Τὸ ὁβριοχριστιανικὸ γεωπολιγικό-οἰκονομικό-στρατιωτικὸ νέο «Βυζάντιο» (ποὺ θὰ ἁπλώνεται ἀπὸ τὴν Μέση Ἀνατολὴ ἔως τὴν Σιβηρία, βάσει τῶν ὑπαρχόντων σχεδιασμῶν), εὐρίσκεται ἤδη στὰ τελευταία στάδια προπαρασκευῆς τῆς ὑλοποιήσεώς του.
Μόνη ἐκκρεμότης αὐτοῦ ἡ (λανθασμένη κατ’ ἐμέ) βεβιασμένη καὶ ἄρον-ἄρον «διευθέτησις» τῶν «ζητημάτων» τῆς Χερσονήσου τοῦ Αἴμου, πρὸ κειμένου νὰ ἐκκινήσουν ἀμέσως μετά, στὴν εὑρυτέρα περιοχὴ τῆς Νοτιο-Ἀνατολικῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (ἡ Κύπρος εἶναι ἤδη ἄλλωστε, σχεδὸν ἐπισήμως, De jure, ἡ νέα καὶ ὑπὸ τὴν προστασία, γιὰ τὴν ὥρα πάντα, ἐπαρχία τοῦ Ἰσραῆλ), ἡ πολεμικὴ ὑλοποίησίς του.
Μόνος, μελλοντικὸς (καὶ γιὰ τὴν ὥρα) ἀντίπαλος αὐτοῦ, ποὺ θὰ φέρῃ ἀργότερα τὸν Παγκόσμιο Πόλεμο, ἡ Κίνα…
Ἰράν-Κύπρος-Αἰγαῖον Πέλαγος- Ἐρυθρὰ Θάλασσα…
