Ἡ ἀνάθεσις τοῦ (ἂς ποῦμε ἔτσι, χάριν συντομίας) ἑορτασμοῦ ἀπὸ τὰ 200 χρόνια τῆς Ἐπαναστάσεως, στὴν …«ἀπαστράπτουσα» (ἀπὸ πλευρᾶς κοσμικῆς δραστηριότητος, ἐμμέσου ὑπέρ-κομματικῆς ἐμπλοκῆς της μὲ τὴν πολιτικο-κομματικὴ σκηνὴ τῆς χώρας καθὼς καὶ τὸν οὐσιαστικὸ -ἄμεσον ἢ ἔμμεσον, ἀλλὰ σίγουρα συμβολικό,- ῥόλο της στὶς ἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητες τοῦ τόπου) κας ἀγγελοπούλου κάτι πολὺ σημαντικό, γιὰ ὅλους μας ἀποκαλύπτει.
Στὴν πραγματικότητα, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ κάτι τέτοιο, ἡ ἐν λόγῳ ἀνάθεσις δηλώνει οὐσιαστικῶς τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον αὐτὴ ἡ χώρα-μόρφωμα, παραμάγαζον τῶν τοκογλύφων, ἐδομήθη, ἐπανδρώθη καὶ φθάνει, ἐπὶ τέλους, στὸ …τέλος της, διανύοντας πιὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες της σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη.
Συνέχεια →