Τὸ 2001 κάποιοι ἄφρονες στὶς ΗΠΑ ἀπεφάσισαν ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τὸν Μουσουλμανικὸ κόσμο ἦταν ἡ δυτικοῦ τύπου δημοκρατία.
Εἶναι οἱ γνωστοὶ πλέον νέοκονς (neoconservatives) τοῦ ἐκτρώματος Μποῦς.

Ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ γύρω τους συνηντήθη, μὲ τὸν ἴδιο ἀποκαλυπτικὸ τρόπο, ὅλο τὸ σύστημα Κλίντον καὶ Μουμπάρακ Χουσεΐν Ὀμπάμα, υἱοθετῶντας τὸ δόγμα καὶ δίνοντάς του τὴν λίμπεραλ φιλάνθρωπο καὶ πονόψυχο ἐσάνς.
Δὲν ἐπέρασε ἀπὸ τὰ μυαλὰ αὐτῶν τῶν διεστραμμένων, ὅτι ἄλλες κουλτοῦρες, ἄλλη κόσμο-θεώρησις ἢ δὲν ἀρέσουν ἢ δὲν ταιριάζουν στοὺς ἀνθρώπους αὐτούς.

Δεκαοκτῶ (18) χρόνια μετὰ τὰ ἀποτελέσματα ἀπὸ τὸ Ἰρὰκ καὶ τὴν Συρία ἔως τὴν Λιβύη καὶ τὸ Ἀφγανιστᾶν εἶναι ὁρατά.
Τὰ συστήματα καὶ οἱ νόμοι λοιπὸν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν ψυχοσύνθεση τῶν λαῶν, τὴν πολιτισμική τους ταὐτότητα καὶ τὶς ἰδιαίτερες συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦν.

Ἀπὸ προχθὲς μὲ ἀφορμὴ τὸν νόμο περὶ ἐκτρώσεων στὴν Ἀλαμπάμα γίνεται ἕνας κακὸς χαμὸς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες «κοσμοπολίτες», ποὺ ὁ κοσμοπολιτισμός τους ἐξαντλεῖται στὸν θαυμασμό τους στὴν Νὸτρ Ντᾶμ, ἐνᾦ ἐπικρίνουν καὶ λοιδοροῦν τὴν ἀπόφαση τοῦ ἀνωτάτου δικαστηρίου τῆς Ἀλαμπάμα, λὲς καὶ τοὺς ἀφορά.
Οὐδέποτε ἔχει περάση ἀπὸ τὸ πτωχό τους μυαλὸ ἡ πιθανότης πὼς ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν κατοίκων αὐτῆς τῆς ἀμερικανικῆς πολιτείας ἴσως νὰ νοιώθουν εὐτυχισμένοι καὶ πιὸ ἄνθρωποι ἀπὸ ὅ,τι πρίν.

Ἡ προσωπική μου ἄποψις στὸ θέμα ἔχει ἀπολύτως …καμμία σημασία, γιατί στὸ τέλος τέλος δὲν μὲ ἀφορᾶ κιὅλας.

Θὰ σημειώσω, μόνον χάριν παραδείγματος, ὅτι σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη στὶς ΗΠΑ ὑπάρχουν ἀκόμη state rights, τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ εὐρωπαϊκὰ ἔθνη καλῶνται ἀπὸ τὰ διεστραμμένα μυαλὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως νὰ υἱοθετήσουν ὅλες τὶς νομοθεσίες τῆς μαμᾶς βρυξέλλας.

Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἀδιέξοδό της σημερινῆς Εὐρώπης.

«Ἕνας»