Ἀφγανικοὶ φοῦρνοι… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐλαιόδενδρα
Δὲν τοὺς ἔφθανε μόνον νὰ ξεπατώσουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν Γάζα…
Ἤθελαν πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα νὰ ξεπατώσουν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη… Μὰ κι αὐτοὶ …πεισμάτωσαν. Πῶς νά ἀφήσουν τόν τόπο τους; Κι ἔτσι, μὲ τὴν σιωπηλὴ ἀνοχή, ἤ καὶ συνεργεία κατὰ περίπτωσιν, τῶν «συμμάχων» μας, τῆς Σαουδικῆς Ἀραβίας, τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν (ὅπως ὁ ΟΗΕ), ξεπατώνουν ἀνθρώπους, δένδρα ἀκόμη καὶ λουλούδια… Τίποτα νὰ μὴν μείνῃ ζωνταντὸ στὸ πέρασμα τῶν …«περιουσίων» τοῦ κόσμου μας.
Οὐδέποτε σταμάτησαν νὰ κομματιάζουν παιδιά… Βλέπετε, τὰ παιδιὰ εἰδικῶς, εἶναι τὸ μέλλον μίας φυλῆς. Κομματιάζοντας παιδιά, τελειώνεις μὲ τὴν φυλή…
Μὰ ἀκόμη ξεπατώνουν καὶ τὰ ἐλαιόδενδρα, ἔως πλέον καὶ τὶς πανέμορφες καὶ σπανιότατες θαλάσσιες τουλίπες τῆς Γάζας…
Ὁ ἀληθὴς σκοπὸς τῆς ἐκστρατείας τοῦ Ἰμπραὴμ
Ἡ κατὰ τὸ 1826 καταστροφὴ τοῦ Πραστοῦ ἀπὸ τὰ Ὀθωμανικὰ στρατεύματα καὶ ὁ ἀπώτερος χαρακτὴρ τῆς ἐκστρατείας τοῦ Ἰμπραῆμ στὴν Πελοπόννησο
Τὰ σχετικά μὲ τὴν πυρπόληση τοῦ Πραστοῦ ἀπὸ τὰ ὀθωμανικὰ στρατεύματα τὸ καλοκαίρι τοῦ 1826[1] εἶναι γνωστὰ – καὶ συνεπῶς δὲν ἀπαιτεῖται ἐδῶ ἀνάλυσις εὐρυτέρα. Ἀναγκαῖο ὅμως παραμένει νὰ ἀνακληθοῦν στὴν μνήμη τὰ βασικὰ σημεῖα τοῦ δράματος, ὥστε νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ ἐμπέδωσις τῆς βραχυτάτης ἀναλύσεως ποὺ θὰ ἐπιχειρήσω ἀμέσως μετά. Τὸ πρῶτο, πάντως, ποὺ ὀφείλει νὰ τονίσῃ κάποιος εἶναι ὅτι ἡ τότε εἰσβολὴ ὀθωμανικῶν στρατευμάτων στὴν Τσακωνιά, ποὺ ἀπὸ ὁρισμένους τοποθετεῖται στὸ ἔτος 1825[2], γενικῶς ἀπέτυχε[3].
Ἐπὶ πλέον: Συνέχεια
Δὲν θέλουν μόνον χρεωκοπία!!! Θέλουν ὁλοκληρωμένη Γενοκτονία!!!
Τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀποδεικνύουν αὐτήν μου τὴν καταγγελία ἀμέτρητα καὶ πολυεπίπεδα. Ἀπὸ τὸν τομέα τῆς ἀπαιδείας τοῦ ἀνθελληνικοῦ μορφώματος, ποὺ κατήντησε ἐκτὸς ἀπὸ ἐθνομηδενιστική, ἐπὶ πλέον καὶ στοχευμένα ἀνθελληνική, ἔως τὰ ἐθνικά μας θέματα, τὴν καταστροφὴ τῆς οἰκονομίας, τὴν διὰ τῆς βίας ἀκυρωμένη αὐτάρκειά μας καὶ τελικῶς τὴν μετατροπὴ κάθε σπόρου διατροφῆς μας σὲ «ἐγκεκριμένο». Συνέχεια
Πολιορκώντας τὴν Μόρια
Καίγεται ἡ Λέσβος.
Ἐξέγερσις …«προσφύγων» κατὰ τῶν κατοίκων ποὺ τοὺς ἐδέχθησαν, τοὺς προσέφεραν κάθε ἐπιπέδου φιλοξενία, τοὺς τάισαν, τοὺς ἀγκάλιασαν, τοὺς προστάτευσαν καὶ τοὺς ἐπέτρεψαν, λόγῳ ἀνθρωπισμοῦ καὶ ἀνοχῶν, σήμερα νὰ τοὺς καταστρέφουν: Συνέχεια
Μία πραγματικὰ ἀπίστευτη ὑπόθεσις…
«…Πρώτα-πρώτα, σε κάποια από τα χωράφια που προαναφέραμε, πλάκωσε η αστυνομία για να συλλάβει τους ελαιοσυλλέκτες. Μάταια οι άνθρωποι επέδειξαν την άδεια του δήμου κι άδικα διαμαρτυρήθηκαν, αφού τα όργανα της τάξεως ήσαν ανένδοτα: έπρεπε να συλλάβουν τους κλέφτες και να τους προσαγάγουν για εξακρίβωση στοιχείων. Ευτυχώς, κάποιος από τους «κλέφτες» κατάφερε και ενημέρωσε τηλεφωνικά την αρμόδια του δήμου, η οποία έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Στην ερώτησή της «γιατί τους συλλάβατε, αφού σας έδειξαν την άδεια με την υπογραφή τού δημάρχου;», η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Κυρία μου, τόσα χρόνια αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς οι αστυνομικοί για να βγάζουμε το λάδι μας»! Τελικά, οι εκπρόσωποι του νόμου κατάλαβαν ότι η υπόθεση δεν θα εξελισσόταν προς το συμφέρον τους αν την παρατραβούσαν και άφησαν ελεύθερους τους «εγκληματίες». Πρόλαβαν, όμως, να προσθέσουν «πείτε τους, τουλάχιστον, να φέρουν και σε μας κανένα τενεκέ λάδι»….» Συνέχεια