Η μάχη της Ελαίας (Καλπάκι)Η καθοριστική συμβολή ενός άξιου ηγήτορα, του διοικητή της VΙII Μεραρχίας Πεζικού, στον θρίαμβο των ελληνικών όπλων. Συμβολή που συνήθως αγνοείται κατά τους εορτασμούς της ιστορικής επετείου. Συνέχεια
Λίγο δύσκολο νὰ τὸ πιστέψουμε, ἀλλὰ ἡ ἱστορία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο γιὰ τὴν κατάληξι τόσων καὶ τόσων ἐπιδόξων κατακτητῶν.
Τί κι ἐάν ἔφθασαν ἔως ἐδῶ;
Τί κι ἐάν κατάφεραν νά πατήσουν τό πόδι τους στήν Πατρίδα μας;
Τί κι ἐάν πίστεψαν πώς ναί, νίκησαν τόν Ἕλληνα…
Ἡ κατάληξίς τους πάντα ἦταν αὐτή:
«…Κι οἱ μάννες τὰ κοφτὰ γκρεμνὰ σὰν Παναγιὲς τ’ ἀνέβαιναν…
Μὲ τὴν εὐκὴ στὸν ὦμο τους κατὸ τὸν γιὸ πηγαίναν
καὶ τὶς ἀεροτραμπάλιζε ὁ ἄνεμος φορτωμένες
κι ἔλυνε τὰ τσεμπέρια τους κι ἐπαιρνε τὰ μαλλιά τους
κι ἔδερνε τὰ φουστάνια τους καὶ τὶς σπαθοκοποῦσε,
Συνέχεια
Σήμερα δὲν εἶμαι στὰ καλλίτερά μου γιὰ νὰ γράψω κάτι.
Σήμερα αἰσθάνομαι πὼς πρέπει νὰ καταθέσουμε τὴν σιωπή μας… Νὰ ἀναλογισθοῦμε… Νὰ σκεφθοῦμε… Τὰ λάθη μας καὶ τὰ σωστά μας…
Αὐτὰ ποὺ ἀφήσαμε πίσω μας, δίχως νὰ τοὺς δίδουμε σημασία, τὰ ὁποῖα ὅμως εἶναι τὰ σημαντικότερα γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ παραμένουμε ἐλεύθεροι…
Σήμερα λοιπὸν δὲν ἤθελα νὰ γράψω… Μόνον νὰ στραφῶ μέσα μου… Συνέχεια
Το αρχικό καταστατικό του κόμματος που ίδρυσε ο Γεώργιος Μερκούρης.
Δέν ἰσχυρίζονται ὅλοι πώς ἡ δικτατορία εἶναι ἐχθρός τῆς δημοκρατίας;
Ἔ, θὰ ἀποδεκτῶ τὴν ἄποψί τους καὶ θὰ ἐπαναφέρω στὴν μνήμη μας, γεγονότα ποὺ ἔχουν ἤ ξεχαστῇ ἤ παραχαραχθῇ.
Ὁ Κόκκαλης, πατήρ, γιὰ παράδειγμα, ἦταν ἰατρὸς τοῦ ΔΣΕ. Ὁ διάδοχός του, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους καπιταλιστὲς τῆς χώρας μας.
Ὁ Παπακωνσταντίνου πατήρ, ἦταν γνωστὸς συνεργάτης τῶν Γερμανῶν. Ὁ διάδοχος γνωστὸς σοσιαλΗστής, ποὺ κατέστρεψε τὴν χώρα.
Ὁ Μερκούρης, θεῖος, ἦταν γνωστὸς φασίστας. Ἡ θυγατέρα του γνωστὴ σοσιαλΗστρια.
Ὁ Σημίτης πατὴρ ἦταν θαυμαστὴς τοῦ Μεταξᾶ, ἀλλὰ μετὰ «ἀπελευθερωτής». Ὁ διάδοχός του γνωστὸς σοσιαλΗστής, κι ἐπίσης καταστροφέας τῆς χώρας.
Ἀπό ποῦ νά τούς πιάσῃ κάποιος καί νά μήν λερωθῇ; Συνέχεια
Η επίσκεψη του Γιόζεφ Γκαίμπελς στη βίλα της οικογένειας Μέρκελ στην Αθήνα (31 Μαρτίου 1939). Η κυρία Μέρκελ τον υποδέχεται στην είσοδο, κρατώντας το κοριτσάκι της.
Ἐπεὶ δὴ οὐδὲν τυχαῖον γύρω μας… Κι ἐπεὶ δὴ οἱ συμπτώσεις, ἰδίως αὐτοῦ τοῦ ἐπιπεδου, παύουν νὰ εἶναι συμπτώσεις, κι ἐπεὶ δὴ βαρέθηκα νὰ εἶμαι καλοπροαίρετος ἄνθρωπος… ἄς κρατήσουμε κι αὐτὴν τὴν πληροφορία.
Γιατί; Μὰ διότι δὲν εἶναι ἡ Μέρκελ… δὲν εἶναι ὁ Γκαίμπελς… Δὲν εἶναι ὁ Κάιζερ… Εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο, πολὺ βαθύτερο καὶ πολὺ παλαιότερο… Συνέχεια
