Πολυθεΐα καὶ φιλοσοφία
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «πολυθεΐα καὶ φιλοσοφία» τῆς Οὐρανίας Τουτουντζῆ καὶ τοῦ Μαρίου Βερέττα.
Ὁ Παναγῆς Λεκατσᾶς, στὶς σημειώσεις του ἐπάνω στὴν θεογονία τοῦ Ἡσιόδου, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ Ἔρως δὲν εἶναι ἁπλῶς ὁ παιχνιδιάρης υἱὸς τῆς Ἀφροδίτης καὶ τοῦ Ἄρεως ἀλλὰ μία ἀρχέγονη θεότης τὴν ὁποία οἱ Θεσπιεῖς ἐλάτρευαν ἀπὸ τοὺς παναρχαίους χρόνου,ς ἐφ’ ὅσον στὸ πρόσωπό Του ἀνεγνώριζαν τὸ στοιχεῖο τῆς πρωταρχικῆς γενεσιουργοῦ Αἰτίας. Συνέχεια
Ὁ ἐθνικὸς διχασμὸς καὶ ἡ γαλλικὴ κατοχὴ 1915-1920
τοῦ Χρήστου Δ. Βήττου – Ἐκδότης: Ὄλυμπος
[…] Στὴν παροῦσα μελέτη προσπαθήσαμε νὰ φέρουμε στὸ φῶς μερικὰ σοβαρὰ γεγονότα τοῦ Διχασμοῦ, τὰ ὁποία ἢ δὲν ἦσαν εὐρύτερα γνωστὰ ἢ εἶχαν ἀναφερθῆ πολὺ συνοπτικά, χωρὶς νὰ παρέχουν τὴν δυνατότητα στὸν ἀναγνώστη νὰ σχηματίσῃ σαφὴ καὶ ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς πραγματικότητος. Συνέχεια
Ἡ ἱστορία τῆς ἀπανθρώπου μεταχειρίσεως τῶν αἰχμαλώτων στρατιωτῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ τὸ 1946-49 ἀπὸ τὸ ΚΚΕ!
Ἄλλη μία πτυχὴ τοῦ «ἠθικοῦ πλεονεκτήματος» τῆς Ἀριστερᾶς!
Μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια αἰχμαλωσίας καὶ καταναγκαστικῶν ἔργων στὴν Ἀλβανία οἱ Ἕλληνες φιλοῦν τὸ χῶμα τῆς πατρίδος, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἄγνωστη ἱστορία τους
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπανόδου τῶν πρώτων αἰχαμαλώτων ἀπὸ τὴν Ἀλβανία τὴν 24ην Αὐγούστου 1956 (ἰδὲ φωτογραφία στὴν προβλῆτα τοῦ Πειραιῶς, ποὺ φιλοῦν τὸ χῶμα τῆς πατρίδος).
Σχετικὸ κείμενο γιὰ αὐτὸ τὸ δραματικὸ γεγονὸς στὸ πέρας τῆς δημοσιεύσεως.
Συνέχεια
Θεωρητικῶς ὄχι…
…ἀλλά, σὲ κάποιες εἰδικὲς περιπτώσεις, ναί, γίνεται…!!!
Σήμερα τὸ θέμα μας ἡ ἱστορία τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας, τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καὶ τὰ πέριξ αὐτῶν γεγονότα, ποὺ ἔχουν, στὴν πραγματικότητα, παγιώση μίαν εἰδικὴ συμπεριφορὰ ῥαγιαδισμοῦ στὶς μετέπειτα (φερόμενες ὡς) κυβερνήσεις τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν. Καὶ αὐτὴν τὴν μυθιστορία, ποὺ μᾶς ταξειδεύει μὲ ἰδιαιτέρα φροντίδα στὰ ἱστορικὰ γεγονότα, τὴν ὑπογράφει ὁ φίλος καὶ φίλος τῆς σελίδος μας Δημητριάδης Κωνσταντῖνος, μέσα ἀπὸ τὸ τελευταῖο του πόνημα «Τὸ ὄνειρο πνίγηκε στὸν Σαγγάριο» (ἐκδόσεις Πελασγός, Ἰωάννου Γιαννάκενα). Συνέχεια
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ὑπάρχει μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια ἀπὸ φιλοϊσραηλινὲς ὁμάδες καὶ σελίδες ἀλλὰ καὶ ὀπαδοὺς – φίλους τοῦ Ἰσραηλινοῦ κράτους καὶ τῶν μεθόδων του, στὸ νὰ συνδέσουν εἰδεχθῆ ἐγκλήματα τοῦ Γερμανικοῦ στρατοῦ κατοχῆς στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς Παλαιστινίους καὶ συγκεκριμένα τὴν σφαγὴ τοῦ Διστόμου.
Τὸ βιβλίο αὐτό, ποὺ ἐξεδόθη ἀπὸ τὴ «Λόγχη», ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς συνεργασίας τοῦ Δημήτρη Μιχαλοπούλου μὲ τὸν Βραζιλιάνο συνάδελφό του Eduardo Vasconcelos. Ἀποτελεῖ διευρυμένη καὶ ἀναθεωρημένη ἔκδοση ἄλλου πονήματος τοῦ Δ. Μιχαλοπούλου, ποὺ εἶχε κυκλοφορήση πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια μὲ τίτλο παρόμοιο – ἀλλὰ ὄχι τὸν ἴδιο. Συνέχεια
