Φιλελὲ – ἀν – ἐλευθερισμός…

Ἡ σκόπιμα διαστρεβλωμένη καὶ πονηρὰ καμουφλαρισμένη ἔννοια τοῦ «λιμπεραλισμοῦ» (liberalism) στὰ ἑλληνικά, μὲ ἀπόδοση τῆς λέξεως «φιλελευθερισμός», ἀποτελεῖ τὴν αἱχμὴ τοῦ δόρατος – βασικὸ ἐργαλεῖο τῆς προπαγάνδας τῆς ἑλλαδικῆς κομματοκρατίας, πρὸ κειμένου νὰ παραμένῃ ὁ Ἕλλην γιὰ πάντα δέσμιος καὶ δικός τους ὅμηρος, μπερδεμένος καὶ ἀμήχανος μὲ μυαλὸ «κουβάρι» – ἀνίκανος νὰ ἀντιδράσῃ σὲ ὅλα τὰ παράλογα καὶ καταστροφικά, στὰ ὁποῖα τὸν καταδικάζουν ὅλα τὰ κόμματα, δίχως κάποιο ἀπὸ αὐτὰ νὰ ἀποτελῇ ἐξαίρεση. Συνέχεια

Γιατὶ …ἀντέχουν!!!

Ἐλεύθεροι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι ποὺ τὰ βραχιόλια στοὺς καρπούς τους, ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι χρυσᾶ, εἶναι δεσμά. Ὄχι στολίδια.

Τῦποι καὶ θεωρίες τοὺς προκαλοῦν ἀλλεργίες… δὲν χωροῦν σὲ καλούπια καὶ οἱ πλάτες τους εἶναι γεμάτες μαχαιριές… Συνέχεια

Κι ἔτσι ἁπλᾶ ἐλευθερώνεσαι…

Κι ἔτσι ἁπλᾶ ἐλευθερώνεσαι…

Κι ἔτσι ἁπλᾶ ἐλευθερώνεσαι...

σκίζεις σὰν βέλος τὸν ἀέρα…
μένω μόνο νὰ θυμᾶμαι… γκρίζες εἰκόνες… ἀρχαίους κλιβάνους…
σὰν νὰ ἤθελες τὸν πόνο νὰ ἐξαγνήσῃς… Συνέχεια

Μεσολόγγι. Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο… (ἀναδημοσίευσις)

«Μιὰ φούχτα χῶμα νὰ κρατῷ καὶ νὰ σωθῷ μ᾿ ἐκεῖνο…»
Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι, Σολωμός Διονύσιος, ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ Β’, ΧΙΙΙ,6

***

    Ποιός εἶναι ἰκανὸς νὰ περιγράψῃ τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες τοῦ σπαρακτικοῦ μεσονύκτιου ἀποχαιρετισμοῦ, ὅταν οἱ Μεσολογγίτες καὶ οἱ Μεσολογγίτισσες χωρίσθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους καὶ τοὺς ἀσθενεῖς, ἔδωσαν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν καὶ κατευθύνθηκαν πρὸς τὰ τέσσερα ξύλινα γεφύρια· τὰ γυναικόπαιδα χωριστὰ πρὸς τὸ τελευταῖο πρὸς τὴν θάλασσα γεφύρι ὡς «ἀπέχον περισσότερον τῶν προμαχώνων» τοῦ ἐχθροῦ; Ἀλλὰ οἱ περισσότερες γυναῖκες φοροῦσαν φουστανέλλα καὶ ἦταν ζωσμένες τὴν σπάθη, ἔτοιμες πρὸς τὴν ἔσχατη πάλη· καὶ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, τὰ παιδιὰ ἔπαιρναν μαχαίρια καὶ πιστόλια μακρύτερα τῶν χεριῶν τους… 
 

Συνέχεια

Ὥρα νὰ τιμήσουμε τὴν Ἱστορία μας…

Οὐδεὶς εὔχεται ἕναν πόλεμο, ὅπως οὐδεὶς γνωρίζει ποῦ θὰ καταλήξη ἡ διαφαινομένη κρίσις μὲ τὴν Τουρκία. Συνέχεια

Τὸ θέατρο εἶναι μία ἔπαλξις ἐλευθερίας!

Τὸ θέατρο εἶναι μία ἔπαλξις ἐλευθερίας!

Τὸ θέατρο εἶναι μιὰ ἔπαλξις ἐλευθερίας

«Εἶναι πάρα πολὺ δύσκολο μιὰ κοινωνία νὰ δημιουργήσῃ μίαν Ἀντιγόνη – νὰ φτιάξῃ μίαν Ἀντιγόνη.
Πρέπει νὰ θέλῃ, μιὰ κοινωνία νὰ ἔχῃ θέατρο.
Πρέπει νὰ πηγαίνῃ, βρέχει – χιονίζει, στὸ Ἐθνικὸ Θέατρο. Συνέχεια