Οἱ φωτιὲς στὶς ἀκριτικές μας περιοχές, στὶς περισσότερες τῶν περιπτώσεων, δὲν εἶναι καὶ τόσο …τυχαῖες, ἐφ΄ ὅσον ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος μαθαίνουμε κάτι γιὰ ἐμπρησμούς, γιὰ …«παλαβούς», γιὰ πυρομανεῖς, γιὰ ἐξοργισμένους γείτονες, γιὰ ἀφηρημένους ἀγρότες καὶ σπανίως, ἔως ποτέ, πληροφορούμεθα κάτι γιὰ πράκτορες. Ἐὰν μάλιστα συνυπολογίσουμε καὶ αὐτὰ ποὺ ἡ (φερομένη ὡς) ἡγεσία τῆς Τουρκίας ἐπιτρέπει νὰ διαῤῥεύσουν κατὰ καιρούς, τότε θὰ μπορούσαμε (σχεδὸν πάντα ὅταν ἀναφερόμεθα σὲ ἀκριτικὲς περιοχές), νὰ θεωρήσουμε τὴν γείτονα ὡς κύριον ὑπεύθυνον αὐτῶν τῶν ἐμπρησμῶν. Συνέχεια →