Δὲν θέλησα νὰ μιλήσω γιὰ τὸν Σαράντο Καργάκο καὶ τὸν θάνατό του, ὅπως ἐπίσης καί, γιὰ τὸν ἐπίσης πρόσφατο, θάνατο τῆς Ἄννας Τζιροπούλου. Γιὰ ἐμέναν τέτοιοι θάνατοι εἶναι ἀσχολίαστοι καὶ ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν ἀντιλαμβάνεται αὐτὰ ποὺ ἀντιλαμβάνεται.
Θὰ μιλήσω σήμερα ὅμως γιὰ τοὺς ὑβριστές, ποὺ …«εἶδαν φῶς καὶ μπῆκαν» γιὰ νὰ γλεντήσουν γενικῶς καὶ ἀδιακρίτως. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Καργάκος Σαράντος
Ἱστορία μίας Ἀποτυχίας
Ἡ Ἱστορία μιᾶς Ἀποτυχίας
Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ συγγραφέας Ἔντγκαρ Ράις Μπάροους (Burroughs), ὁ δημιουργὸς τοῦ Ταρζάν, γιὰ νὰ πάρῃ μίαν εἰκόνα τῆς ζούγκλας πιθανῶς νὰ ἐπισκέφθηκε τὴν Ἑλλάδα. Ἴσως μάλιστα στὴν χώρα μας νὰ ἐμπνεύσθηκε καὶ τὴν πιστὴ σύντροφο τοῦ Ταρζάν, τὴν μαϊμοῦ Τσίτα, ποὺ τόσο γοήτευσε τὴν γενεά μου στὰ παιδικά της χρόνια. Καὶ τὸ λέω αὐτὸ γιατὶ ἀμφιβάλλω ἐὰν ὑπάρχῃ λαὸς πού, παρὰ τὴν νοημοσύνη του, νὰ πιθηκίζῃ καὶ νὰ μαϊμουδίζῃ τόσο ἀσύστολα. Λὲν οἱ «ἐπαΐοντες» ὅτι μέσῳ τῆς Τσίτας μπόρεσαν οἱ Ἀμερικανοὶ νὰ λανσάρουν τὸ μάσημα τῆς τσίκλας καὶ τὴν παραγωγὴ –μέσῳ αὐτῆς– εἰδικοῦ τύπου φούσκας, τῆς γνωστῆς ὡς τσιχλόφουσκας. Γιὰ ἄλλες χῶρες μπορεῖ, γιὰ τὴν Ἑλλάδα ὄχι. Ἡ παραγωγὴ φουσκῶν σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς, καὶ προεχόντως τῆς πολιτικῆς, ξεπερνᾶ σέ ποσοτικό μέγεθος καὶ τὴν ἐλαιοκαλλιέργεια. Συνέχεια
Ἐργασία ἐργασία, ἐργασία!
Στίς 8 Μαΐου1945, κατά τόν ἑορτασμό τῆς συμμαχικῆς νίκης ἐπί τῶν Γερμανῶν, ὁ ὀλίγων ἡμερῶν πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Χάρρυ Τρούμαν ἀπηύθυνε πρός τόν ἀμερικανικό λαό ἕνα λιτό διάγγελμα. Μέσα σ᾽ αὐτό ὑπῆρχε μιά φράση πού τήν θεωρῶ σάν τήν καλύτερη συνταγή γιά νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἠθική καί οἰκονομική καχεξία πού μᾶς δέρνει ἐδῶ καί καιρό: «Ἐάν ἠδυνάμην νά σᾶς δώσω ἕν μόνον σύνθημα διά τούς ἐπερχομένους μῆνας, τοῦτο θά ἦτο: – ἐργασία, ἐργασία, ἐργασία»!
Ἡ τουρκικὴ ἀπειλὴ
Τρομοκρατία καὶ… βλακεία!
Κάποιοι ποὺ ἐπιμένουν νὰ ἐκτιμοῦν τὴν σκέψη μου –πάντως ὄχι πολιτικοί– μὲ ἐρωτοῦν, πῶς θὰ καταπολεμηθῆ ἡ τρομοκρατία ποὺ κάνει θραύση στὶς Η.Π.Α., στὴν Τουρκία καὶ στὴν Γαλλία.
Ἀπαντῶ: μὲ λιγώτερη βλακεία. Ουδεὶς συνετὸς βάζει τὸ δάκτυλο στὴν τρύπ Συνέχεια
Τὸ Ἰσλὰμ πρὸ τῶν πυλῶν
Ἔγραφα στὸ προηγούμενο ἄρθρο μου ὅτι ἐπὶ 10ετίες ὅλη ἡ ἐξωτερικὴ καὶ ἀμυντική μας πολιτικὴ στηρίζεται σ’ ἕνα σύστημα κακομελετημένων καὶ ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων. Ἔλεγε μὲ ἐμβρίθεια πιγκουΐνου ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὅτι ἡ ἔνταξίς μας στὴν ΕΟΚ ἀρχικά, καὶ μετὰ στὴν Ε.Ε., διασφαλίζει τὰ σύνορά μας πρὸς Ἀνατολάς. «Τύφλες καὶ μαῦρα φάσκελα», ποὺ λέγαμε στὴν Μάνη. Ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ εἶχε ἀρχίση πρὸ πολλοῦ, ἀλλ’ ὄχι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔγινε στὴν Κύπρο. Μᾶς εἶχε προειδοποιήση –καὶ μάλιστα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα– ὁ πανέξυπνος Τοῦρκος πολιτικός Ὀζάλ: «Θὰ σᾶς κατακτήσουμε πληθυσμιακά». Ἤδη στὴν Θράκη ἔχει ἐπέλθει πληθυσμιακὴ ἀνατροπή. Τώρα αὐτὴ ἐπεκτείνεται στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους καὶ πρὸς τὴν Ἀθήνα. Συνέχεια