Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Δέκα χιλιάδες μέλισσες»

Τὸν Ἄντη Ῥοδίτη τὸν ἀγνοοῦσα ἔως τὴν στιγμὴ ἐκείνη ποὺ ὁ φίλος Κωνσταντῖνος Δημητριάδης μοῦ τὸν …«συνέστησε» διαδικτυακῶς. Ἔσπευσα λοιπὸν νὰ προμηθευθῶ τὸ βιβλίο του καὶ νὰ ξεκινήσω τὴν μελέτη, ἀλλὰ μὲ πολλὲς καὶ μεγάλες ἐπιφυλάξεις.
Γιατί ἐπιφυλάξεις; Μά, διότι, τὸ ἐν λόγῳ πόνημα εἶναι μυθιστόρημα καὶ ἐγὼ μὲ τὴν λογοτεχνία ἔχω κρατήση τὰ τελευταία χρόνια πολὺ μεγάλες ἀποστάσεις. Βλέπετε προσπαθῶ, ὅσο τὸ δυνατόν, νὰ μελετῶ ἱστορία, φυσικὲς ἐπιστῆμες καὶ Ἕλληνες κλασσικούς. Τί δουλειά λοιπόν ἔχει ἕνα λογοτεχνικό πόνημα μέσα σέ ὅλα αὐτά; Τὰ λογοτεχνικὰ πονήματα, εἶναι χρήσιμα γιὰ τὴν …παραλία κι ὄχι γιὰ μελέτη. Ἔτσι ἔλεγα, διότι ἔτσι πίστευα κι ἔτσι ἔπραττα. Ἔως τῆς στιγμῆς ἐκείνης βεβαίως ποὺ ὁ Ἄντης Ῥοδίτης εὑρέθη στὸν δρόμο μου καὶ ἔπιασα στὰ χέρια μου τὸ «Δέκα χιλιάδες μέλισσες».
Συνέχεια

Ὑπάρχει τελικῶς κάτι νά τιμήσουμε σήμερα;

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!

Οἱ Ἀγῶνες γιὰ τὴν Ἐλευθερία, κάθε λαοῦ μὰ καὶ κάθε ἀτόμου, εἶναι Ἀξιοσέβαστοι, Ἀξιοτίμητοι καὶ Ἀξιομνημόνευτοι. Ἡ δὲ θυσία εἶναι πρᾶξις Ἱερᾶ καὶ Σπουδαία καὶ Μεγάλη, εἴτε ἔχῃ κάποιος συντρόφους ποὺ συμμερίζονται τὸ ὅραμά του, εἴτε κι ὄχι. Δυστυχῶς ὅμως στὸν πλανήτη μας τὰ πράγματα εἶναι ἀνάποδα. Οὐδέποτε ὁ Ἀγαθὸς κι ὁ Ἀνδρεῖος ἐπέτυχε νὰ φθάσῃ στὴν Ἐλευθερία, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γνωστῆς ἱστορίας. Κι αὐτὸ ἴσχυε, ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύη, γιὰ ὅσο θὰ ἐπικρατοῦν οἱ ὑπάρχουσες συνθῆκες. Συνθῆκες ποὺ ἐπιτρέπουν στὸν ὀλίγιστον, στὸν ἄτιμο, στὸν ἄνανδρο, στὸν δειλό, στὸν τίποτα μὰ καὶ γενικότερα στὸ κάθε σαπρόφυτο νὰ ἐπικρατῇ τοῦ πολεμιστοῦ, τοῦ ἀνδρείου καὶ τοῦ ἠθικοῦ. Ὄχι φυσικὰ στὸ πεδίον τῆς τιμῆς, παρὰ στὸ πεδίον τῆς συνωμοσίας, τῆς συκοφαντίας καὶ τῆς ἀτιμίας…

Σήμερα λοιπόν, ὅπως ἔκανα ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια, ἐὰν ὅλα θὰ ἦσαν καλῶς, θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κάτι μεγάλο καὶ σπουδαῖο γιὰ νὰ τιμήσω τὴν ἐπέτειο. Ὅμως ὄχι μόνον ἀρνοῦμαι νὰ τὸ πράξω, ἀλλὰ ἐπ’ εὐκαιρίας τῶν τελευταίων γεγονότων, ἐγχωρίων καὶ παγκοσμίων, καθὼς φυσικὰ καὶ τῆς ἐπετείου, ἀντιλαμβάνομαι πὼς θὰ καταντήσω ἀπὸ λίγο ἔως πολὺ γραφικὴ ἐὰν τὸ τολμήσω. Συνέχεια

Γιατί πεθαίνουν οἱ …σύντροφοι;

Βιβλίο μὲ τίτλο «ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ;», ποὺ ἐξεδόθη τὸ 1988, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Ἰσοκράτης».

Ὁ συγγραφεὺς Σάββας Ἀργυρόπουλος ὑπῆρξε Ὑποδιοικητὴς τῆς «124ης Ταξιαρχίας Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ» (ΔΣΕ). Συνέχεια

Χριστουγεννιάτικο δῶρο ἀπὸ ψυχῆς

Δὲν ἔχει σημασία, ποιὰ νομίσματα ἢ εἰκόνες ἔχω βγάλη στὶς ἑκατοντάδες ἀναρτήσεις μου ἕως τώρα. Σημασία ἔχει, ὅτι τὸ κάθε νόμισμα καὶ εἰκόνα ἀπὸ αὐτά, μποροῦν νὰ πλαισιωθοῦν ἀπὸ δεκάδες ἄλλα! Καὶ οὕτω κὰθ ἑξῆς βέβαια. Φανταθεῖτε νὰ εἴχατε πανοραμικὴ ἀπὸ μνήμης (ἄλλος τρόπος δὲν ὑπάρχει) ἄποψη στὰ ἀμέτρητα νομίσματα καὶ εἰκόνες καὶ νὰ μπορούσατε νὰ ἀνασύρετε τὰ κατάλληλα κατὰ βούλησιν! Αὐτόματα, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἱστορίας, δὲν θὰ εἶχε μυστικὰ ἀπὸ ἐσᾶς!

Συνέχεια

Ἡ διαπόμπευσις τοῦ κλέπτου

Ἡ κατοχικὴ πείνα οὐδέποτε ἔγινε συλλογικὴ μνήμη στὴν μεταπολεμικὴ Ἑλλάδα, ἀφοῦ ἀντ΄ αὐτοῦ προτιμήθηκε ὁμοθύμως καὶ διακομματικὰ ἡ ἐθνικὴ σιωπή. Ἴσως, γιατί ἡ πείνα δὲν ξεχώριζε κοινωνικὲς τάξεις.

Συνέχεια

Ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι ποὺ εἶχαν …«γυναῖκα καὶ παιδιά»!!!

«…Ξημέρωσε ἡ 15η Αὐγούστου 1974, ἡ ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς τῆς Παναγίας μας.
Ἀπὸ τὸ πρωΐ ὅλο τὸ Στρατόπεδο ἐβάλλετο ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἀεροπορία, ἀπὸ πυρὰ πυροβολικοῦ καὶ ἀπὸ βολὲς ὅλμων 4,2”, ἐναλλάξ! Πραγματικὸ σφυροκόπημα!
Συνέχεια