Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανελλήνισις

Τὸ κορμί μου εἶναι δεμένο στὸν βράχο τοῦ Προμηθέως Δεσμώτου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

 

Θλίβομαι πραγματικά. Ἡ ψυχή μου, τὸ κορμί μου εἶναι δεμένο στὸν βράχο, σὰν τὸν Προμηθέα Δεσμώτη…
Νοιώθω τὸ συκώτι μου ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα νὰ τὸ τρώῃ τὸ σάπιο σύστημα τοῦ νεοέλληνος καὶ τοῦ ῥαγιᾶ… Ἐσύ μήπως νοιώθεις τό ἴδιο;;;
Κάθε ἡμέρα ἔχω σκέψεις ποὺ περνοῦν στὸ μυαλό μου, γιὰ τὸ πῶς θὰ μπορέσω νὰ ἀφήσω πίσω μίαν νέαν Ἑλλάδα… Τί θά ἀφήσω; Συντρίμια καί τέφρα;
Μὲ νοιώθεις,  βλέπεις τὸ ἴδιο κι ἐσύ. Κάθε ἡμέρα μὲ τρώει ἡ σκέψις τί θὰ γίνουν τὰ παιδιά μου, ἐὰν μπορῶ νὰ κάνω κάτι βέβαια… Σὲ τί Ἑλλάδα θὰ μεγαλώσουν.
Τὸ νοιώθεις κι ἐσύ… Συνέχεια →

Ἐὰν ἔχῃς δῶσε, ἐὰν δὲν ἔχῃς, πᾶρε…

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες!
Αὐτοὶ ἦσαν πάντα!
Αὐτοὶ θὰ εἶναι ὅπως κι ἐὰν ἔλθουν τὰ πράγματα!

Συνέχεια →

Νὰ ἀγαπᾷς τὴν Πατρίδα σου, ἀκόμη κι ὅταν σὲ ἀδικῇ.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ποιός ἀλήθεια τό ἔκανε αὐτό πράξι;
Μήπως ὁ μεγάλος Σωκράτης;
Μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά πάρουμε παράδειγμα ἀπό τό παρελθόν μας γιά να μπορέσουμε νά σταθοῦμε γερά στά πόδια μας καί νά στρώσουμε τό δρόμο γιά τό αὔριο;

Συνέχεια →

Πρὸ 117 ἐτῶν ἐγεννήθησαν τὰ ὀλυμπιακὰ παιχνίδια.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Σὰν σήμερα, λογικά, πρὸ 117 ἐτῶν, ἐξεκίνησε ὁ ἐπίσημος περίγελως τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος.
Γνωρίζουμε ὅλοι πὼς ἐν τελῶς ῥατσιστικῶς, ἀλλὰ γιὰ μὴ ῥατσιστικοὺς λόγους, οἱ Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες ἀφοροῦσαν μόνον σὲ Ἕλληνες. Ἄν καὶ κάποιοι Λατίνοι ἔλαβαν μέρος σὲ αὐτούς, αὐτὸ συνέβῃ κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἀπολύτου παρακμῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι τὸν γνωρίζουμε.

Αὐτό σημαίνει πώς οἱ παπποῦδες μας τελικῶς ἦσαν ῥατσιστές;
Συνέχεια →

Χωρὶς ὑποδομὴ δὲν ὑπάρχει δομή.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Χωρὶς ὑποδομὴ δὲν ὑπάρχει δομή!
Χωρὶς ἀρχαία ἑλληνικὰ δὲν ὑπάρχει φυσιολατρικὴ ἀντίληψις
Οἱ μεγάλοι ἄνθρωποι ἀπαντοῦν στὸ ἐρώτημα γιατί. Οἱ μεσαῖοι ἄνθρωποι μιλοῦν γιὰ πεπραγμένα. Οἱ μικροὶ ἄνθρωποι μιλοῦν γιὰ γεγονότα. Οἱ πολὺ μικροὶ φλυαροῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ἄλλους. 
Ἡ ἐπιστημονικὴ πειθαρχία στοχεύει στὴν διατύπωσι καὶ τεκμηρίωσι τοῦ γιατί, ἔχοντας λάβει ὑπ’ ὄψιν της καὶ ἀναλύσει τὰ πραγματικὰ δεδομένα καὶ γεγονότα, ἀφοῦ πρῶτα ἔχει ἐξασφαλίσει ὅτι αὐτὰ εἶναι ὄντως πραγματικά. Συνέχεια →

Οἱ φανατικοὶ καὶ οἱ φανατικοί.

ἀπὸ τὸν/τὴν

4

Φανατικοὶ παντοῦ. Γεμίσαμε φανατικοὺς καὶ φανατισμό. 
Θεωρίες, ἰδέες, πράξεις, ξύλο, πλιάτσικο, δολοφονίες…
Φανατικοί… Παντοῦ φανατικοί… Κι ἀπὸ ἐδῶ κι ἀπὸ ἐκεῖ…
Ὅλος ὁ τόπος ἀργά, ἀλλὰ σταθερά, χωρίζεται σὲ δύο ὁμάδες. Στοὺς μὲν καὶ στοὺς δέ, ποὺ ὅμως ἀποτελοῦν τὴν μίαν ὁμάδα, καὶ στοὺς ἀπ’ ἔξω, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἄλλην ὁμάδα.
Οἱ μέν, τῆς πρώτης ὁμάδος, εἶναι οἱ ἀριστεροαναρχοκουλτουροκουκουλοφόροι. Οἱ  δέ, τῆς πρώτης ὁμάδος, εἶναι (κατὰ πῶς μᾶς τὰ λὲν) οἱ χρυσαυγίτες, παρέα μὲ τοὺς συμπαθοῦντες αὐτούς. 
Ἡ ἄλλη ὁμὰς ἀποτελεῖται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐνσπείρουν ἐκεῖνες τὶς πληροφορίες ποὺ ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ φανατίζονται οἱ μὲν καὶ οἱ δέ, τῆς πρώτης ὁμάδος, μεταξύ των καὶ τελικῶς νὰ γίνονται πόλος ἐλξεως καὶ σημεῖον συσπειρώσεως, γιὰ τοὺς συμπαθοῦντες αὐτῶν. 
Συνέχεια →