Ὑπὸ τόν ἔλεγχο τῶν …στοῶν τίθεται καί ὁ πατριωτισμός μας;

Κάθε λογῆς καὶ φύσεως στοῶν…
Κάθε ἐκδοχῆς καὶ «φιλοσοφίας»…
Κάθε μορφῆς στοῶν καὶ -μὲ ἀνθρωπιζτικὸ- ἐνίοτε προσωπεῖο λεσχῶν καὶ «κοινωφελῶν ἱδρυμάτων» συνήθως, ἀλλὰ καὶ συλλόγων, κινημάτων, Μ.Κ.Ο…
… ποὺ ἐμφανίζονται οἱ ψευδο-σωτῆρες μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν.

Δὲν …«μασσᾶμε» ὅμως πλέον, διότι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουμε ξεκινήση νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ παιχνιδάκια τους καὶ νὰ τοὺς ἀποῤῥίπτουμε καθολικῶς. (Πάντα φυσικὰ μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις κάποιων, ποὺ ἐμμένουν, γιὰ τοὺς δικούς τους -ὀποίους-  λόγους, νὰ ἐθελοτυφλοῦν…!!!)
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς πρόκεται γιὰ τὶς ἴδιες οἰκογένειες, ποὺ μὲ τὴν τακτική τους νὰ ἀλλάζουν ὀνόματα, ἐξακολουθοῦν (ἐπισήμως) ἐδῶ κι ἔναν αἰῶνα νὰ μᾶς καταστρέφουν, ἀπολαμβάνοντας πέραν τῆς ἀσυλίας του, ἐπὶ πλέον καὶ τὴν ἐπιτυχῆ τους διαδοχή, ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους.

Συνέχεια

Ἰπεκτσί, ῥόταρυ, ΕΛΙΑΜΕΠ κι …«ἑλληνοτουρκική» φιλία!!!

Θεωρητικῶς, μόνον θεωρητικῶς, δὲν θὰ  μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ «ἑλληνοτουρκική» φιλία, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: διότι ὁ Τοῦρκος, ἀκόμη καὶ σήμερα ποὺ μιλᾶμε καὶ θεωρεῖται …πεπολιτισμένος, μᾶς θεωρεῖ χαμένη του ἀποικία. Ὅταν λοιπὸν κάποιος σὲ θεωρῇ ἐν δυνάμει δοῦλο του (βλέπε κι ἀμέτρητες ἐναέριες παραβιάσεις γιὰ παράδειγμα), φιλίες ὁποιουδήποτε εἴδους δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπάρξουν κατ’ οὐδέναν τρόπο. Ἐκτὸς ἐὰν τραβᾷ ἡ ὄρεξίς σου μερικὲς σφαγὲς ἀκόμη, γιὰ νὰ μάθῃς νὰ μὴν σηκώνῃς κεφάλι ὁριστικῶς καὶ τελεσιδίκως. Διότι ὅσο προσκυνᾷ κάποιος τὸν ἐν δυνάμει ἀφέντη, ἐθελοτυφλώντας κι ἐλπίζοντα στὸν μικρότερο δυνατὸ …πότον, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ τέλος του ὁδηγεῖται. Οἱ προσκυνημένοι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἦσαν πάντα ἀναλώσιμοι. Κατ’ ἐπέκτασιν, ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ μία τέτοια φιλία, αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναφέρεται σὲ ἰδίους τρόπους ἀντιμετωπίσεως, σὲ σεβασμὸ καὶ σὲ αὐτοσεβασμό. Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα αὐτὰ μαζὺ δὲν ὑπάρχουν, παρὰ μόνον προσκυνημένοι καὶ πρόθυμοι πολιτικάντηδες, αὐτὸ τὸ ἀνέκδοτον παρακρύωσε. Ὄχι μόνον φιλία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ στιγματίζονται ὅσοι τὴν προωθοῦν μά, κυρίως, νὰ στραβοκυττάζουμε ἀγριεμένα ὅποιον κι ὅ,τι πασχίζει νὰ μᾶς ἀλλοιώσῃ τὸ (λίγο) μυαλὸ ποὺ μᾶς ἀμέμεινε.

Ἐν τούτοις ὅμως τὸ παραμυθάκι καὶ διαφημίζεται καὶ ἀναπαράγεται καὶ προθεῖται κι ἂς εἶναι πλῆρες παρανοϊκότητος καὶ ἀσαφείας.
Εἴτε γιατὶ οἱ στοὲς αὐτὸ διετάχθησαν νὰ κάνουν…

Συνέχεια