Εἶναι κτήνη τελικῶς!
Καὶ εἶναι ὅλοι τους!
Στὴν χθεσινή μου σημείωσι, μὲ τίτλο:
ἔγραφα πὼς ἡ λογικὴ τῆς γενοκτονίας ἦταν νὰ προκαλέσῃ συνθῆκες σόκ, πρὸ κειμένου νὰ τρομοκρατήσῃ, νὰ ἀκινητοποιήσῃ καὶ τελικῶς νὰ ὁμογενοποιήσῃ μίαν κοινωνία. Κι ἐπέτυχε!!!
Σήμερα τιμούμε την Μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου, που σφαγιάστηκαν από τις ορδές των νεότουρκων και τα τάγματα εκκαθάρισης του Σφαγέα κεμάλ κατά την περίοδο 1916 – 1923…
Οι αποδείξεις για τα γενοκτονικά εγκλήματα των νεότουρκων προέρχονται τόσο από τις μαρτυρίες των Ελλήνων που βίωσαν τα γεγονότα και από τις περιγραφές των ξένων αξιωματούχων και διπλωματών, όσο και από επίσημες καταγραφές στα πρακτικά των συνελεύσεων και των τηλεγραφημάτων των τούρκων αξιωματικών, στους οποίους είχε δοθεί η εντολή για τον «εξαγνισμό» του «τουρκικού έθνους».
Η τουρκία, όπως ήταν αναμενόμενο, ποτέ δεν αναγνώρισε τα εγκλήματά της κατά της Ανθρωπότητας, διότι οι Γενοκτονίες ως τέτοια ορίζονται… Ναι… Έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας…
Κι έρχεσαι εσύ σήμερα και μου στήνεσαι νυχθημερόν στο τηλεκούτι για να δεις το τουρκοσήριαλ… μη τυχόν χάσεις καμιά οξεία από την σκατογλώσσα τους…
Μου θρονιάζεσαι για να «θαυμάσεις» τον πολιτιστικό μεσαίωνα και την υποκουλτούρα της βρωμοφάρας τους…
Συνέχεια
Τό κοινοβούλιο τῆς Νέας Νότιας Οὐαλίας τῆς Αὐστραλίας ἀναγνώρισε τή Γενοκτονία Ἑλλήνων, Ἀρμενίων καί Ἀσσυρίων. Μία ἀκόμη νίκη τῆς ἀλήθειας τῶν λαῶν
Ἡ 1η Μαΐου ἀποτελεῖ μία ἀκόμη σημαντική ἡμέρα στήν προσπάθεια ἀναγνώρισης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων, τῶν Ἀρμενίων καί τῶν Ἀσσυρίων, μία ἀκόμη νίκη τῆς ἀλήθειας τῶν λαῶν, πού δολοφονήθηκαν ἀπό τό Ὀθωμανικό κράτος καί τή συνέχειά της την Κεμαλικὴ Τουρκία. Μίας Γενοκτονίας πού μετά ἀπό μαζική βία, συλλήψεις γυναικῶν καί παιδιῶν, βίαιους ἐξισλαμισμούς, πορεῖες θανάτου, μαζικές δολοφονίες, διώξεις, ἐκτοπίσεις, στοίχισε τή ζωή σέ πάνω ἀπό 3.500.000 ἀνθρώπους.
Συνέχεια
Σὰν σήμερα, πρὸ 93 ἐτῶν περίπου, ξεκίνησε…
Πολὺς πόνος… Πολύ αἷμα… Πολὺ μεγάλο τὸ τίμημα….
Σὰν σήμερα, 353.000 Τραντέλληνες χάθηκαν ἀπὸ χέρι μογγόλου… Ἔτσι… Γιὰ νὰ σβήσουν τὴν μνήμη τοῦ πλανήτου οἱ ἀπάτριδες… Γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὴν καταγωγή τους… Γιὰ νὰ παρακαλοῦν σήμερα, πληρώνοντας μὲ ἑκατομμύρια ἐπὶ ἑκατομμυρίων, τὴν μὴ ἀναγνώρισι τῶν γενοκτονιῶν ποὺ διέπραξαν…
Νὰ σᾶς πῶ…
Ἐὰν ἡ Ἀθήνα εἶχε αὐτὴν τὴν εἰκόνα θὰ τὴν σεβόμουν καὶ μαζὺ μὲ ἐμέναν θὰ τὴν ἐσέβοντο ὅλοι οἱ κάτοικοί της.
Ἀλλὰ ἡ Ἀθήνα δὲν ἔχει αὐτὴν τὴν εἰκόνα.
Οὔτε αὐτὰ τὰ χρώματα… Οὔτε αὐτὲς τὶς μυρωδιές… Οὔτε αὐτὲς τὶς γεύσεις… (Μὴ γελιέσθε… Αὐτὲς οἱ φωτογραφίες εἶναι ὁλοζώντανες… Καὶ μυρωδιὲς ἀναδύουν καὶ χρώματα καὶ γεύσεις ἀφήνουν….)
Ἡ Ἀθήνα πλέον εἶναι ἕνα τέρας. Εἶναι ἕνα τέρας ποὺ αὐτοκαταστρέφεται καὶ καταστρέφει ὅλους τοὺς κατοίκους Συνέχεια
Πλατεία Γαργαρέττας, Βεΐκου 57. Στὸ σπίτι αὐτό, ποὺ σώζεται ἀκόμη (πιθανῶς ὄχι γιὰ πολύ – φωτ. 11-5-2013), κατοικοῦσε ἡ νεαρὴ ἡρωίδα Ἡρὼ Κωνσταντοπούλου, ἡ μαθήτρια τοῦ Γ’ Γυμνασίου Θηλέων, ἡ ὁποία ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς στὶς 5-9-1944, σὲ ἡλικία 17 έτῶν. Ἐκεῖ παρὰ δίπλα μένω κι ἐγὼ μιὰ ζωή, ἀλλὰ μόλις προσφάτως τὸ ἔμαθα, ἀπὸ τὸ βιβλίον τῆς Μάρως Βουγιούκα καὶ τοῦ Βασίλη Μεγαρίδη, «Κουκάκι-Φιλοπάππου-Γαργαρέττα», ἐκδ. Φιλιππότη. Στὶς πόλεις μας Συνέχεια 