Ἂς εὐχηθοῦμε ὅλοι μαζὺ νὰ τὸ «στρώσῃ» γιὰ νὰ παίξουμε χιονοπόλεμο.
Ἂς κάνουμε ὅλοι μαζὺ κοινοποιήσεις μὲ γελαστοὺς χιονανθρώπους, σκυλάκια καὶ γατάκια νὰ σκαρφαλώνουν στὸ Χριστουγεννιάτικο Δένδρο.
Ὅλοι μαζὺ ἂς ἀναμασσοῦμε ἠλίθια τσιτάτα τῆς Ἀλκυόνης καὶ τοῦ Καβάφη ἀπὸ βιβλία πού ποτὲ δὲν διαβάσαμε, ἀλλὰ ἔχουν γίνει τόσο «πιπίλα» ποὺ ἂν κάποιος δὲν κάνῃ like θεωρεῖται ἀγράμματος. Συνέχεια
Γιὰ νὰ μὴ σκᾶμε δῆλα δή.
Εὐτυχῶς ὅμως, διότι ἐὰν ἐρχόταν κάποιος ἄλλος ἐργολάβος, Γερμανὸς ἄς ποῦμε, ἤ Ὁλλανδός, ἤ Ἄγγλος, θὰ ἔσκαγα…
Θὰ ἔσκαγα πάρα πάρα πάρα πολύ…
Νὰ μὴ μᾶς πάρουν τώρα τὴν δουλειὰ τὰ ξεπλυμένα τῆς Εὐρώπης… Δὲν κάνει… Συνέχεια
Όταν από έναν αποχαυνωμένο και καταπιεσμένο λαό τιμάται ένας αυτόχειρας, αντί να γεννιέται ένας επαναστάτης, ξέρεις πως ο Καιρός των Πολεμιστών έχει παρέλθει… ξημέρωσε ο Καιρός των σκλάβων.
Άλλο να αυτοκτονεί κάποιος επειδή ατιμάστηκε και άλλο επειδή δεν αντέχει τον κόσμο γύρω του.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε πράξη Τιμής… στη δεύτερη πράξη Δειλίας. Συνέχεια
Ἔχω τοποθετήσῃ πολλὲς φορὲς τὸν ἑαυτόν μου στὴν πλευρὰ τῶν ἀστέγων.
Ξέρω… Εἶναι νὰ μὴν σοῦ τύχῃ… Ἐπίσης ξέρω πὼς τώρα πιὰ μπορεῖ νὰ «τύχῃ» στὸν ὁποιονδήποτε.
Ἐπίσης γνωρίζω πὼς ἐὰν δὲν εἴχαμε τὴν προηγουμένη γενεά, γιὰ νὰ πατήσουμε ἐπάνω στὶς ὑποδομές της, θὰ ἤμασταν πρὸ πολλοῦ ἄστεγοι…
Ὅμως τώρα πιὰ ἔχω ἀρχίσῃ νὰ ἀνησυχῶ σοβαρά…
Βλέπω πὼς στόχος εἶναι νὰ χάσουμε ΟΛΟΙ μας τὰ σπίτια μας. Ὄχι τὸ 60% ἤ τὸ 70% ἤ τὸ 75%. ΟΛΟΙ μας.
Καί τί θά κάνουμε τότε; Θά ἐπιστρέψουμε στίς τράπεζες παρακαλῶντας γιά νά μᾶς ἐπιτρέψουν νά διαβιοῦμε μέσα σέ αὐτά, ἤ σέ κάποιες τρώγλες, μένοντας πεινασμένοι καί παγωμένοι; Συνέχεια
Τὸ νὰ βλέπῃς πιὰ ἀστέγους στὰ σκαλιὰ πολυτελῶν κτιρίων στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν ἔχει γίνει μιὰ συνηθισμένη εἰκόνα ποὺ τὴν ἔχουμε δεῖ τόσες φορές, τόσο ποὺ ὁ ἐγκέφαλος μᾶς κοντεύει νὰ ἀρχίσῃ νὰ τὴν προσλαμβάνῃ σὰν κάτι φυσιολογικό ….
Ὑπάρχουν αὐτοὶ ποὺ καταρῶνται τὰ χρήματα καὶ τὰ θεωροῦν μιὰ ἀναγκαία ἀνηθικότητα, ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὰ θεοποιοῦν. Κατὰ τὴ γνώμη μου ἡ χυδαιότης τοῦ χρήματος δὲν ἔγκειται στὴν ὕπαρξί του ἀλλὰ στὴν ἔλλειψί του, στὴν σπανιότητα του καὶ στὴν ἄνισο κατανομή του .
Ἡ πτώχεια συσσωρεύει στερήσεις καὶ ταπεινώσεις καὶ ἐπεκτείνει τὴν δυσφορία καὶ τὴν ντροπή. Συνέχεια
