὰ χρήματά τους, ἀλλὰ ἄν καὶ τὰ πῆραν πίσω, οὐσιαστικῶς, ἐπεὶ δὴ αὐτὸ «πόνεσε» πολὺ τράπεζες καὶ κράτη, κόβεται.
Φυσικὰ ἡ ἀπόφασις ἀφορᾷ πρὸς ὥρας καταθέτες ποὺ διαθέτουν περισσότερα ἀπὸ 100.000 εὐρὼ σὲ κάποιον Συνέχεια
