Νὰ πάω, λέει νὰ ψηφίσω καὶ στὶς δημοτικὲς ἐκλογές, καὶ στὶς περιφερειακὲς καὶ στὶς βουλευτικὲς καὶ στὶς εὐρωβουλευτικές…
Καὶ λέω ἐγώ, ἐν τάξει, νὰ πάω, ἀλλὰ θὰ ἔπρεπε πρῶτα νὰ μοῦ ἀπαντήσῃς, ἐσύ, ὁ κάθε χρώματος καὶ κόμματος ὑποψήφιος, γιὰ τὸ ἐὰν πράγματι ὑπάρχῃ λόγος νὰ τὸ κάνω. Θὰ ἢθελα νὰ μοῦ ἐγγυηθῇς πὼς πράγματι θὰ ὑπάρχη ἀνταπόκρισις τῆς ψήφου μου καὶ ἐσὺ θὰ μὲ ἐκπροσωπήσης ἐντίμως καὶ μὲ ὅλες σου τὶς δυνάμεις. Καί, κυρίως, ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὄλα, πὼς ἐσύ, ὁ κάποιος, ὁ ὀποιοσδήποτε, θὰ θέσης τὸ καλὸ τοῦ συνόλου ἐπάνω ἀπὸ τὸ κόμμα σου ἢ ἀπὸ τὴν τσέπη σου.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: παλαιὰ καὶ νέα τάξις
Διατὶ ὅποιος ἐλέγχει τὴν δικαιοσύνη…
…ὡς γνωστόν, ἐλέγχει καὶ μίαν χώρα!!!
Γιὰ ὄσους δὲν κατάλαβαν, ΣΥΡΙΖΑ καὶ Νέα Δημοκρατία μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ διῳρίση τὴν νέα ἡγεσία τῆς Δικαιοσύνης.
Γιατὶ ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἀνεξάρτητος. Συνέχεια
Ὑπάρχουν «χῶρες-καταλύτες» καί μυστικοί σχεδιασμοί πίσω ἀπό τούς φανερούς;
Μὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα ἐξελίσσονται κοντὰ στό, ἀλλὰ καὶ γιὰ τό, Ἰράν… 
Ἡ «πρώτη ἀνάγνωσις» ἢ ἀλλοιῶς ἡ «ἐπικρατοῦσα φιλολογία» ἀκόμα καὶ ἡ (συμβατικὰ) «ψαγμένη» θεώρησις, μεταξὺ καὶ ἄλλων «γεωπολιτικῶν» παραγόντων καὶ «παιχνιδιῶν», ὁδηγεῖ καὶ στὸ λογικὸ συμπέρασμα ποὺ κυριαρχεῖ, ὅτι δηλαδὴ οἱ ΗΠΑ (δηλαδὴ τὸ «Ἰσραήλ»… ἢ ἀλλοιῶς καὶ ΝΑΤΟ, Δύσις κλπ) «θέλουν τὰ Πετρέλαια τοῦ Ἰρᾶν» καὶ τὸ ὁποῖον εἶναι καὶ κατὰ βάσιν ἕνα ἀπὸ ὅσα θέλουν νὰ «βλέπῃ» ἡ πλειοψηφία ἢ δυνατὸν καὶ τὸ σύνολο τοῦ κόσμου, ἠμῶν τῶν Ἀνθρώπων δηλαδή…
Συνέχεια
Δὲν χάνονται οἱ …«χρήσιμοι»!!!
Πολὺς λόγος ἔγινε γιὰ τὴν …ἀποπομπὴ τοῦ μπένυ. Πολὺς λόγος ἔγινε καὶ γιὰ τὴν «ἀνταμοιβὴ» (ἤ, ἄλλως, ἀποκατάστασιν) τοῦ καμίνιους σὲ ἐκλόγιμο θέσιν, στὸ ψηφοδέλτιο ἐπικρατείας τοῦ μΠατΣοΚ.
Διότι, ὡς γνωστόν, τὸ καμίνιους ἦταν, εἶναι καὶ πολὺ πιθανὸν συντόμως νὰ ξαναγίνῃ «χρησιμότατον»…
Δὲν «καίγονται» τέτοια «χαρτιὰ» ἀπὸ τοὺς γνωστούς μας (πάντα προνοητικοὺς) τοκογλύφους.
Χαρὰ τῶν …ἀπεχόντων!!!
Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς αὐτὲς οἱ ἐκλογές, δημοτικές, περιφερειακὲς καὶ εὐρωβουλευτικές, ἦσαν ἡ χαρὰ τῆς γελοιότητος.
Ὅ,τι πιὸ τίποτα ἀπὸ τὸ βασίλειον τοῦ Τιποτιστᾶν μᾶς προέβαλε τὴν φάτσα του, μᾶς κουνοῦσε τὸ δάκτυλο καὶ τελικῶς, σὲ ἀρκετὲς ἐκ τῶν περιπτώσεων, σήμερα κατέχει κάποιαν ἀπὸ τὶς πλέον ἀκριβοπληρωμένες θέσεις τῆς (τάχα μου) διοικήσεως.
Τὸ ἀποκορύφωμα ὅμως ὅλων αὐτῶν εἶναι τὰ ὅσα διεδραματίσθησαν στὴν Ἀττικὴ καί, κυρίως, στὸν Δῆμο Ἀθηναίων, ὄπου, κατὰ τὰ γνωστά, τὸν πρῶτο λόγο ἔχουν τὰ συμφέροντα τοῦ μπάρμπα τους τοῦ γιώργη πSoros.
Κοινῶς μᾶς ἔπαιξαν κατὰ πῶς βολεύοντο κάποιοι κι ἐμεῖς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, χορέψαμε.
Συνέχεια
Πῶς ἐφθάσαμε ἔως ἐδῶ; (β)
– Ἡ δεκαετία τοῦ 1980 χαρεκτηρίσθη ἀπὸ τὴν δραματικὴ αὔξηση τοῦ δημοσίου χρέους καὶ τὴν ἰδία στιγμὴ ἀπὸ τὴν δραματικὴ μείωση ἐτησίων ῥυθμῶν ἀναπτύξεως τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος. Τὸ μὲν δημόσιο χρέος ηὐξήθη ἀπὸ τὸ 23% τὸ 1980 στὸ 90% τὸ 1990, οἱ δὲ ῥυθμοὶ ἀναπτύξεως ἔπεσαν ἀπὸ τὸ 5,6 τὴν δεκαετία τοῦ 1970 (1971-1980) στὸ 0,5% τὴν δεκαετία τοῦ 1980 (1981-1990). Καθοριστικὸ ῥόλο σὲ αὐτὴν τὴν μεταβολὴ ἔπαιξε ἡ βαθμιαία ἀποστέρησις τῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὴν βιομηχανική της δραστηριότητα. Ἡ ὀλέθρια κρατικὴ παρέμβασις στὸν χῶρο τῆς βιομηχανίας ξεκίνησε μὲ τὸν νόμο 1386/1983 καὶ τὴν ἵδρυση τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἀνασυγκροτήσεως Ἐπιχειρήσεων (ΟΑΕ)! Συνέχεια