Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὸ ἐὰν εἶναι καλὴ ἤ κακὴ ἡ κάθε κομματικὴ παράταξις. Νὰ μὴν ἐπαναλαμβάνομαι. Δὲν ἀξίζει…
Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει, καὶ μὲ τὸ ὁποῖον ὀφείλουμε νὰ ἀσχοληθοῦμε σοβαρά, εἶναι τὸ ἐλευθέρως «θρησκεύεσθαι» στὴν χώρα μας. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια τὸ ἐὰν κάποιοι ἔχουν τὸν κῶλο ἐμπρὸς καὶ κάποιοι ἄλλοι τὸν ἔχουν πίσω. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα μας σήμερα.
Τώρα μιλάει, ὑποτίθεται, ὁ καλὸς χριστιανός… Χά!
Ἐπεὶ δὴ πάρα πολλὰ θέματα τὰ ἔχουμε παρεξηγήσῃ, εἶτε διότι ὁ ψεκασμὸς ποὺ φάγαμε ἦταν μεγαλύτερος ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἀντέχαμε, εἶτε διότι ἦταν στραβὸ τὸ κλίμα, πλάκωσαν καὶ οἱ γάιδαροι, εἶτε ἐπεὶ δὴ ἁπλῶς μέσα στὴν πορεία τῶν ἐτῶν βρεθήκαμε μόνοι κι ἔρημοι μέσα σὲ ἐχθρικὰ περιβάλλοντα, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ξαναπιάσουμε κάποιες ἔννοιες ἀπὸ τὴν ἀρχή! Ἀρχὴ ἀρχὴ ὅμως, διότι γύρω μας κυκλοφοροῦν πολλὰ νούμερα, σούργελα, σωτῆρες, ἀφεντικά, ἔξυπνοι κι ἀκόμη ἐξυπνότεροι….
Ἄς σταθοῦμε ὅμως γιὰ λίγο στὴν μόδα τῶν καιρῶν!!!
Συνέχεια
Διάβασα τὸ κείμενον τοῦ πιτσιρίκου γιὰ τὴν Ὄλγα… Τὴν δική μας Ὄλγα… Αὐτὴν ποὺ μπαινοβγαίνει στὰ σπίτια μας καὶ μᾶς ἀλλάζει τὰ φῶτα στὴν προπαγάνδα…
Ναί, εἶχε δίκαιον ὁ πιτσιρίκος… Μᾶλλον κάτι ἀρχίζει νὰ αἰσθάνεται ὁ Ὄλγα. Καὶ κατὰ πάσᾳ πιθανότητα αὐτὸ μᾶλλον εἶναι ὁ φόβος, τὸ μοναδικὸ ἴσως συναίσθημα ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ αἰσθανθῇ…
Ἀλλά εἶναι μόνον αὐτό πού τήν ἔκανε νά μᾶς παίξῃ γιά μίαν ἀκόμη φορά τήν Ἀγλαΐα τοῦ Καραγκιόζη;
Ἡ Ὄλγα, ἡ κάθε ὁμοία (σὰν κι αὐτὴν τὴν) Ὄλγα, εἶναι ἐκεῖ, πληρώνεται πολὺ ἀκριβά, ἔχει σβήσῃ κάθε ἴχνος συνειδήσεως γιὰ νὰ Συνέχεια
Χά! Μοῦ θυμίζει γνωστότατο ἕλληνα συνθέτη ποὺ σὲ συνέντευξή του εἶπε «αὐθόρμητα καὶ φυσικά: «Ἐγώ, ὅπως καὶ ὁ Μότσαρτ, ὁ Μπετόβεν, ὁ Ραχμάνινωφ καὶ ἄλλοι…συνάδελφοι, ἔχουμε…». Ὄχι τὸ ὄνομα δὲν τὸ λέω, ἀλλὰ τὸ γεγονὸς εἶναι 100% πραγματικό. (Συνέντευξις στὸ 3ο πρόγραμμα, πρὶν ἀπὸ καμμιὰ δωδεκαετία).
Καθόμαστε καὶ δίδουμε βαρύτητα σὲ ἀντικείμενα, προσώπα(τα) καὶ κουδουνίστρες ποὺ εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα.
Καθόμαστε καὶ ὑπολογίζουμε τὶς ὑπογραφές τους, τὶς δεσμεύσεις τους καὶ τὶς ἀσυνέπειές τους.
Καθόμαστε καὶ κλαῖμε τὴν Μοίρα μας, ἀν τὶ νὰ τοὺς στείλουμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦλθαν καὶ νὰ ἐξακολουθήσουμε τὸ ἔργο μας.
Πρὶν σᾶς ἀφήσω μὲ τὸν Ἐλπιδοφόρο, μία μεγάλη συγγνώμη γιὰ τὴν καθυστέρησι τῆς δημοσιεύσεως.
Παρὰ τοῦ ὅ,τι τὴν ἔχω λάβῃ ἐδῶ καὶ τρεῖς ἡμέρες, μόλις κατάφερα νὰ εὕρω χρόνο καὶ νὰ σᾶς τὴν παρουσιάσω.
Πιστεύω ὅμως πὼς ἀκόμη καὶ τώρα, παραμένει ἐπίκαιρος καὶ οὐσιώδης.
Μάλιστα, μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ συνέβησαν στὶς παρελάσεις, παρέα μὲ τοὺς ἀνεγκεφάλους καὶ τοὺς ἠλιθίους, τολμῶ νὰ ἰσχυριστῶ πὼς τὸ καλλίτερον, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, εἶναι νὰ ἀφήνουμε τοὺς ἠλιθίους νὰ παίζουν τὸ θεατράκι τους, ΜΟΝΟΙ τους ὅμως, κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε σημαντικότερα καὶ οὐσιαστικότερα.
Συνέχεια
