Ἤ, ἄλλως, διαφορετικὲς ὄψεις τῆς ἰδίας βιαίας καὶ τρομολάγνας ἐξουσίας!!!
Ἢ ἄλλως κράτος καὶ παρακράτος σὲ ἀπόλυτον ἁρμονία!!!
Δίκαιον τοῦ θύματος δὲν ὑφίσταται. Οὐδέποτε στὸν τόπο μας τὰ (πραγματικά) θύματα ἀπῄλαυσαν στοιχειώδεις ἀρχὲς δικαιοσύνης. Τὰ θύματα ἦσαν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι φτιαγμένα γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν ἂνευ ἀντιῤῥήσεων τοὺς ἀφέντες. Οἱαδήποτε διαφωνία ἐπιφυλάσσει σκληρὲς τιμωρίες ἔως καὶ θάνατο.
…λόγῳ …«ἀνθρωπιζμοῦ», βεβαίως βεβαίως!!!
Κι ἀπὸ κοντὰ σπεύδουν τὰ κουδουνισμένα νὰ τοὺς ἐνισχύουν, μὲ ὅλα τὰ μέσα.
Τὰ ἑκατομμύρια ῥέουν πρὸς τὴν χώρα, ἀλλὰ οὐχὶ γιὰ ὑποδομὲς τῆς χώρας, παρὰ μόνον γιὰ ὑποδομὲς (λέει) τῶν …«προσφύγων» λέει!!!
Γιὰ ἀρχὴ (πρὸ περίπου δύο ἐτῶν τὸ παρακάτω) ἐστάλησαν 861 ἑκατομμύρια, ἔτσι… γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν παραπονούμενοι λέμε…
Μὲ τὸ «καλημέρα» καλὲ γιὰ νὰ ἀνοίξῃ ἡ ὄρεξις…
(Οἱ κοκκινίλες δικές μου.)
Χμμμ… Ἐρώτημα ποὺ ἔχει σαφεῖς ἀπαντήσεις πλέον, ἀλλὰ ποὺ οὐδεὶς θέλει (ἢ καὶ τολμᾶ) νὰ τὸ ἀπαντήσῃ, πολῷ δὲ μᾶλλον νὰ τὸ παραδεχθῇ.
Ὄχι φίλοι μου, δὲν ὑπάρχει ἐλπίς…
Καί, μεταξύ μας (ἐὰν εἶναι κάτι τέτοιο δυνατόν), καλὰ κάνει καὶ δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς σωτηρίας τοῦ μορφώματος, ποὺ καταχρηστικῶς ἀπεκλήθη Ἐλλάς, μολύνοντας κάθε τὶ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σημαίνουν (στὴν πραγματικότητα) Ἑλλάς.
Καί, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, γιά ποιόν λόγο νά ὑπάρχῃ ἐλπίς;
Τί θέλουμε κι ἐλπίζουμε νά σωθῇ πλέον;
Μήπως τό κράτος τῶν σαπροφύτων, τῶν ἀνθελλήνων, τῆς ἁρπακτῆς, τῆς ἀποσιωπήσεως, τῆς ἀλληλο-καλύψεως καί τῆς ῥεμούλας;
Εἶναι τόσο ὀφθαλμοφανές, ποὺ καταντᾶ γελοῖον.
«Ῥουβίκωνες» ἐπετέθησαν στὴν πρεσβεία τοῦ Ἰρᾶν.
Ἡ «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου» καὶ τὸ «Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἰουδαίων»
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Γιατί ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ μεταθανατίως χαρακτηρίζεται ὡς «τρελλός»; Τὴν ἐν προκειμένῳ ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε -ποιὸς ἄλλος;- ὁ Γέρος μας τοῦ Μοριᾶ. Ἔλεγε λοιπὸν ὁ καπετὰν-Θοδωράκης μας Κολοκοτρώνης:
«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς· τώρα ὁποῦ ἐνικήσαμεν, ὁποῦ ἐτελειώσαμεν μὲ καλὸν τὸν πόλεμόν μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα·ἐὰν δὲν εὐτυχούσαμε [ὅμως] ἠθέλαμε τρώγει κατάραις, ἀναθέματα» [1].
Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα πρέπει νὰ μᾶς βασανίζῃ διαρκῶς.
Μεγάλη Βρεταννία, Γαλλία, Γερμανία, Ὁλλανδία, Ἰταλία καί, κυρίως, στὰ σύγχρονα χρόνια, ΗΠΑ εἶναι μερικὲς ἀπὸ τὶς κατ’ ἐξοχὴν χῶρες ποὺ θεωροῦν ἀποικίες τὶς κατακτήσεις τους, ἀκόμη καὶ σήμερα. Ἀπομυζοῦν μὲ ὅλους τοὺς τρόπους τὶς χῶρες (καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τοὺ ἐκεῖ λαούς) ἐφ΄ ὅσον πρὶν τὶς ἔχουν καταστρέψη. Συνέχεια
