Διάβασα κάποιο βιβλίο καὶ πίστεψα πὼς εἶμαι σοφός. Διαβάζω τώρα πιὸ πολλά· κι ὅσο διαβάζω τόσο πιὸ πολὺ καταλαβαίνω τὴν ἀσοφία μου. Ἂν τὸ εἶπε ἄλλος δὲν πειράζει νὰ τὸ ξαναπῶ κι ἐγώ. Ἐγὼ δὲν κυνηγῶ τὴν λεγομένη πρωτοτυπία. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παλαμᾶς Κωστῆς
Δὲν σοῦ στέκει ἀνθρώπου θρῆνος…
Σὲ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα!
Ἦταν 28 τοῦ Φλεβάρη τοῦ 1943. Κατοχὴ, πείνα καὶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς νὰ θρηνῇ ἐπάνω στὸ φέρετρο τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ.
Ἡ κηδεία τοῦ ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ, ποὺ ἔγινε στὸ Α΄ νεκροταφεῖο τῶν Ἀθηνῶν, ἐξελίσσεται σὲ μεγάλη ἀντικατοχικὴ ἐκδήλωση, μὲ τὴν συμμετοχὴ χιλιάδων κόσμου καὶ ὁ Ἄγγελος Σικελιανός, νὰ ἀπαγγέλῃ τὸ συγκλονιστικὸ
«Ἠχῆστε σάλπιγγες…» Συνέχεια
Ἡ Ἀθηνᾶ τοῦ Παλαμᾶ. (ἀναδημοσίευσις)
Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, γράφοντας λίγο μετὰ τὸ 1897, φαντάζεται τὴν «σκεπτομένη Ἀθηνᾶ» νὰ συλλογίζεται τὴν σκοτεινὴ μοῖρα τῆς Ἑλλάδος.
Θὰ προσθέσω ὅμως ἐγὼ αὐτὸ ποὺ εἶπε ἑξῆντα χρόνια ἀργότερα ὁ Ἀντρὲ Μαλρώ, λογοτέχνης καὶ Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ τότε τῆς Γαλλίας:
«Γιὰ τὸν κόσμο ἡ Ἑλλάδα εἶναι πάντα ἡ σκεπτόμενη Ἀθηνᾶ ποὺ ἀκουμπάει στὸ δόρυ της. Καὶ ποτὲ πρὶν ἀπὸ αὐτὴν ἡ τέχνη δὲν εἶχε συνενώσει τὸ δόρυ μὲ τὴν σκέψη.»
(André Malraux, «Ἀφιέρωμα στὴν Ἑλλάδα». Ἐξ ὀνόματος τῆς γαλλικῆς κυβερνήσεως, γιὰ τὴν πρώτη φωταγώγησι τῆς Ἀκροπόλεως, Ἀθῆναι, 28 Μαΐου 1959.)
Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲν μετριέται μὲ τὸ στρέμμα…
Σὰν σήμερα…
Κωστῆς Παλαμᾶς (Πάτρα, 13 Ἰανουαρίου 1859 – Ἀθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1943).
...Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα. Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα…
Συνέχεια
Γιὰ ἕνα λεπτὸ ἐλευθερώθηκε ἡ Ἑλλάδα!
Γιὰ ἕνα λεπτὸ ἐλευθερώθηκε ἡ Ἑλλάδα»,
ἀπὸ τὸν Ντῖνο Ἠλιόπουλο
Ὁ Ντῖνος Ἠλιόπουλος περιγράφει τὴν κηδεία τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ:
Συνέχεια