Ὡς ἔχουμε πολλάκις δηλώση (καὶ ἀποδείξη), κατ’ ἐμᾶς, ἡ πληροφορία δὲν δύναται νὰ εἶναι χρήσιμος ἢ ἄχρηστος, ἀπὸ μόνη της, ὅσην ἀλήθεια κι ἐὰν ἐμπεριέχῃ. Ἡ πληροφορία γίνεται χρήσιμος ἢ περιττὴ ἀναλόγως μόνον τῆς ἐρμηνείας της. Ἡ ἐρμηνεία ὅμως προέρχεται ἀπὸ τὸ σύστημα πεποιθήσεώς μας καὶ ἐπ’ αὐτοῦ δυνάμεθα νὰ παρέμβουμε οὐσιαστικῶς. Ἐπὶ πλέον εἶναι κοινῶς διεπιστωμένο πὼς ἐμεῖς, οἱ πολλοί, ἀδυνατοῦμε νὰ ἔχουμε εἰκόνα ὁλοκληρωμένη γιὰ τὰ γεγονότα, ἐφ΄ ὅσον κάθε εἰδους πληροφορία ποὺ φθάνει σὲ ἐμᾶς εἶναι ἀπὸ πετσοκομμένη ἔως διαστρεβλωμένη καὶ ἀλλοιωμένη.
Συνεπῶς τὸ πρόβλημά μας, ὡς ἀτόμων καί, τελικῶς, ὡς κοινωνιῶν, εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον ἀντιλαμβανόμεθα τὴν ὁποιανδήποτε πληροφορία. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀλήθειες
Ἡ ζωώδης φύσις μας.
Κάθε διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου, κάθε πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ κάθε πολιτισμὸς βασίζονται σὲ μιὰ συμφωνία γιὰ τὸ ἐπιτρεπτὸ καὶ τὸ ἀνεπίτρεπτο, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος.
Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε εἶναι σὲ ἔναν δρόμο μεταξὺ πρωτογόνου καὶ ἀνθρώπου τοῦ μέλλοντος καὶ ἔχει πάντα πολλά, ἀναρίθμητα πολλὰ νὰ καταπιέσει μέσα του, νὰ κρύψει, νὰ ἀπαρνηθῇ για μπορέσει νὰ γίνει ἕνα καλὸ μέλος τῆς κοινωνίας. Συνέχεια
Ὡραῖον, Καλὸν κι Ἀγαθόν…
Τὰ τελευταία χρόνια, τὰ (ἐπισήμως) μνημονιακά, ἔχουμε νὰ καταγράψουμε ἀμέτρητες ἐκδοχὲς «διαφωτιστῶν», «ἐθνοσωτήρων», «τσοπάνηδων» καὶ λοιπῶν «φερέλπιδων δημοκρατικῶν δυνάμεων», ποὺ διαθέτουν κι ἀπὸ μίαν δική τους ἐκδοχὴ «διασώσεως» καὶ «διαφωτισμοῦ» μας. Καί, σαφῶς, δὲν ἀναφέρομαι στὶς ἐπίσημες καὶ πολυδιαφημιζόμενες κομματικὲς ἐκδοχὲς τοῦ πολιτειακοῦ μας φαίνεσθαι, ἀλλὰ στὸ ἄλλο τμῆμα του, αὐτό, τὸ παρασκηνιακό, ποὺ μαντρώνει συλλήβδην, ὅσους ἀπογοητευμένους καὶ σκεπτομένους διέφυγαν τῆς πεπατημένης. Συνέχεια
Βαραίνουν (διαρκῶς) οἱ ἁλυσίδες μας;
Λογικὸ φαίνεται νὰ μᾶς συμβαίνῃ κάτι τέτοιο, ὅσο ὁδεύουμε πρὸς τὸ πέρας τῶν δεινῶν μας. Μά, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἀδυνατοῦμε νὰ διακρίνουμε …φῶς, κάπου στὴν διαδρομὴ ποὺ εἰσήλθαμε, καταλήγουμε νὰ ἀπελπιζόμεθα.
Μά χρειάζεται ἤ ὄχι; Συνέχεια
Διαλέγουμε …πλευρά!!!
Ἐπὶ τῆς οὐσίας κι ὄχι ἀπαραιτήτως …ἐξ ἀνάγκης!!! Διότι, ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε σὲ ποιὰν πλευρὰ θὰ σταθοῦμε. Στήν πλευρά τοῦ προσκυνημένου καί προθύμου καί ἐκπορνευμένου (ναί, ἐκπορνευμένοι πλήρως εἴμεθα παρακαλῶ!!!) ἤ στήν πλευρά τοῦ ἀποφασισμένου μοναχικοῦ κι ἐρωτευμένου μέ τήν ζωή πολεμιστοῦ καί ὑπερασπιστοῦ της; Συνέχεια
Ξεκινᾶμε μὲ τὴν Εὐθύνη…
Καί ποιός ἀληθῶς τήν ἔχει ἐξ ὁλοκλήρου αὐτήν τήν εὐθύνη;
Εἴμαστε ἐμεῖς ὑπεύθυνα ὄντα;
Δυνάμεθα ἐμεῖς νά ἀναλάβουμε τά τιμήματα καί τά κόστη μίας ἐλευθέρας διαβιώσεως καί σκέψεως; Ἤ ἁπλῶς παπαγαλίζουμε καί μιμούμεθα μέ μεγάλη εὐκολία τά πάντα;
Συνέχεια