Ἡ «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου» καὶ τὸ «Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἰουδαίων»
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Γιατί ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ μεταθανατίως χαρακτηρίζεται ὡς «τρελλός»; Τὴν ἐν προκειμένῳ ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε -ποιὸς ἄλλος;- ὁ Γέρος μας τοῦ Μοριᾶ. Ἔλεγε λοιπὸν ὁ καπετὰν-Θοδωράκης μας Κολοκοτρώνης:
«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς· τώρα ὁποῦ ἐνικήσαμεν, ὁποῦ ἐτελειώσαμεν μὲ καλὸν τὸν πόλεμόν μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα·ἐὰν δὲν εὐτυχούσαμε [ὅμως] ἠθέλαμε τρώγει κατάραις, ἀναθέματα» [1].
O ἀρχηγὸς (προερχόμενος ἀπὸ τὴν ἀριστερὰ πτέρυγα) τοῦ Ἐργατικοῦ κόμματος στὴν Βρεταννία Τζέρεμι Κόρμπιν κάνει τὸν χαιρετισμὸ Rabbi’ah τῆς μουσουλμανικῆς ἀδελφότητος.
Τὴν 1η Σεπτεμβρίου 1939 ξεκινᾶ αὐτὸ ποὺ ἡ ἐπίσημος φιλελεύθερος ἰστοριογραφία ἀποκαλεῖ «γερμανικὴ εἰσβολὴ στην Πολωνία» καὶ ἀπαρχὴ τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ἡ ἰστοριογραφία τῶν νικητῶν ἐμφανίζει καὶ σήμερα, 79 χρόνια μετά, τὴν σύνθετη γερμανοπολωνικὴ διαμάχη ὡς μία μανιχαϊκὴ σύγκρουσηῃ τοῦ Καλοῦ μὲ τὸ Κακό, ὅπου ἡ Πολωνία εἶναι ὁ ἄμωμος ἀποδέκτης τῆς χιτλερικῆς ἐπιθετικότητος, ὁ ἀμνὸς ἐπὶ σφαγῇ. Στὴν πραγματικότητα δὲν ἦταν ἀκριβῶς ἔτσι καὶ ὁ πίναξ ἔχει πολλὲς ἀποχρώσεις. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀποφεύγουν νὰ μελετοῦν τὴν ἱστορία. Τοὺς χαλᾶ τὴν ἁπλουστευμένη εἰκόνα ποὺ ἔχουν γιὰ τὸν κόσμο. Μᾶς διδάσκει περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ θέλαμε νὰ γνωρίζουμε. Ὁ Noam Chomsky τὸ θέτει ἔτσι: «There’s a good reason why nobody studies history. It just teaches you too much.» Συνέχεια
Στὴν πρόσφατο ἐπιστολὴ Ἐρντογὰν στοὺς Νew Υork ταίμς, ὁ Τοῦρκος πρόεδρος ἰσχυρίζεται, ὅτι στὴν Κύπρο τὸ 1974 οἱ Τοῦρκοι παρέβλεψαν τὶς ἀμερικανικὲς «ἀπαγορεύσεις» καὶ ἐπενέβησαν.
Ὅσο κυττῶ πίσω στὸν χρόνο, θὰ ἔλεγα ὅτι τὰ τελευταία χρόνια, οἱ φοιτητές, δηλαδὴ νέα παιδιὰ 20 ἐτῶν, ποὺ βλέπω στὴν Ἀγγλία (ὄχι μόνον ὅμως ἀπὸ τὴν Ἀγγλία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλην τὴν Εὐρώπη), εἶναι πιὸ κοντὰ καὶ ἄσκημα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχει πέση σημαντικὰ τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο, σὲ σχέση μὲ ὅ,τι θυμόμουν ὅταν ἤμουν (πρὶν πολλὰ χρόνια) φοιτητής.
Ἀντίθετα, ὄχι μόνον στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, ἐπὶ δεκαετίες τὰ παιδιὰ ἐψήλωναν ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ μέχρι καὶ τὸ 1990.
Στὰ ἴδια συμπεράσματα θὰ καταλήγαμε ἐὰν βλέπαμε μέσους μισθοὺς μέχρι καὶ τὸ 1990 καὶ μετὰ τὸ 1990 παγκοσμίως (ΗΠΑ, Γερμανία, Σουηδία, Γαλλία καὶ μικρότερες δυτικὲς χῶρες).
Ἡ παγκοσμιοποίησις, ἔφερε ὀφέλη μόνον στὶς τσέπες τῶν 300 μεγάλων πολυεθνικῶν. Τὸ ὄφελος ἀπὸ τὴν τεχνολογία πῆγε ἐπίσης ἐκεῖ, ὄχι σὲ ὅλους ἐμᾶς. Βάλτε στὰ παραπάνω τὴν πλήρη καταστροφὴ τῆς μεσαίας ἀστικῆς τάξεως, τὴν πλήρη καταστροφὴ τοῦ μικροεπιχειρηματία ἀλλὰ καὶ μεσαίων βιομηχανιῶν ἢ ἑταιρειῶν παροχῆς ὑπηρεσιῶν.
Ὁ Σαδὶκ Χᾶν, ὁ Μενουμευρωπάκιας δήμαρχος Λονδίνου, κολλητὸ φιλαράκι τοῦ θλιβεροῦ πλασιὲ τῆς παγκοσμιοποιήσεως Τόνυ Μπλέρ, θά …«διαμαρτυρηθῆ γιὰ τὸν Ντόναλτ Τρᾶμπ» ἐξ ὀνόματος τῶν …LGBTQA καί της …πολικῆς ἀρκούδας. Συνέχεια
