Ῥηγοῦ σκληρὴ κομμουνίστρια, τὸ 1982 ποὺ δὲν ὑπῆρχε σχολὴ δικαστῶν καὶ τελείως ἀξιοκρατικῶς, ἔγινε δικαστὴς μιᾶς καὶ ὁ πατέρας της, ἀνώτατος δικαστὴς ὡς γνωστόν, δὲν ἔπαιξε κάποιον ῥόλο.
Ὑποτροφία γιὰ Παρίσι, μὲ ἔξοδα τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου βεβαίως καὶ ἀξιοκρατικῶς, ὁμοίως τὸ 1989 ἐπὶ πασοκαρίας.
Τρία χρόνια ἀργότερα ὁ μπαμπὰς στὸ εἰδικὸ δικαστήριο ἀπήλλαξε τὸν Παπανδρέα, διότι δὲν μποροῦσαν νὰ ἀποφανθοῦν ἐὰν τὰ πεντοχίλιαρα εἶχαν συσκευασθῆ κατὰ τὴν φορὰ τοῦ πάμπερ ἡ κόντρα.
Συνέχεια
Νταβός: Κλίμα καὶ ὑποκρισία.
Ξεκίνησε προχθὲς ἡ καθιερωμένη, ἐτησία συνάντησις στὸ Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ στὸ Νταβὸς μὲ κεντρικὸ θέμα τὴν κλιματικὴ πολιτικὴ καὶ τὴν βιωσιμότητα. Ἐξυπακούεται ὅτι ἀνάμεσα στὶς παγκόσμιες πολιτικὲς (μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Κ. Μητσοτάκης), οἰκονομικές, ἐπιχειρηματικές, στρατιωτικές, δημοσιογραφικὲς κλπ ἐλὶτ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ μὴ παρευρεθῇ καὶ «τὸ πρόσωπο τῆς χρονιᾶς», ἡ γνωστὴ ἀκτιβίστρια γιὰ τὸ κλίμα Γκρέτα Τοῦνμπεργκ (*). Συνέχεια
Ὅλες ἐσεῖς ποὺ εἶσθε ὑπερήφανες ἐπειδὴ μία γυναίκα ἔγινε πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κι ἐπικεντρώνεσθε μόνον σὲ αὐτό, πεῖτε μας λοιπὸν πόσο ὑπερήφανες εἶστε ποὺ μία γυναίκα…
Συνέχεια
Σὲ ἄλλο ἐπίπεδο ἔχει πέραση ἡ πολιτικὴ ἀντιπαράθεσις στὴν Ἰταλία, ὅπου, μέσα ἀπὸ μία κρίσιμο προεκλογικὴ περίοδο, μὲ ἀφορμὴ τὶς περιφερειακὲς ἐκλογές, ἕνα νέο κίνημα καί, πιθανόν, νέο πολιτικὸ κόμμα ἔχει ἀναδυθῆ.
Τὸ «κίνημα τῆς Σαρδέλας» (“le sardine” ) ποὺ ἐξεκίνησε σὰν συγκέντρωσις διαμαρτυρίας ἐνάντιον τοῦ Σαλβινι καὶ συνεκέντρωσε τόσον πολύ κόσμο, ὥστε νὰ εἶναι στριμωγμένοι σὰν …«σαρδέλες»!
Συνέχεια
Τέλος ἀνέφερε ὅτι ἀποτελεῖ ἰδιαίτερο κίνδυνο γιὰ τὴν Ἑλλάδα τὸ Παγκόσμιο Σύμφωνο Μεταναστεύσεως τοῦ Μαρόκου ποὺ ὅπως εἶπε στόχο ἔχει τὴν ἀντικατάσταση πληθυσμῶν.
Καὶ ἐγὼ νόμιζα ὅτι τὰ λένε μόνο οἱ συνωμοσιολόγοι…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἄχρηστα, ἀνίκανα καὶ διῳρισμένα ἦσαν πάντοτε, τὰ κάθε λογῆς κουδουνισμένα. Ἐμεῖς οὐδέποτε ἐκλέγουμε, διότι ἔχουν πρό-ἐγκριθῆ, τοποθετηθῆ στὶς κατάλληλες θέσεις κι ἐμεῖς …«ἐπιλέγουμε» (λέει) μία δική τους μαριονέτα, κατὰ τὰ ἄλλα δημοκρατικῶς.
Αὐτὰ λοιπὸν τὰ νούμερα, τὰ ἀλληλοδιαπλεκόμενα, ποὺ οὐδέποτε ἐννοοῦν τὶς δικές μας ἀνάγκες, μὰ καὶ γενικότερα κάθε περὶ κοινοῦ Δικαίου αἴσθημα, ὡς ἄχρηστα κι ἀνίκανα, τὸ μόνον ποὺ δύνανται νὰ πράξουν, ὅταν τοποθετῶνται σὲ θέσεις ἐξουσίας, εἶναι …διακοπές. Ὄχι ὅμως ὁποιεσδήποτε διακοπές, ἀλλὰ διακοπὲς διαρκείας. Κάπου κάπου δὲ ἐμφανίζονται καὶ στὰ γραφεία τους, ἴσα γιὰ νὰ μᾶς …παραπλανήσουν.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς παραμένουν διαρκῶς, δίχως …ἀντικείμενον ἐργασιῶν. Τί νά κάνουν; Τόσο χρῆμα μαζεύουν καὶ κάπου πρέπει νὰ τὸ σπαταλήσουν. Ἔτσι λοιπὸν ἤ θὰ κάνουν διακοπὲς ἢ …χαβαλέ, ἐνίοτε μαζύ μας.
