Δίκαιον, νομιμότης, ἀθῷα θύματα καὶ ἀληθὴς Ἐξουσία… (α)

Ἤ, ἄλλως, διαφορετικὲς ὄψεις τῆς ἰδίας βιαίας καὶ τρομολάγνας ἐξουσίας!!!
Ἢ ἄλλως κράτος καὶ παρακράτος σὲ ἀπόλυτον ἁρμονία!!!

Δίκαιον τοῦ θύματος δὲν ὑφίσταται. Οὐδέποτε στὸν τόπο μας τὰ (πραγματικά) θύματα ἀπῄλαυσαν στοιχειώδεις ἀρχὲς δικαιοσύνης. Τὰ θύματα ἦσαν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι φτιαγμένα γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν ἂνευ ἀντιῤῥήσεων τοὺς ἀφέντες. Οἱαδήποτε διαφωνία ἐπιφυλάσσει σκληρὲς τιμωρίες ἔως καὶ θάνατο.

Τὸ μπουντροῦμι τοῦ Κολοκοτρώνη δὲν εἶχε παράθυρο κι αὐλή.

Ἡ (ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν τυφλή) «δικαιοσύνη», γενικῶς καὶ εἰδικῶς, εἶναι ἕνας μηχανισμὸς ἐξυπηρετήσεως καὶ στηρίξεως τῆς ὁποίας (φερομένης ὡς) Ἀρχῆς καί, ἐὰν κάποιες φορὲς λειτουργῇ πράγματι δικαίως, τότε τὸ κάνει …τυχαίως καὶ κατ’ ἐξαίρεσιν. Στὴν πλειοψηφία του ὁ μηχανισμός, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, οὐδέποτε ὑπηρέτησε τὸ δίκαιον. Πάντα τὸ χρῆμα καὶ τὴν ἐξουσία (ἢ καὶ τὴν προπαγάνδα ἐνίοτε) ὑπηρετοῦσε.

Δικαίωσις ἀπό ποίαν δικαιοσύνη;

Κατ’ ἐπέκτασιν κακῶς ἐλπίζουμε στὴν δικαιοσύνη.
Ὅσες κορῶνες περὶ δικαιοσύνης κι ἐὰν ἀκούσουμε ἀπὸ τοὺς (φερομένους ὡς) κυβερνῶντες, δικαστικοὺς λειτουργοὺς ἢ δημοσιοκάφρους, ἂς τὶς ἀγνοοῦμε, ἐφ΄ ὅσον ἐκτοξεύονται μόνον γιὰ νὰ ἡρεμήσουν τὰ πνεύματα προσωρινῶς, ἔως ὅτου νὰ ξεχασθῇ πλήρως ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τὸ κάθε ἔγκλημα…
Καί, φυσικά, τὸ θῦμα ἂς …πρόσεχε!!!

Ἄλλως τέ… Στὸν τόπο μας (κι ὄχι μόνον) στοιχειώδεις εὐθιξίες οὐδέποτε ὑπῆρξαν. Οὔτε καὶ στοιχειώδεις προσπάθειες διατηρήσεως τῶν προσχημάτων, μὲ ἀποτέλεσμα ἀκόμη καὶ οἱ παραιτήσεις τῶν (φερομένων) ὡς ἰθυνόντων νὰ φαντάζουν …ἀνέκδοτο!!!

Ὅσο γιὰ τὸ «δίκαιον» (πάντα σὲ εἰσαγωγικά…)
Τὸ μόνον «δίκαιον» ποὺ ἰσχύει πλέον ἐπισήμως εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν θίγει τοὺς τοκογλύφους, ἀπὸ κάθε εἴδους κυβερνητικὴ ἐκδοχή. Αὐτὸ ὑπερασπίζονται οἱ (φερόμενοι ὡς) κυβερνῶντες, αὐτὸ ὑπερασπίζεται ἡ (φερομένη ὠς) δικαιοσύνη, αὐτὸ ὑπερασπίζονται τὰ (φερόμενα ὡς) πανεπιστήμιά μας (μὲ μικρό), αὐτὸ ὑπερασπίζονται οἱ (φερόμενοι ὡς) δάσκαλοι/καθηγητές, αὐτὸ ὑπερασπίζονται ἅπαντὲς οἱ κομματικοὶ (καὶ μή) κρατικοὶ λειτουργοὶ ἀλλὰ καί, καταληκτικῶς, αὐτὸ ὑπερασπίζονται καὶ οἱ …«γνωστοὶ ἄγνωστοι» μπαχαλοτραμπουκοφονιάδες.

Ἀλλὰ ἂς σταθοῦμε, γιὰ λίγο, στὰ ζητήματα τῶν ἡμερῶν.
Ὅλοι μας μάθαμε πὼς ἕνα κορίτσι 19 ἐτῶν ἔπεσε, πάντα …«κατὰ λάθος» θῦμα, ὡς …«παράπλευρος ἀπώλεια», τοῦ μένους τῶν (γνωστῶν-ἀγνώστων ἀλλὰ πάντα χρησίμων καὶ παρόντων ὅπου ἡ ἀτζέντα ἐπιτάσσει) «μπαχαλάκηδων». Ἡ οἰκογένεια τοῦ κοριτσιοῦ δὲ φωνάζει καὶ καταγγέλλει πὼς τὸ παιδί τους, σὲ διάλειμμα ἀπὸ τὰ μαθήματα τοῦ φροντιστηρίου, εὐρέθη τὴν λάθος στιγμὴ στὸν λάθος τόπο, γιὰ νὰ μετατραπῇ σὲ …παράπλευρο ἀπώλεια.

πηγὴ

Ἀλήθεια; Πότε ἀκριβῶς τέτοια ἄτομα ἔτυχαν σοβαρῆς, οὐσιαστικῆς καί παραδειγματικῆς τιμωρίας;

Χορτάσαμε ἀπὸ ἀτιμώρητα …φασιστερίστικα ἐγκλήματα!!!

Οὐδέποτε…

Ποιός ὁ λόγος;
Μά, φυσικά, ὁ Νόμος, ποὺ τελικῶς εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ὑπηρέτης τῆς Ἐξουσίας.

Γνωρίζουμε μέ ποιούς, μέ τί καί γιατί πολεμοῦμε;

Δίκαιον καὶ δικαιοσύνη εἶναι …ὄνειρα θερινῆς νυκτός. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια, βάσει τῶν ἀπόψεων Κίνσινγερ, συζητᾶμε γιὰ νομιμότητα καὶ οὐδέποτε γιὰ δικαιοσύνη…:

«Ἡ νομιμότης δὲν πρέπει νὰ συγχέεται μὲ τὴν δικαιοσύνη…»

Χένρυ Κίσσινγκερ,
Εἰσαγωγή, «Ἕνας ἀποκατεστημένος κόσμος», ἐκδόσεις Παπαζήση, μετάφρασις Δημήτριος Μιχαλόπουλος

Ἐὰν ἡ νομιμότης ἐξυπηρετῇ τοὺς κρατοῦντες καὶ ἐμᾶς, ἔχει καλῶς καὶ γιὰ αὐτοὺς καὶ γιὰ ἐμᾶς. Ἐὰν ὄχι τότε ἔχει καλῶς μόνον γιὰ αὐτούς.

Νομιμότης εἶναι ὅλο αὐτὸ τὸ μόρφωμα, ποὺ ὑπηρετεῖ τὰ συμφέροντα (καὶ ὁπωσδήποτε κατὰ περίπτωσιν τὴν ἀνωνυμία) τοῦ κάθε λογῆς δημίου μας.
Ὑπάρχουν δήμιοί μας ὁρατοί, ὑπάρχουν ὅμως καὶ …ἀόρατοι.
Ὅλοι ὅμως τυγχάνουν τῆς αὐτῆς μεταχειρίσεως.
Πρὸς τοῦτον θὰ διαβάσουμε κάθε παράλογο κορῶνα, πρὸ κειμένου νὰ ἀθῳωθοῦν νομοτύπως οἱ πρακτορίσκοι, τὰ τσιράκια τους καὶ οἱ μαζανθρωποιημένοι ὁπαδοί τους, ἐὰν παρεμπιμπτόντως τὰ ἐγκλήματά τους εἶναι ἀπροκάλυπτα καὶ δὲν ἐπιδέχονται ἀμφισβητήσεως..

πηγὴ

 

Τὸ ἔγκλημα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ κώδικος μετατρέπεται εὔκολα σὲ …ἰδεολογία, ἐνᾦ στρατιὲς νομικῶν, πολιτικῶν καί, κυρίως, ἐμμίσθων ἢ ἁπλῶς χρησίμων τραμπούκων, δροῦν ὅπως ἀπαιτεῖται, πρὸ κειμένου οἱ …χρήσιμοι νὰ παραμένουν διαρκῶς ἀνενόχλητοι, γιὰ νὰ ἐπιτηροῦν τὸ …«μέγιστον ἔργον» τῆς καταστολῆς μας.

Καὶ εἶναι ἀκριβῶς τὰ ἴδια ποὺ θὰ διαβάσουμε ἐὰν ἀσχοληθοῦμε μὲ τὰ παραγραφέντα ἐγκλήματα, οἰκονομικῆς ἢ ἄλλης φύσεως, ποὺ συστηματικῶς κρατοῦν μακρὰν τῆς ἀληθοῦς δικαιοσύνης (καί, κατ’ ἐπέκτασιν τῆς τιμωρίας) κάθε τομάρι ποὺ σαπροφυτεῖ λεηλατώντας καὶ ἐγκληματώντας εἰς βάρος μας (καὶ εἰς βάρος κάθε λαοῦ ἐπὶ τοῦ πλανήτου μας!).

Ἡ καταστολή μας δὲ πραγματοποιεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους.
Τὰ ὅπλα τῆς Ἐξουσίας εἶναι πολύ-ἐπίπεδα καὶ ὁ στρατός της ἀπολεῖται καὶ ἀπὸ τοὺς νομίμους κρατικοὺς ὑπαλλήλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς (ἐκ πρώτης ὄψεως) παρά-κρατικοὺς συνεργάτες της.
Ἰδίως δὲ τὰ τελευταία χρόνια μὲ τὸ νὰ τρομοκρατῶνται ἄμεσα πολῖτες, γιὰ νὰ αἰσθάνονται εὐάλωτοι καὶ ἐν δυνάμει θύματα τοῦ κάθε (ἐκ πρώτης ὄψεως) ὑστερικοῦ τραμπούκου, ἡ καταστολή μας ἐπιτυγχάνεται μὲ πολύπλευρα μέσα καί, κυρίως, ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους ἐξ αὐτῶν πού, τάχα μου, ὑπερασπίζονται τὴν Ἐλευθερία μας.

Δείκτης ἀναγνωρίσεως, ἐπαναλαμβάνω, τοῦ ποιὸς ὑπηρετεῖ ποιόν, δὲν εἶναι οἱ ἐξαγγελίες του, οἱ ἐπίσημες ἰδεολογίες του ἤ, ἀκόμη καί, οἱ πράξεις-βιτρίνα του, ἀλλὰ τὸ ἐὰν προστατεύῃ στὸ βάθος (ἤ ὄχι) τὰ δίκτυα τῶν τοκογλύφων.
Καί, δυστυχῶς, εἶναι πολλὲς οἱ ἐκδοχὲς τοῦ τραμπουκισμοῦ στὸν κόσμο μας σήμερα. Ἐκδοχὲς ὅμως ποὺ εἶναι ταγμένες στὴν προστασία τῶν ἰδῶν ἀφεντικῶν..

Ἐπ’ αὐτῶν λοιπόν, γιὰ ἀρχὴ σήμερα, ἂς ἐπανατοποθετηθοῦμε.
Οἱ ἐξουσίες, ἐπισήμως, στὸν κόσμο μας, εἶναι τρεῖς:

  • Νομοθετικὴ (κοινοβούλια),
  • Ἐκτελεστικὴ (δημόσιος διοίκησις, κυβερνήσεις),
  • Δικαστικὴ (δικαστήρια).

Ἐπὶ πλέον (ἐπισήμως τώρα πιά), ὑφίσταται καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Τύπου (Τετάρτη Ἐξουσία), ποὺ εἶναι, λέει, ὁ …ἐλεγκτὴς τῶν παραπάνω. Λέει ὅμως μόνον, μὰ οὐδέποτε πράττει ἔλεγχο.

Ταὐτοχρόνως ὅμως, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, μία ἀκόμη Ἐξουσία, ἡ Πέμπτη καὶ …σκιώδης, ὑφίσταται. Εἶναι ἡ Ἐκκλησιαστικὴ (κάθε δόγματος καὶ θρησκείας) Ἐξουσία, ποὺ ἀσκώντας τὰ …«δικαιώματά» της (ἢ ἄλλως τὶς προσηλυτιστικές της παρεμβάσεις) στὶς (χὰ χὰ χά…!!!) μεταφυσικὲς ἀνησυχίες μας, μὲ τὸ νὰ μᾶς …καθοδηγῇ ἀπολύτως, ἔρχεται ὄχι νὰ συμπληρώσῃ, ἀλλὰ νὰ παγιώσῃ τὴν δική της ἐκδοχὴ περὶ Ἐξουσίας. Καθοδηγώντας ποίμνια καὶ μάζες, δύναται κατὰ περίπτωσιν ἢ νὰ τὶς ἀποκοιμίζῃ ἢ νὰ τὶς ἐγείρῃ, ἀναλόγως τῶν συμφερόντων της.

Κι ἀκριβῶς ἐδῶ, μιᾶς καὶ ἔγινε ἀναφορὰ σὲ συμφέροντα, καλὸ εἶναι νὰ δοῦμε καὶ μίαν Ἕκτη* Ἐξουσία, ἀπολύτως σκιώδη, ἀλλὰ περισσότερο τρομακτικὴ ὅλων: τὸ Χρῆμα. Αὐτό, τὸ Χρῆμα εἶναι ποὺ ὁρίζει τὸν ῥόλο, τὶς θέσεις καὶ τὶς πράξεις ὅλων τῶν πρὸ ἀναφερομένων (ἂς ποῦμε) Ἐξουσιῶν. Τὸ χρῆμα μετατρέπει τὸν δικαστή, τὸν νομοθέτη, τὸν ἱεροκήρυκα, τὸν κρατικὸ λειτουργό, τὸν δημοσιογράφο, τὸν ἀστυνομικό/στρατιωτικὸ σὲ …χειροκροτητή, ὑποστηρικτή, πραιτωριανό, διαπλεκόμενον, πρόθυμο ἠλίθιο ἢ χρήσιμο προπαγανδιστὴ καί, καταληκτικῶς, σὲ ἐχθρὸ τῶν λαῶν.
Πρόκειται δῆλα δὴ γιὰ τὸν
σημαντικότερον πυλῶνα διαχειρίσεως κι ἐλέγχου ὅλων τῶν Ἐξουσιῶν ἤ, ἄλλως, πρόκειται γιὰ τὴν μία καὶ μόνη Ἐξουσία, ποὺ ὡς προκάλυμμά της (βιτρίνα, περιτύλιγμα) χρησιμοποιεῖ τὸν μῦθο τῶν τριῶν ἢ τεσσάρων ἢ καὶ πέντε λοιπῶν μορφῶν/ἐκδοχῶν/προσωπείων Ἐξουσίας.
Ὅστις κρατᾶ τὸ Χρῆμα (ἐκδοτικὸ δικαίωμα, διακίνησις, τόκος) εἶναι κι αὐτὸς ποὺ στὴν πραγματικότητα κρατᾶ ὅλην τὴν Ἐξουσία.

Ὅλοι ἐμεῖς, οἱ πολλοί, ἀρεσκόμεθα στὸ νὰ ἐλπίζουμε ἢ νὰ πιστεύουμε ἢ νὰ παρηγορούμεθα μὲ ἰδέες, κόμματα, κινήματα, δράσεις, πρὸ κειμένου νὰ ἀντισταθοῦμε στὴν βία τῶν (πραγματικῶν ἢ καὶ φερομένων ὡς) ἐξουσιαστῶν, ἀλλὰ στὴν οὐσία κάνουμε …τίποτα, ἐφ΄ ὄσον ἡ μόνη μας διέξοδος παραμένει μία: ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπὸ τὴν κεντρικὴ Ἐξουσία τοῦ Χρήματος.
Ἐὰν δὲν ξεκινήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ, θὰ καταστρέφουμε διαρκῶς τὰ νεῦρα μας, θὰ ἀπομειώνουμε τὰ κουράγια μας καί, καταληκτικῶς, θὰ χάνουμε κι ἐμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπόγονοί μας, ἔτσι, ἀδίκως, τὶς ζωές μας, διατηρώντας τὶς ἤδη ὐπάρχουσες συνθῆκες Δουλείας ἐπὶ τοῦ πλανήτου μας.

Αὐτὰ γιὰ ἀρχή…
…καὶ ἐπανέρχομαι συντόμως.

Φιλονόη

* Ἕκτη Ἐξουσία, κατ’ ἐμέ, δὲν ὑφίσταται, καθὼς φυσικὰ δὲν ὑφίσταται καὶ ὅλη ἡ (ἐπίσημος) σειρὰ τῶν Διακριτῶν Ἐξουσιῶν. Κατ’ ἐμὲ ἡ Ἐξουσία εἶναι Μία, ὑπηρετεῖ μίαν Ἀρχή, ἐδῶ καὶ αἰῶνες καί, ἁπλῶς, κατὰ περίπτωσιν, χρησιμοποιεῖ «ἐργαλεία» ἐπικοινωνιακά, γιὰ νὰ μὴν ἀνατρέπεται, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν ἐνοχλεῖται. Οἱ πυλῶνες δὲ τῆς Ἐξουσίας εἶναι δύο: ὁ Κράτος καὶ ὁ Βίας.
Ἐπ’ αὐτῶν περισσότερα ἐδῶ:

Δίκαιον, νομιμότης, ἀθῷα θύματα καὶ ἀληθὴς Ἐξουσία… (β)

Πολὺς Δίας μᾶς ἔζωσε…

Ὁ ἀετὸς καὶ οἱ Ἕλληνες.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply