Οἱ περισσότεροι εἴμαστε πρόθυμοι νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους γιὰ τὸ ποιὸς ἔχει βιώσει περισσότερο πόνο στὴν ζωή του, ἀλλὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχουμε τὴν ἴδια προθυμία νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὴν χαρά.
Ἴσως γιατὶ οἱ περισσότεροι νοιώθουν πιὸ ἐνδιαφέροντες νὰ ἐξιστοροῦν τὰ βάσανά τους ἀπ΄ ὅ,τι τὶς χαρές τους.
Ἴσως νὰ φταίῃ καὶ αὐτὴ ἡ φράσῃ ποὺ ὅλοι λίγο – πολὺ ἀκούγαμε ἀπὸ παιδιά: χτύπα ξύλο μὴν μᾶς βγοῦν ξινὰ τὰ γέλια… Συνέχεια
Καλὸ μῆνα…
Τὰ δύσκολα πέρασαν… Τώρα μπαίνουμε στὴν ἄνοιξιν…
Μίαν ἄνοιξιν ποὺ ὅλοι μας περιμέναμε, ἐδῶ καὶ χρόνια, μὲ λαχτάρα…
Ὁ χειμώνας κράτησε πολύ… Πάρα πολύ… Αἰῶνες ἦσαν…
Μὰ πιὸ πολὺ κράτησε ἡ ὑπομονή μας…
Καὶ τώρα ποὺ ἔρχεται ἡ Ἄνοιξις, ἡ χαρὰ τοῦ Ἀνθρώπου, ὅλα σιγὰ σιγὰ ἀλλάζουν… Συνέχεια
Φεβρουάριος.
Ὁ μῆνας ποὺ ὑφαίνει τὰ δικά του θαύματα.
Κρύες ἡμέρες, γεμάτες μάλλινα γάντια καὶ κασκόλ, μεγάλες νύκτες, μὲ μουσική, συζητήσεις γεμάτες ζωντάνια ἢ μοναχικὲς χαρές. Συνέχεια
Νὰ μὴ πιστεύσῃς ἐδῶ στὴν ζωή σου, ὅτι σου εἶναι βοηθὸς ἄλλος, πιστός, παρὰ τὸ γνωστικόν σου.
Τὸ μέστωμά σου κυβέρνα, καὶ μᾶθε νὰ νοιώθῃς τοὺς λιγόλογους μύθους, τῆς θεᾶς τὰ πλανέματα, ὅπου εἶναι ψηφιὰ βουλήσεως γραμμένα σὲ αἰώνιες πλάκες. Συνέχεια
Ἀλλά στόν δικό μας κόσμο καί στίς δικές μας κοινωνίες ποιός πράγματι ἔχει τήν εὐθύνη;
Μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά ἑστιάσουμε σέ αὐτό καί ὄχι σέ ὅλα ἐκεῖνα πού μᾶς ὑποδεικνύουν; Συνέχεια
Στην χώρα τῆς ὑποκρισίας, ὁ εἰλικρινὴς μένει πάντα μόνος
καὶ ὁ μόνος του φίλος, εἶναι ἡ ἀξιοπρέπειά του.
Συνέχεια
