Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις,
σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Συζητήσαμε, στὸ πρῶτο μέρος τοῦ ἀφιερώματος αὐτοῦ, γιὰ τὴν Εὐθύνη καὶ τὴν βαρύτητά της στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.
Μποροῦμε ὅμως τώρα νὰ προχωρήσουμε λίγο παρακάτω.

Ἡ ἀτομική μας Εὐθύνη (καὶ) στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις εἶναι τὸ ἀπαραίτητον «συστατικὸ» ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ ἀναγκαῖον ὑπόβαθρον τοῦ στοιχειώδους αὐτοσεβασμοῦ μας. Ἀποτυπώνεται δὲ μὲ κάθε εὐκαιρία, σὲ κάθε μας συναναστροφὴ καί, κυρίως, σὲ κάθε ἐπιτυχία ἢ ἀποτυχία ἐπικοινωνίας. Στὴν πραγματικότητα ἢ ἀτομική μας Εὐθύνη εἶναι (ἤ ὄχι) ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ στειλοβάτης τῆς ἐσωτερικῆς μας γαλήνης, τῆς σταδιακῶς ἐπαναδομήσεως τῆς (χαμένης κι ἀσυλήπτου) εὐδαιμονίας μας καί, καταληκτικῶς, τῆς ἀληθοῦς εὐτυχίας μας. Διότι ἡ εὐτυχία (εὔ+τύχη) ἐὰν ἀφεθῇ στὴν …«τυχαιότητα», τότε οὐδέποτε θὰ μᾶς συναπαντήσῃ γιὰ νὰ μᾶς γεμίσῃ, παρὰ θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα …«τυχαιότητος».. Κι ἐὰν συμβῇ, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ δὲν θὰ εἶναι ἀποτέλεσμα δικῶν μας ἐπιλογῶν καὶ πράξεων καὶ δράσεων, ἀνᾷ πάσᾳ στιγμῇ θὰ μᾶς ἐγκαταλείψῃ, ἀφήνοντάς μας περισσότερο …γυμνοὺς καὶ δυστυχεῖς.
Ἐὰν ὅμως  τὴν «τύχη μας τὴν ὁρίζουμε μόνοι μας», τότε καὶ αὐτή, ὅπως καὶ κάθε ἄλλη μας πρᾶξις, εἶναι δική μας εὐθύνη καὶ ὑπόθεσις. Συνέχεια →

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Ἂν τί …Εἰσαγωγῆς.

Τώρα γιατί ξεκινῶ μέ ἕναν τέτοιον τίτλο; Πιστεύω  πὼς ὁ τίτλος θὰ ἀποδειχθῇ στὸ πέρας αὐτοῦ τοῦ ἀφιερώματος. Πρὸς τοῦτον ζητῶ τὴν ὑπομονή σας.

Ἂς ποῦμε τὸ πασιφανές, σχετικῶς μὲ τὴν ἐνέργεια. Τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἐνέργεια; Μπορεῖ νά ὁρισθῇ μέ ἐλάχιστες λέξεις ἤ …ἐννοεῖται περιφραστικῶς;
Συμφώνως μὲ τὸν κοινὸ ὁρισμό της, ἐνέργεια εἶναι ἡ ἱκανότης ἑνὸς συστήματος ἢ σώματος ἢ ὀργανισμοῦ νὰ παράξῃ ἔργον. Δῆλα δὴ ἡ ἐνέργεια, ἀπὸ μίαν σκοπιά, εἶναι μία …«μονάδα μετρήσεως» τοῦ ἀποδιδομένου/παραγομένου ἔργου.
Συνεπῶς ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ συζητᾶμε γιά θετική ἤ ἀρνητική ἐνέργεια; Μήπως τελικῶς ὁ τρόπος πού χρησιμοποιοῦμε τό ἀποδιδόμενον ἔργον μπορεῖ νά χαρακτηρίσῃ τήν ἐνέργεια ὡς κάτι καλό ἤ κακό;
Τότε γιατί τό μαχαίρι δέν εἶναι καλό ἤ κακό παρά μόνον ὁ τρόπος χρήσεώς του καθορίζεται ἀπό αὐτόν πού τό χρησιμοποιεῖ εἴτε γιά νά κόψῃ ψωμί εἴτε γιά νά σκοτώσῃ; Εὐθύνεται τό μαχαίρι; Ὄχι φυσικά. Κατ’ ἐπέκτασιν, εὐθύνεται ἡ ἐνέργεια; Ὄχι φυσικά.
Τότε πῶς τήν προσδιορίζουμε ὡς «θετική» ἤ «ἀρνητική», παπαγαλίζοντας τήν κάθε παπαριά πού οἱ διαφημιστές χρησιμοποιοῦν γιά νά προωθήσουν προϊόντα τῶν πολυεθνικῶν;
Συνέχεια →