Ἀρχεῖα ἐτικέττας: δικαιοσύνη

Πόσα δίκαια ὑπάρχουν;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Ἡ Δικαιοσύνη δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι τυφλή, κωφή, ἐξαγοράσιμος…

Στὴν καθημερινότητά μας ὑπάρχουν ἀμέτρητα καὶ ἀλληλοσυγκρουόμενα δίκαια.
Ὑπάρχει τὸ δίκαιον τὸ δικό μου καὶ τὸ δίκαιον τὸ δικό σου.
Ὑπάρχει τὸ δίκαιον τοῦ κράτους καὶ δίκαιον τῶν πολιτῶν.
Ὑπάρχει τὸ δίκαιον τῶν Ἑλλήνων καὶ  τὸ δίκαιον ὅλων τῶν ἄλλων.
Αὐτὸ μᾶς μαθαίνουν καὶ αὐτὸ ὑπηρετοῦμε.
Καὶ δυστυχῶς, ὅσο κι ἐὰν δὲν μᾶς ἀρέσῃ, τελικῶς ὅλοι μας ὑποχρεωνόμεθα, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, νὰ ὑποστοῦμε καὶ νὰ ὑπομείνουμε τὸ δίκαιον τοῦ (φαινομενικῶς συνήθως) ἰσχυροῦ. Συνέχεια →

Ψυχραιμία ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ πληρώσουν οἱ ἔνοχοι!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Θὰ μπορούσαμε νὰ θρηνοῦμε γιὰ πολὺ καιρὸ (καὶ θὰ τὸ κάνουμε μέσα μας), ἀλλὰ ὁ θρῆνος ἀκινητοποιεῖ καὶ μουδιάζει. Ἐπείγει κάθε εἴδους κι ἐπιπέδου κινητοποίησις ἀπὸ ὅλους μας, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς καὶ τὰ ἐπίπεδα.
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπωλέσθησαν δὲν ἔρχονται πίσω ἀλλὰ οἱ ἀνίκανοι καὶ οἱ ἠλίθιοι πρέπει νὰ τιμωρηθοῦν. Μόνον μὲ διαύγεια πνεύματος μπορεῖ νὰ συμβῇ ὅμως αὐτό, ἐφ΄ ὅσον ὁ χειρότερός μου σύμβουλος εἶναι ὁ θυμός. Συνέχεια →

Τὸ περὶ Ἐλευθερίας (δι)-Αἴσθημα

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!

Τὸ περὶ Ἐλευθερίας (δι)-αἴσθημα, παραμένει διαχρονικῶς τὸ βασικότερον κριτήριον (κατ’ ἐμέ!) γιὰ νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ ἐντοπίσουμε μὰ καί, καταληκτικῶς, νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν (μᾶλλον μία καὶ μοναδική μας) διέξοδον ἀπὸ τὸ ὅλο καὶ πιὸ ἑλῶδες τέλμα μας (πάντα κατ’ ἐμέ!). Ὠθεῖ δὲ ὄλους ὅσους τὸ διαθέτουν καὶ τὸ συντηροῦν καὶ τὸ τροφοδοτοῦν μὲ ἦθος, ἀποφασιστικότητα, διαύγεια, ἐντιμότητα, ἀπολυτότητα καὶ -κυρίως- αὐτογνωσία, νὰ ἐπιλέξουν ἐξ ἀρχῆς πλευρά, σὲ κάθε περίπτωσιν (ἰδίως τοὺς τελευταίους 18 μῆνες), ἀνεξαρτήτως τῶν ἐπιστημονικῶν ἢ μή, ὑπαρκτῶν ἢ ἀνυπάρκτων, ἐπιχειρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν, σῦν τῷ χρόνῳ, νὰ διαθέτουν. Συνέχεια →

Μά… εἶναι γυναῖκα!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ῥηγοῦ σκληρὴ κομμουνίστρια, τὸ 1982 ποὺ δὲν ὑπῆρχε σχολὴ δικαστῶν καὶ τελείως ἀξιοκρατικῶς, ἔγινε δικαστὴς μιᾶς καὶ ὁ πατέρας της, ἀνώτατος δικαστὴς ὡς γνωστόν, δὲν ἔπαιξε κάποιον ῥόλο.

Ὑποτροφία γιὰ Παρίσι, μὲ ἔξοδα τοῦ ἑλληνικοῦ δημοσίου βεβαίως καὶ ἀξιοκρατικῶς, ὁμοίως τὸ 1989 ἐπὶ πασοκαρίας.
Τρία χρόνια ἀργότερα ὁ μπαμπὰς στὸ εἰδικὸ δικαστήριο ἀπήλλαξε τὸν Παπανδρέα, διότι δὲν μποροῦσαν νὰ ἀποφανθοῦν ἐὰν τὰ πεντοχίλιαρα εἶχαν συσκευασθῆ κατὰ τὴν φορὰ τοῦ πάμπερ ἡ κόντρα.
 Συνέχεια →

Γιὰ ἕναν …ἀχόρταγο πρύτανι γελοιοποίησαν ἀπολύτως τὴν δικαιοσύνη

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὁ κεχαριτωμένος Πρύτανις, στὸν ὁποῖον ὁ Πάκης ἐξησφάλισε ἰσόβια χάρη καὶ διατροφὴ στὸ Πρυτανεῖο μὲ τὰ λάφυρα, εἶχε ξαφρίση ὀκτὼ (8) ἑκατομμύρια εὐρῶ, μέσῳ (ἐρευνητικῶν) προγραμμάτων στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1990. Συνέχεια →

Συστηματικὸς (καὶ συνειδητὸς) καννιβαλισμὸς τοῦ κράτους εἰς βάρος μας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Γίνεται γνωστὸ τὸ τάδε ἢ τὸ δείνα ἔγκλημα ἀπὸ τὴν Χὶ ἢ τὴν Ψὶ ὁμάδα (δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν εἶναι ἰθαγενεῖς ἢ ἀνιθαγενεῖς οἱ ἐγκληματίες) ἀλλὰ σπανιότατα, ἔως οὐδέποτε, μᾶς παρουσιάζουν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκληματιῶν. Ἰδίως δὲ σὲ περιπτώσεις ποὺ ἔχουμε ὁμολογία ἐγκλήματος, ἐνᾦ τὸ κράτος ὄφειλε νὰ «σηκώσῃ στὰ μανταλάκια» τὶς φάτσες τῶν ἐγκληματιῶν, ἔν τούτοις, κάπου κάπου μόνον «σπάει» τὴν σιωπή του καὶ τὸ πράττει. Ἀνεξαρτήτως δὲ τοῦ ἐὰν οἱ ἑκάστοτε ἐγκληματίες καταδικασθοῦν ἤ ὄχι, σὲ κάποιαν αἴθουσα δικαστηρίου, ἐμεῖς οἱ χαχόλοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γνωρίζουμε τὰ …«μυστικὰ τοῦ κράτους» πρὸ κειμένου νὰ προστατευθοῦμε στοιχειωδῶς. Συνέχεια →