Πρὸ ἡμερῶν λοιπὸν ἐνοστάλγησα τὸν Στέλιο…
Πολύ… Πάρα πολύ…
Καὶ τὸν ἐνοστάλγησα ἐγὼ ποὺ γιὰ χρόνια ἄκουγα τὸ ὄνομά του κι …ἔτρεχα.
Μὰ πάντα μέσα στὰ τραγούδια του ὑπῆρχαν ἀγαπημένα ἀκούσματα, ποὺ ὅσο κι ἐὰν μὲ ἐνοχλοῦσε ὁ ἴδιος ὁ Στέλιος, αὐτὰ τὰ ἐμουρμούριζα…. (Ποιός ξεχνᾶ τό «ἀγριολούλουδον»;)
Ἔπεσα ἐπάνω σὲ ἕναν σχολιασμό, γιὰ τὰ ὅσα ἐτράβηξε αὐτὸς ὁ ἀγαπημένος (στοὺς περισσοτέρους) τραγουδοποιός, ἀπὸ ὅλα τὰ σιωνιστικὰ κέντρα αὐτῆς τῆς χώρας, ποὺ ἀπὸ ἀρχῆς γενέσεώς της τραπεζοκρατεῖται!!! Συνέχεια