Γιὰ νὰ γίνουν πραγματικότης.
Τὰ ὄνειρά μου χρειάζονται τὸ πιστεύω μου σὲ αὐτά.
Χρειάζονται δεσμεύσεις καὶ ἀποφασιστικότητα.
Χρειάζονται ἀκόμη καὶ στερήσεις, μαζὺ μὲ τὴν προσήλωσιν. Συνέχεια →

Ἀκριβῶς διότι ἀπὸ τὴν πρώτη μας ἀνάσα μάθαμε νὰ ἀναμένουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς κρατοῦν ἐν ζωῇ, διδαχθήκαμε, ἐσφαλμένως, νὰ κυττᾶμε μόνον ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς, πρὸ κειμένου νὰ πάρουμε χαρά, νὰ βιώσουμε ἱκανοποίησιν καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε ἀσφαλεῖς.
Συνέχεια →

Πόσο ὥριμοι εἴμαστε ὡς ἄτομα; Πόσο ἐνήλικες; Πόσο ὑπεύθυνα κι ἐλεύθερα σκεπτόμενοι πολῖτες; Εἴμαστε ἤ νομίζουμε πώς εἴμαστε κάτι ἀπό ὅλα αὐτά; Συνέχεια →

Γιατί διστάζεις; Ποιός σέ κρατᾶ; Γιατί ζητᾶ ἀπό τούς ἄλλους νά ἀλλάξουν ὅταν ἐσύ τήν …«καμπούρα» σου ἀδυνατῇς νά τήν ἀντικρύσῃς; Εἶναι πιό εὔκολο λοιπόν νά ἀλλάξουν οἱ ἄλλοι; Καί γιατί δέν τό κάνουν; Μήπως κι αὐτοί ἀναμένουν ἀπό …ἐσέναν τό πρῶτο βῆμα ἤ τό παράδειγμά σου γιά νά διαπιστώσουν ἐμπράκτως πώς κάτι πράγματι θά μποροῦσε νά ἀλλάξῃ στόν κόσμο μας; Συνέχεια →

Ἰσοῤῥοπίες χρειαζόμεθα… Ἰσοῤῥπίες στὰ πάντα. Ἀπὸ τὰ «πρέπει» μας καὶ τὰ «θέλω» μας ἔως τὶς προσωπικές μας σχέσεις καὶ τὶς ἐπαγγελματικές. Ἀπὸ τὸ πῶς διασκεδάζουμε ἔως τὸ πῶς ξεκουραζόμεθα. Ἀπὸ τὸ πῶς ἀπολαμβάνουμε ἔως καὶ τὸ πῶς πονᾶμε. Συνέχεια →

Πού, γιὰ κάποιους προσωπικοὺς λόγους τοῦ κάθε ἑνός, πιστεύεται πὼς θὰ ὑπάρξη χρόνος νὰ ληφθοῦν κάποιαν στιγμὴ στὸ μέλλον. Καί, τελικῶς, μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἐκεῖνα, οὐδέποτε λαμβάνονται… Συνέχεια →