Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, ξεριζώθηκαν… Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Το αίμα έτρεχε ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφτηκε κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολήθηκαν. Μητέρες μέσα στους καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν.Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους. Η Χίος πεθαίνει… 30 Μαρτίου 1822.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανάστασις
Ἡ χρυσῆ αὐγή ὑπέρ τῆς «ἐπενδύσεως» στήν Χαλκιδική;
Εὖγε στὰ παλληκάρια καὶ τὶς κοπελιές, ποὺ συντάσσονται ὑπὲρ ἐπενδύσεων, οἱ ὁποῖες καταδικάζουν ὁλόκληρες περιοχὲς στὸν ἀφανισμό. Εὖγε καὶ ξανὰ εὔγε!!!
Ἀλλὰ μία λεπτομέρεις ποὺ ξέχασαν νὰ τοὺς ποῦν:
Παρέα μὲ τὸν μπουμποῦκο καὶ τὸν Πάχτα καὶ τὸν Μπουτάριο καὶ τὴν Χριστοφιλοπούλου τάσσονται. Αὐτό τώρα εἶναι καλό ἤ κακό;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Συνέχεια
Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου!!!
Ἤ ὀρθότερα, ζήτω ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ ἀφετηρία τῆς παλιγγενεσίας μας ποὺ ξεκίνησε πρὸ 192 ἐτῶν ἀλλὰ ἀκόμη συμβαίνει!
Ζήτω ἡ 25η Μαρτίου κάθε ἔτους, διότι τότε ξεκίνησαν κάποιοι ξυπόλητοι, ἀμόρφωτοι, ξεβράκωτοι καὶ πέταξαν τὸ πρῶτο καὶ πλέον βίαιον εἶδος μογγόλων.
Τὰ στίφη ὅμως οὐδέποτε ἔφυγαν. Διεδέχοντο πάντα τὸ ἕνα τὸ ἄλλο.
Συνέχεια
Δὲν ἦσαν ἄνθρωποι. Θεοὶ ἦσαν!
Ἀπὸ μικρὸ παιδάκι ἐλάτρευα τὸ νὰ μελετῶ τὶς βιογραφίες τῶν ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως.
Μὲ ἐμάγευαν.
Ἤμουν ὅμως καὶ τυχερή.
Λίγο ὁ δάσκαλός μου, ποὺ ἐπίσης τοὺς ἐλάτρευε…
Λίγο ὁ Τάκης Λάππας, ποὺ ἔγραψε εἰδικῶς γιὰ παιδιά, τὶς βιογραφίες τῶν ἡρώων μας….
Θέλει καί πολύ; Δὲν θέλει…
Μαγεύεσαι…
Θυμᾶμαι, παιδάκι ἀκόμη, ἤμουν δὲν ἤμουν ἑπτὰ ἐτῶν, ἐδιάβασα τὴν βιογραφία τοῦ Μάρκου Μπότσαρη. Συγκλονίσθηκα. Δὲν ἐγνώριζα (ἀκόμη) κάτι γιὰ τὸ Μεσολόγγι… Ἔως τότε.
Κι ἀπό ποῦ νά πιάσω τό κουβάρι γιά νά μάθω; Ἀφῆστε δὲ ποὺ δὲν ζοῦσα στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ μπορῶ νὰ προμηθευθῶ Συνέχεια
Καιρὸς νὰ μάθουμε τὸ τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει στὴν Χαλκιδική.
Τὸ παρακάτω ταινιάκι θέλει χρόνο, ὑπομονή, διάθεσι γιὰ νὰ τὸ δῇ κάποιος. Ὅμως ἀξίζει πράγματι τὸν κόπο, διότι ἀποδεικνύει αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζονται οἱ κάτοικοι ἐδῶ καὶ μῆνες. Τὰ χρυσορυχεῖα στὴν Χαλκιδικὴ εἶναι παράνομα, παράτυπα καὶ δὲν προσφέρουν τίποτα, οὔτε στὴν Χαλκιδική, οὔτε στὴν Ἑλλάδα, οὔτε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωσι.
Οἱ συμβάσεις ποὺ ἔχουν ὑπογραφῇ πρὸ κειμένου νὰ ἐκχωρηθοῦν, εἶναι ὅλες διάτρητες. Οἱ τιμές, στὶς ὁποῖες ἔχουν κυριολεκτικῶς ἀνατεθῇ οἱ ἐξορύξεις, εἶναι παράνομες κι ἐκτὸς πραγματικότητος. Γιὰ παράδειγμα, ἡ τιμὴ τῶν ὀρυχείων ἐκτιμήθηκε στὰ 11.000.000 εὐρῶ τὸ 2003, «ἀγοράσθηκε» ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο σὲ αὐτὴν τὴν τιμή, κι αὐτομάτως, διὰ χειρὸς Πάχτα, ἐπὶ ὑπουργείας Ἄκη, χαρίστηκαν, δίχως νὰ ἀποτιμηθοῦν τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς TVX στὰ 11.000.000 μὲ τὴν μορφὴ τῆς ἀναθέσεως.
Ὅλη ἡ ἱστορία, ἡ ἐμπλοκὴ Πάχτα τότε καὶ τώρα, καθῶς ἐπίσης καὶ τὸ μαγείρεμα τῆς συνθέσεως τῶν ἑταιρειῶν, Συνέχεια
Νέες Σκουριὲς στὴν Φωκίδα.
Ἐκεῖ ποὺ λέμε πὼς κάτι καλὸ πάει νὰ βγῇ στὴν Χαλκιδική, πὼς ἡ «ἐπένδυσις» σταμάτησε, γιὰ τὴν ὥρα, στὴν Θράκη, νὰ νέες ἱστορίες ἀπὸ τὴν Φωκίδα.
Μά τί στό καλό;
Ὀκτάποδες εἶναι ὅλοι αὐτοί πού πασχίζουν νά πατήσουν ὁπουδήποτε μυρίστηκαν ἐκμετάλλευσι;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην, πόσο μεγαλύτερα τομάρια πιά θά ὑπογράφουν γιά τήν καταστροφή τοῦ τόπου;
Συνέχεια