Ἔχω γράψει πολλὲς φορὲς γιὰ τὸν Καζάκη. Ἔχω ἀναφερθεῖ στὶς διαφωνίες μου μαζί του γιὰ πολλὰ ζητήματα. Ἕνα σοβαρότατο ἀγκάθι σὲ ὅσα λέει (καὶ γράφει) εἶναι ὁ μὴ ὑπολογισμὸς τῶν κοινωνικῶν δεδομένων στὶς οἰκονομικές του μελέτες.
Καλὸς φίλος, ἐπιτυχημένος οἰκονομολόγος (καὶ δίχως κομματικὲς καταβολὲς οἱουδήποτε χρώματος), ἔχει ἀπαντήσει ἤδη στὸν Καζάκη μὲ τὸ σημείωμα Ἕνας ἁπλὸς πατριώτης χονδρομπακάλης μπορεῖ νὰ σώσῃ τὴν οἰκονομία καὶ στὸ Δὲν μᾶς τὰ λὲς καὶ τόσο καλὰ κύριε Καζάκη…
Ὅλα θὰ ἦσαν καλά; Ἐὰν αὔριο μὲ κάποιο μαγικό ῥαβδάκι παύαμε νὰ χρωστοῦμε, ὅλοι θὰ πήγαιναν στὰ σπίτια τους; Τέλος οἱ διαμαρτυρίες; Τέλος οἱ «ἀγανακτήσεις»;
Ἐὰν αὔριο τὸ πρωΐ ἔβγαινε σύσσωμη ἡ Ε.Ε., τὸ ΔΝΤ, οἱ ΗΠΑ οἱ ξεῖπα καὶ τὸ κακὸ συναπάντημα καὶ ἀνελάμβαναν ὅλα μας τὰ χρέη, πρὸ κειμένου νὰ μὴν τοὺς πάρῃ «ξώφαλτσα» ἡ δική μας κατάρρευσις, θὰ ἐπιστρέφαμε ὅλοι στὰ σπίτια μας; Δὲν θὰ ἔτρεχε Συνέχεια
Ἐπανάληψις:
Παραίτησις Γεωργίου Λιάνη.
Παραίτησις Ἀντωνίου Κοτσακᾶ.
Παραίτησις Γεωργίου Φλωρίδου.
Παραίτησις Ἔκτορος Νασιώκα.
Ἔχουν προηγηθεῖ οἱ παραιτήσεις Σοφίας Σακοράφα, Νικολάου Οἰκονόμου, Ἰωάννου Δημαρᾶ, Εὐαγγέλου Παπαχρήστου.
Τὸ καϋμένο τὸ κορίτσι, εἶδε κι ἀπὸ εἶδε μὲ τὸν ΓΑΠ καὶ εἶπε νὰ ἐξοργιστῆ κι αὐτή! Βέβαια δὲν μᾶς λέει μὲ τὶ ἐξοργίστηκε… Κι ἐφ’ ὅσον εἶναι τόσο ἐξ-ὀργισμένη μὲ τὸ πολιτικό σκηνικό, μὲ τὸ σύστημα καὶ μὲ τὶς βρωμιές του, γιατί δὲν πάει στὸ σπιτάκι της νὰ τὸ παίξῃ νοικοκυρούλα;
Προσέξατε:
Αννα Διαμαντοπούλου: «Ενώνω κι εγώ τη φωνή μου με τους νέους που είναι στο δρόμο
ΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!!
(Το αρχηγιλίκι βέβαια ευθύνεται, αυτή η ανάγκη την κινεί).
Χθες πραγματικά ήταν η πρώτη μέρα που το διασκέδασα, δεν νευρίασα καθόλου, αντιθέτως μου φάνηκε πολύ αστείο το σκηνικό. Ακούς από τρεις πλευρές ανθρώπους με ντουντούκες και μικρόφωνα να μιλάνε, με τα γνωστά παλαμάκια, κι η πλατεία να σείεται!! Πραγματικά, γι’ αυτόν το λόγο, αξίζει να κατέβει κάποιος Σύνταγμα. Όχι για τον αγώνα, αυτό πια έχει παρέλθει ως σκοπός, έγινε πολύ δευτερεύον. Αξίζει να κατέβεις για να δεις πώς πασχίζει ο άνθρωπος να φανεί για να γραφτεί στην ιστορία. Συνέχεια
Καλό ἐρώτημα… Τί γυρεύουμε ἐδῶ;
Πρὸ χθὲς δημοσίευσα ἕνα ἄλλο κείμενο, τοῦ Τάκη Μίχα (Ποῦ ἤσουν ἀγανακτισμένε;) καὶ μᾶλλον κάποιοι ἐνοχλήθηκαν. Γιατί; Μήπως δὲν εἶναι μία πραγματικότης ὅλο αὐτό;
Δὲν ἀμφισβητῶ αὐτοὺς ποὺ κατεβαίνουν στὶς πλατεῖες ὡς ἐξ-ὀργισμένοι. Εἰλικρινῶς καὶ ἐντίμως ὅμως. Ἀμφισβητῶ ὅλο αὐτὸ τὸ τερατούργημα ποὺ στήθηκε ὡς κάτι «φυσικό» ἐν ὧ παρέμεινε ὡς ὕβρις μέσα στὴν κοινωνία μας νὰ τὴν καταστρέφῃ. Δὲν μπορεῖ ὁ Λάκης ποὺ στὰ 35 του πῆρε σύνταξι καὶ γενναῖο ἐφ ἄπαξ, νὰ μοῦ βγαίνῃ ὡς Συνέχεια
