Πόσες φορές εὐχηθήκαμε, ἐλπίσαμε, παρακαλέσαμε νά ἐνωθοῦμε ἐπί τέλους κατά τῶν ἐχθρῶν μας, ἐγχωρίων κι ἀλλοδαπῶν;
Πόσες φορές δέν συνειδητοποιήσαμε πώς μέ ἀμέτρητα προσχήματα μᾶς διαιροῦν καί τελικῶς μᾶς ἐξαπατοῦν, μέ ἀποτέλεσμα νά μᾶς ἐλέγχουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τίς ἀλήθειες κι ἀπό τήν ἐλευθερία μας;
Πόσες φορές θυμώσαμε ἀπό τίς καθημερινές μας διαπιστώσεις, πού μᾶς ὁδηγοῦσαν σέ χρόνιες καταθλίψεις, σέ ἀμέτρητες ἐκπτώσεις καί σέ καταστροφικές ἐθνικές τραγωδίες;
Καί πόσες φορές ἀκόμη θά δοῦμε ἐμπρός μας ἀθλιότητες, μηδενισμούς καί ἐθνοπροδοσίες; Συνέχεια →