Τὸ Norman Atlantic καὶ οἱ καλικάντζαροι τῶν ἐκλογῶν

Ἑλλάς!!!
Ἡ χώρα μὲ τὸ τρίτο μεγαλύτερο μῆκος ἀκτογραμμῶν στὸν πλανήτη…

(Τὸ ἀνάγλυφο τῆς ἑλληνικῆς ἀκτογραμμῆς ἐκτείνεται σὲ ἔνα μῆκος 18.400 χλμ. Σὰν μέτρο συγκρίσεως, ἡ Μεγάλη Βρετανία ἔχει μῆκος ἀκτογραμμὼν 12.429 χλμ
Τὸ ἑλληνικὸ ἀρχιπέλαγος ἀριθμεῖ πέραν τῶν 9000 νησιῶν, νησίδων, βραχονησίδων, ἀνάμεσα στα ὁποία δραστηριοποιοῦνται περὶ τὰ 9.000+ σκάφη ἀναψυχῆς, 115.000+ ἀλιευτικὰ σκάφη, 600+ ἀκτοπλοϊκὰ πλοῖα, τὰ ὁποῖα μεταφέρουν πάνω ἀπὸ 45.000.000 ἐπιβάτες τὸ χρόνο.) Συνέχεια

Τὰ σάββανα δὲν εἶχαν …τσέπες!!!

Οἱ παλαιοὶ στὴν Χίο, θυμοῦνται τὸν ἐφοπλιστή ποὺ πέθαινε ἐπὶ εἴκοσι ἡμέρες, ἀλυκτῶντας σὰν σκυλί, καὶ τὰ οὐρλιακτά του ἀκούγονταν σὲ ὅλο τὸ κέντρο τοῦ νησιοῦ.

Σὲ ὅλη του τὴν ζωή, εἶχε γαμήσει, βιάσει, ἀγοράσει καὶ ταπεινώσει ὅτι πετοῦσε, περπατοῦσε ἢ κολυμποῦσε στὴν γῆ…
Τρία παλληκαράκια εἴχαν κατακλειδώσει οἱ καπετανέοι του στὶς πλῶρες τῶν πλοίων ποὺ ἐβούλιαξαν μετά, γιὰ νὰ ὑπάρξουν οἱ ἀπαραίτητες ἀπώλειες ζωῆς, ποὺ ἀναγκάσαν τις ἀσφαλιστικὲς νὰ πληρώσουν: «ΟΛΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ» τὰ σαπάκια τοῦ πολέμου… Συνέχεια

Τὰ Χριστούγεννα τοῦ ΚΝίτου

(Κάποιες φορὲς ἁπλᾶ, δὲν ὑπάρχει δρόμος.)

Πρὶν καιρό, ἔνας κνίτης, στα πλαίσια τῆς ἀνταλλαγῆς στελεχῶν πολιτικῆς ἀσφαλείας καὶ μαρξιστῶν σπουδαστῶν, ἀνάμεσα σὲ χῶρες τοῦ τρίτου κόσμου «γιὰ τὴν προωθήση τοῦ ἐπαναστατικοῦ διεθνισμοῦ καὶ τῆς παγκοσμιοποιήσεως», ἐπισκέφτηκε μιὰ ὀρεινὴ χώρα τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς.
Γόνος στελεχῶν τῆς μαρξιστικῆς κλίκας, ποὺ κυβερνᾶ ἀπὸ τὸ παρασκήνιο τὴν Ἑλλάδα, εἶχε πάντοτε τὴν πολυτέλεια τῆς ἐπιλογῆς ὁποίου κρατικοδίαιτου προγράμματος τὸν βόλευε γιὰ τὴν προωθήση τῆς καριέρας του καὶ τὴν καλοπέρασή του.
Συνέχεια

Νὰ πάρουμε τὴν Ἑλλάδα μας πίσω…

Νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀπομόνωση τοῦ Φ/Β καὶ τοῦ αὐτοκινήτου…
Να πάρουμε τὶς συγκοινωνίες…
Να περπατήσουμε στὶς πλατεῖες τῆς πόλεώς μας… Συνέχεια

Ἀκρόπρωρον μίας ἐλευθέρας ἐπιλογῆς;

Ἀϊνάς…
Ἀκρόπρωρο μιᾶς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς ἀκριβὰ πληρωμένης

Ἔχουμε ἀληθινὴ ἐλευθερία ἐπιλογῆς;…
Ἄν, ἐπιλέγουμε ἐλεύθερα τίς πράξεις καὶ τὰ ἐγκλήματά μας, διαλέγουμε ἐλεύθερα καὶ τὴν ἀνάλογο τιμωρία;
Δείχνουμε ἀφοσίωσι, στὸ ἀγαπημένο στὸ ἱερό, σὲ κάτι ἀνώτερο ἢ προσκολλώμεθα σ’ αὐτὰ ὑπὸ συνθῆκες; Ἐπιλέγουμε τὴν στιγμὴ τοῦ ἀποχωρισμοῦ μας;
Συνέχεια

Ἴχνη…

Ἀπὸ τὸν φίλο μου Γεώργιο Ζαφείρη.
(Ἐγὼ ἁπλῶς ἔκανα τὴν μετάφρασι…!)
Συνέχεια