Ἐγὼ οὔτε ἐβίωσα, οὔτε ἐγεύθην, οὔτε ἐπόνεσα μὲ ὅσα συνέβησαν πρὸ 90 ἐτῶν στὴν ἀπέναντι ἀκτή.
Οὔτε εἶχα παπποῦδες μέσα στὸ σπίτι γιὰ νὰ μοῦ μεταβιβάσουν τὶς μνῆμες τους καὶ τὰ βιώματά τους.
Μία θεία τοῦ πατέρα μου εἴχαμε, κι αὐτὴν ἐλάχιστα χρόνια πρὸ τοῦ θανάτου της.
Ὅμως, αὐτὰ τὰ λιγοστά, αὐτὰ τὰ σκόρπια, αὐτὲς οἱ κομματιασμένες μνῆμες, ἦσαν ἀρκετὲς γιὰ νὰ μὲ «ἐμβολιάσουν» καὶ νὰ «φυτεύσουν» μέσα μου ψήγματα γνώσεως καὶ ἄσβεστον πόθο ἀναζητήσεως τῶν ῥιζῶν μου.
Ἦταν ἀρκετὰ γιὰ νὰ μπορῶ νὰ νοιώσω ὅλον τὸν πόνο καὶ τὴν ἀπελπισία ποὺ ἐκεῖνοι ἔνοιωσαν… Νὰ ξαναζήσω κάθε τους στιγμή, κάθε τους κραυγή, κάθε σταγόνα αἵματος…
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1922
«Ὣ Νέμεσιν, κλῄζω σέ….. »
“Και ένα πρωί ξυπνάνε και λέει η Σμύρνη καίγεται”
Συνέχεια
Θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε ἀποφύγει τὴν μικρασιατικὴ καταστροφή;
Ὅταν ἡ ἱστορία γράφεται, ὅλα τὰ ὑποθετικὰ σενάρια εἶναι παραμύθια γιὰ νὰ περνᾶμε τὴν ὥρα μας. Ἐὰν, θὰ, ὅταν….
Τὸ παρακάτω ὡς γεγονὸς τὸ ἐγνώριζα. Ἐπίσης ἐγνώριζα κι ἄλλες παραμέτρους ἀπὸ τὴν δράσι ἢ τὴν μὴ δράσι τοῦ Βενιζέλου. Ἐπίσης ἐγνώριζα τὸν ἀγώνα τῶν Ποντίων, δίχως καμμία στήριξι καὶ τὴν μεγάλη τους προσπάθεια νὰ διασώσουν, διὰ μέσου σοβιετικῆς ἐνώσεως, τὰ μεγαλύτερα δυνατὸν τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ.
Ὁ μεγάλος …«συνωστισμὸς» τῆς Σμύρνης…
Συνωστισμὸς λοιπόν;
Μεταφέρω ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον Ἐθνικιστικὴ Ἔνωσις Ἑλλάδος:
«Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη.
Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας
να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…»
Ἡ ἀπογραφὴ τῶν Ἰταλῶν ὡς ἀπάντησις στὴν Ἄγκυρα.
Εἶναι θαυμάσιο νὰ ἔχῃς μίαν κυβέρνησι ποὺ ἐνδιαφέρεται εἰλικρινῶς γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα. Εἶναι καὶ τραγικόν νὰ ἔχῃς μίαν κυβέρνησι ποὺ καταστρέφει κάθε σημεῖο στηρίξεως τῶν ἐθνικῶν δεδομένων. Κάτι τέτοιο, πράγματι τραγικό (ὅσο καὶ γελοῖο) ζοῦμε καθημερινῶς ὅλο καὶ πιό ἔντονα. Δεκαετίες καὶ δεκαετίες τώρα. Τὰ παρακάτω εἶναι σημαντικότατα στοιχεῖα ποὺ ὄφειλαν οἱ κρατικοὶ λετουργοὶ νὰ ἔχουν στὶς ἀποσκευές τους, σὲ κάθε συζήτησι-διαπραγμάτευσι μὲ τοὺς ἀχορτάγους γείτονες. Ἔως ὅμως ἐκείνης τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ ἔχουμε πράγματι ἱκανοὺς ἡγέτες, καλὸ θὰ ἦταν τὰ ἔγγραφα αὐτὰ νὰ προστατευθοῦν ἀπὸ τοὺς ἡγέτες. Διότι μὲ τὰ μυαλά τους (;;;;;) καὶ τὶς «ἰδέες» τους, μᾶλλον πρὸς ὄφελος τῆς Ἀγκύρας πάλι θὰ χρησιμοποιηθοῦν!Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια…
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.