Ζητᾶμε νὰ ἀντιμετωπίσουν, γιὰ παράδειγμα, τὸ πρόβλημα τῆς «οἰκονομικῆς κρίσεως», λησμονῶντας πὼς αὐτοὶ ποὺ ἔφεραν τὰ νομομαγειρεύματα τῶν μνημονίων εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ σήμερα τὸ παίζουν …«ἐθνοσωτῆρες». Καί, ἐὰν θέλετε, ξεφεύγοντας ἀπὸ τὰ κομματικὰ μαγαζάκια τῆς ΝουΔουλάρας καὶ τῆς κάθε μΠατΣοΚαρίας, ἑστιάζοντας μόνον στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ὅλα τὰ κόμματα ἀντιμετωπίζουν τὰ τῶν δανεισμῶν τῆς χώρας, μποροῦμε πανεύκολα νὰ διακρίνουμε τὸ ποιὸς μᾶς ἐμπαίζει καὶ τὸ ποιὸς πράγματι ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀλήθεια. 
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: τοκογλυφικὴ δικτατορία
Διαχειριστὲς τῆς ἐξουσίας μὲ ἰδεολογίες τοῦ …τίποτα!!!
Ἡ Κεραμέως, ποὺ τώρα κατηγορεῖται ὡς «…«θεούσα» μὲ μουχλιασμένες ἐθνικόφρονες ἀπόψεις», ἦταν τὸ ἴδιο πρόσωπο ποὺ πρὶν λίγους μῆνες ὑπερψήφισε τὸ νομοσχέδιο τοῦ σύριζα γιὰ τὴν ταὐτότητα φύλου τῶν διεμφυλικῶν. Τότε ἦταν τυπικὴ φιλελέφτ καὶ δικαιωματατζοῦ στὴν γραμμὴ Ντόρας καὶ Χατζηδάκη. 
Συνέχεια
Γιά ποίους ὑδρογονάνθρακες συζητᾶμε;
Ὑποτίθεται (λέμε ὑποτίθεται, διότι μὲ αὐτὰ μᾶς ζαλίζουν τὰ μέζεα ἐδῶ καὶ δεκαετίες), ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ Μέση Ἀνατολὴ εἶναι κέντρο ἐπιχειρήσεων πολεμικῶν ἐδῶ καὶ δεκαετίες, εἶναι -λέει- οἱ ἄφθονοι ὑδρογονάνθρακες. Καί, τελικῶς, καταλήξαμε νὰ θεωροῦμε λογικὸ κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου δολιοφθορὰ εἰς βάρος τῶν ἐκεῖ ἰθαγενῶν, ἐφ΄ ὅσον πίσω ἀπὸ ὅλα τὰ ἐπίσημα κι ἀνεπίσημα σταθερῶς ἀναγνωρίζεται, ὡς βασικὸ αἴτιον κάθε πολέμου, τὸ ποιὸς θὰ ἐλέγξῃ τοὺς ὑδρογονάνθρακες. Ἔτσι μᾶς εἶπαν. 
Συνέχεια
Ὑπόθεσις «Πατσίφικο» σὲ σύγχρονες ἐκδοχές…
Τὸ 1847 ἡ τότε (ἂς ποῦμε) ἑλληνικὴ κυβέρνησις ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἀπαγορευθῇ ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα τὴν Μεγάλη Παρασκευή, διότι ὁ Τζέημς Μάγιερ Ῥοθτσάιλντ, μαζὺ μὲ τοὺς τοκογλυφικούς του δανεισμούς, θὰ ἐπεσκέπτετο τὴν χώρα καὶ δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ μάρτυς ἐνὸς ἀντί-ἑβραϊκοῦ ἐθίμου. Βέβαια ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα, γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, δὲν ἀντιμετωπίζετο ὡς «ἀντί-ἑβραϊσμός», παρὰ μόνον σὰν ὑπέρμετρος χριστιανισμός, ποὺ τιμωροῦσε (ναί, μὲ αὐτὸν τὸν ἀκραῖο τρόπο) τὸν Ἰούδα.
Ἐν τούτοις, εἰδικῶς ἐκείνην τὴν περίοδο, ποὺ περιμέναμε τὰ μπικικίνια τῶν Rothschild, μέσῳ τῶν ὁποίων θὰ μᾶς ἁλυσόδεναν γιὰ (τοὐλάχιστον ἀκόμη) δύο αἰῶνες, ἦταν, γιὰ τοὺς τύπους, ἀναγκαία. Καί, τελικῶς, ἡ κυβέρνησις ἀπεφάσισε νὰ ἀποσιωπήσῃ (ἢ ἴσως καὶ νὰ ἀκυρώσῃ) τὴν ἀναπαραγωγὴ τοῦ ἐν λόγῳ ἐθίμου. Κι ἔτσι ἀκριβῶς συνέβη. Ἡ ἐντολὴ ἦταν σαφής: ἀπηγορεύθη ἡ καύσις τοῦ Ἰούδα γενικῶς στὴν Ἀττική. Συνέχεια
Θά μᾶς …«σώση» ἤ θά μᾶς ἀποτελειώση τό κούλλλιιι;;;
Ἀκόμη καὶ τώρα, σχεδὸν δύο μῆνες μετὰ τὶς ἐκλογές, ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοὶ ποὺ ἐλπίζουν στὸ κούλλλιιι, ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουν πὼς ἕνας βενιζελικὸς ἀπόγονος οὐδὲ ἕναν ἄλλον ῥόλο δύνανται νὰ παίξῃ, πλὴν τοῦ νὰ μᾶς μεγαλώνῃ τὸ μέγεθος τῶν δεσμῶν καὶ τῶν δεινῶν μας. 
Γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐγεννήθη, γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐκπαιδεύθη καὶ γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο προεβλήθη ὡς …«σωτήρ» μας καὶ ὡς «μοναδική μας διέξοδος». Δὲν θὰ χαλάση αὐτὸ τὸ ἄτομον παραδόσεις δεκαετιῶν. Οὔτε θὰ παύση νὰ ἐξυπηρετῇ καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖται γιὰ ἴδιόν του ὄφελος. Συνέχεια
Βλέπουμε τί στοχοποιοῦν γιὰ νὰ καταλάβουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε
Ἂς ξεκινήσουμε, γιὰ ἀρχή, ἀπὸ τὴν κάθε ἐκδοχῆς καὶ ἀπόψεως καὶ ἐπιπέδων «δημοκρατικότητα» καὶ «ἀριστεροσύνη» καὶ «σοσιαλιστικότητα» τῶν κοινωνιῶν μας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅσο περισσότερο μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὰ ἐκεῖ, τόσο περισσότερο μᾶς ἐξουσιάζουν μὲ τὴν δική μας συναίνεσιν!!!
Κι ἔτσι, μὲ τὸ σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὡς λαὸς καταντήσαμε (ναί, καταντήσαμε ἀγαπητοί μου!!!) τόσο κομμουνιστο-σκεπτόμενοι, ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ γεγονὸς τῆς (ἂς ποῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου) κομμουνιστο-ἐξουσίας ἐπάνω μας, τῆς ἀνυπαρξίας ἀντιλόγου καί, καταληκτικῶς, τῆς κοινῶς διεπιστωμένης κατρακύλας μας.
Συνέχεια