Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς αὐτὲς οἱ ἐκλογές, δημοτικές, περιφερειακὲς καὶ εὐρωβουλευτικές, ἦσαν ἡ χαρὰ τῆς γελοιότητος.
Ὅ,τι πιὸ τίποτα ἀπὸ τὸ βασίλειον τοῦ Τιποτιστᾶν μᾶς προέβαλε τὴν φάτσα του, μᾶς κουνοῦσε τὸ δάκτυλο καὶ τελικῶς, σὲ ἀρκετὲς ἐκ τῶν περιπτώσεων, σήμερα κατέχει κάποιαν ἀπὸ τὶς πλέον ἀκριβοπληρωμένες θέσεις τῆς (τάχα μου) διοικήσεως.
Τὸ ἀποκορύφωμα ὅμως ὅλων αὐτῶν εἶναι τὰ ὅσα διεδραματίσθησαν στὴν Ἀττικὴ καί, κυρίως, στὸν Δῆμο Ἀθηναίων, ὄπου, κατὰ τὰ γνωστά, τὸν πρῶτο λόγο ἔχουν τὰ συμφέροντα τοῦ μπάρμπα τους τοῦ γιώργη πSoros.
Κοινῶς μᾶς ἔπαιξαν κατὰ πῶς βολεύοντο κάποιοι κι ἐμεῖς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, χορέψαμε.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: δουλοποίησις πληθυσμῶν
Δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ καί αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν ὑπάρχει;
Τὸ 2001 κάποιοι ἄφρονες στὶς ΗΠΑ ἀπεφάσισαν ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Μουσουλμανικὸ κόσμο ἦταν ἡ δυτικοῦ τύπου δημοκρατία.
Εἶναι οἱ γνωστοὶ πλέον νέοκονς (neoconservatives) τοῦ ἐκτρώματος Μποῦς.
Συνέχεια
Διῶξε τώρα τὴν …κόττα!!!
Ἄλλοι χειροκροτοῦν μὲ τὴν «ἐπαναφορὰ τῆς 13ης συντάξεως» καὶ ἑτοιμάζονται νὰ ἐπανεκλέξουν τοὺς ἰδίους δημίους μας.
Δὲν ἔχει σημασία ἐὰν οἱ (φερόμενοι ὡς) ψηφοφόροι θὰ εἶναι γύφτοι/ῥομᾶ/ἀθίγγανοι ἢ φουκαράδες (κι ὄχι μόνον) «ἐπενδυτὲς» ἀπὸ κάθε πλευρὰ τοῦ πλανήτου, ποὺ «φιλοξενῶνται» στὰ στρατόπεδα συγκεντρώσεως (hot spots) ἢ ἐὰν ἁπλῶς μία «καλὴ καὶ φιλάνθρωπος singular» θὰ μεριμνήση γιὰ νὰ …λειανθοῦν τὰ «ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα». Σημασία ἔχει νὰ λαμβάνουμε ἐμεῖς τὰ ἀναγκαία μηνύματα ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιὸς θὰ «ἀποφασίση» γιὰ τὸ μέλλον αὐτοῦ τοῦ τόπου.
Ψηφοφόροι τῆς …«13ης συντάξεως»!!!
Πινόκιο…:
«προχωρᾶμε ἄμεσα στὴν κατανομὴ (ἀντὶ στὴν καταβολὴ) τῆς λεγομένης 13ης συντάξεως»…
Κρατᾶτε τον ῥὲ νὰ μὴ σᾶς φύγῃ…
Τοῦ πολιτισμοῦ τὸ ἀνάγνωσμα.
Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν συζητοῦσα μὲ φίλους γιὰ διάφορα ζητήματα, μεταξὺ τῶν ὁποίων σταθήκαμε στὸ ζήτημα τοῦ πολιτισμοῦ. Ἡ σπουδαία λεπτομέρεια αὐτῆς τῆς συζητήσεως ἦταν πώς, σὲ γενικὲς γραμμές, συμφωνούσαμε σχεδὸν στὰ πάντα, ἀκόμη καὶ στὶς διαπιστώσεις. Μὲ μίαν μόνον μικρὰ διαφωνία ὅμως, ποὺ οὐδόλως τὴν προσπερνῶ, διότι νομίζω πὼς εἶναι καὶ οὐσιώδης ἀλλὰ καὶ πὼς μᾶς χαρακτηρίζει γενικῶς ὡς κοινωνία: οἱ περισσότεροι συνομιλητὲς θεωροῦσαν πὼς ἔχουμε χρέος μας νὰ ὑπερασπίσουμε, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, τὸν πολιτισμό μας. Δῆλα δή, αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν, εἶναι πὼς πρέπει νὰ ὑπερασπίσουμε, μὲ ὅλους τοὺς τρόπους, τὸ σημερινὸ κοινωνικό μας μοντέλο.
Ἡ δική μου ἄποψις ὅμως εἶναι τελείως διαφορετική, ἐφ΄ ὅσον αὐτὸ ποὺ θεωροῦμε ἐμεῖς πολιτισμό, κατ’ ἐμέ, εἶναι περιορισμός, ἀλλὰ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ χάσαμε τὴν ἐνοιολογική μας ἀντιληπτικότητα, τὸν …ἀπολαμβάνουμε!!! Συνέχεια
Δοῦλοι καὶ τότε καὶ τώρα
Ὑπάρχει δοῦλος; Ἤ ὄχι; Κι ἐάν ναί, περιορίζεται μόνον στίς …τριτοκοσμικές χῶρες; Ἤ…
…σήμερα εἶναι Σάββατο καί περνᾶμε καλά;
Κι ἐάν …σήμερα δέν εἶναι Σάββατο, τότε μήπως ὅλοι αὐτοί οἱ δουλέμποροι ἁπλῶς …μετακινοῦν κι ἀναμειγνύουν μεταξύ τους δούλους σήμερα, γιατι στήν πραγματικότητα οὐδέποτε ἔπαυσε ἡ δουλεία;
Ἂ πᾶ πᾶ… Πιπέρι… Ἐμεῖς, οἱ πολῖτες τῆς «πεπολιτισμένης Δύσεως» εἴμαστε καὶ δημοκράτες καί, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ἐλεύθεροι…
Ἔτσι δέν εἶναι;
Συνέχεια