Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Ἂς ὑποθέσουμε πὼς κάποιος ἀπὸ ἐμᾶς εὑρίσκεται στὴν Κωνσταντινούπολη. Τί θὰ δῆ; Κάτι πολὺ περίεργο: Παντοῦ, μὰ παντοῦ κυματίζει ἡ κόκκινη σημαία τῶν Τούρκων μὲ τὸ μισοφέγγαρο καὶ τὸ ἀστέρι. Συνέχεια
Πρὸ μερικῶν λοιπὸν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσφατα πονήματα τοῦ Μάνου Χατζηδάκη, μὲ τίτλο «Λαμόγια χωρὶς χακὶ» (ἐκδόσεις Πελασγός, Ἰωάννου Γιαννάκενα).
Ὁ πλανήτης πάντα ἐδῶ
Ὑπάρχουν λίγοι τρόποι νὰ κτίσῃς μίαν γωνία. Ἕνας ἀπὸ αὐτὸς εἶναι νὰ λυγίσῃς τὶς πέτρες!
Γιατί στήν Ἡλιακή Κρήτη, ἀλλὰ κι ἀλλοῦ, ὁ Ταῦρος ἐταὐτίσθη μέ τόν Ἥλιο;
Τί συνέδεε ἰσχυρῶς τόν Ἥλιο καί τόν Ταῦρο; 
Συνέχεια
……..Εἶναι εὔκολο νὰ φαντασθοῦμε τὴν δομὴ αὐτῶν τῶν σπιτιῶν καὶ θὰ τὴν περιγράψουμε.
Σχεδὸν ὅλες οἱ διακόσιες (200), περίπου, πέτρες ποὺ εὑρέθησαν, εἶναι φτιαγμένες ἀπὸ σκληρὸ γρανίτη ἀπὸ τὸ βουνὸ Talamanca ποὺ εὑρίσκετε πενῆντα (50) μίλια μακρυὰ ἀπὸ τὴν τοποθεσία ἀνευρέσεώς τους!!! 
Συνέχεια
