Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐλεύθεροι Ἕλληνες

Μέθοδοι δημιουργίας …«μειονοτήτων» κι ἄλλα πολλά.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

 Θα σας πω μία ιστορία, πέρα για πέρα αληθινή, που συνέβη σε δικό μου άνθρωπο κι ακόμη, σε έναν βαθμό, εξελίσσεται.
Μία ιστορία για το πώς μπορούν τα διάφορα κέντρα, που τα συντηρούν υψηλές χρηματοδοτήσεις, να επιβάλλονται και να καταστρέφουν τις ζωές μας, μετατρέποντάς μας σε τρομαγμένους και υπάκουους υπηκόους και δούλους.

Τα στοιχεία παρατίθενται με χρονολογική σειρά, καθώς επίσης και όλη η προσπάθεια γελοιοποιήσεως αυτής της υποθέσεως. Κρατήστε το παρακάτω για δική σας χρήση. Έτσι κι αλλοιώς πρέπει να γνωρίζουμε το που και ποιοι είναι οι εχθροί μας, εάν θέλουμε να αντιδράσουμε κάποτε αποτελεσματικά και ουσιαστικά.

Αυτός ο άνθρωπος ξεκίνησε τo 2006, τυχαία, να ασχολείται με το Μακεδονικό, στην περιοχή όπου ζούσε, στην Έδεσσα, η οποία απείχε μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα Σκόπια και λιγότερα από 200 χλμ από την Βουλγαρία. Συνέχεια →

Γιέ μας… Γιὰ τὴν Πατρίδα τὰ νειάτα σου!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Τέτοιες ημέρες, πριν τρία χρόνια, μια μάνα θρηνούσε την απώλεια του παιδιού της.
Στις 19 Αυγούστου 2010, ο σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού Γιώργος Λυκάκης έπεσε στο κενό από ύψος 22 μέτρων στην δύσκολη δοκιμασία της «αράχνης», κατά την διάρκεια της εκπαιδεύσεώς του, στην Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών.
Το διπλό δίχτυ ασφαλείας δεν λειτούργησε.
Σκίστηκε (προφανώς από κακή συντήρηση), και το κορμί του αξιωματικού έπεσε με δύναμη στο έδαφος.
Ήταν 24 ετών.

Για μια-δυο μέρες έγραψαν σχετικά οι εφημερίδες και τα blogs, και αυτό ήταν. Το θέμα ξεχάστηκε.
Η υπόθεση όμως είχε συνέχεια. Ο διοικητής της Μονάδας και ο υπεύθυνος εκπαιδευτής κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τ
α κομματιασμένα σκοινιά ήταν μάρτυρες βαριάς αμέλειας.
Στο δικαστήριο όμως, υπήρχε ένας απρόσμενος μάρτυρας υπερασπίσεως: Η μάνα του άτυχου αξιωματικού!
Κανείς δεν την είδε ποτέ. Δεν βγήκε στα κανάλια, ούτε στις εφημερίδες. Συνέχεια →

Ἔφυγε μία ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ!!!!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Εχθές το απόγευμα μας εγκατέλειψε αιφνιδίως μία πολύ καλή φίλη και μια υπερήφανη Ελληνίδα, που διέμενε μόνιμα στην FYROM, στο Prilep (ή Περλεπέ) διδάσκοντας Ελληνικά στους νέους της περιοχής.

Όσα προσέφερε αυτή η πολύπαθη γυναίκα στην Ελλάδα δεν τα προσέφεραν ούτε 100 χρυσοπληρωμένοι πρέσβεις.

Δεν έζησε ποτέ στην Ελλάδα.
Ερχόταν μόνο σαν τουρίστρια…
…Αλλά έκανε πολύ περισσότερα για την Ελλάδα, από πολλούς ελληνοφώνους, δήθεν …Έλληνες. Συνέχεια →

Ἡ τεχνολογία ὑπονομεύει τὴν ἰδιωτικήν μας ζωήν!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Εἶναι ἀλήθεια πὼς οἱ νέοι σήμερα ἐλάχιστα ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν τύχη τῶν προσωπικῶν τους δεδομένων. Αὐτῶν ποὺ μὲ ἁπλοχεριὰ διασκορπίζουν παντοῦ καὶ μάλιστα στὶς ἀδηφάγες λεωφόρους τοῦ διαδικτύου.

Καταγοητευμένοι ἀπ’ τὶς ὄντως ἑλκυστικὲς καὶ μεθυστικὲς ἐφαρμογὲς τῆς τεχνολογίας, δὲν προβληματίζονται καθόλου γιὰ τὸ τι «ἀνεβάζουν» στὸ διαδίκτυο καὶ ἰδιαίτερα στὶς λεγόμενες «ἱστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης». Ἐκεῖ ἀκριβῶς ποὺ καιροφυλακτοῦν ὅλοι οἱ ἔμποροι ψυχῶν καὶ σωμάτων.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, μέσα ἀπὸ πολὺ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα, λέμε νὰ δοῦμε τί ἀκριβῶς συμβαίνει…
Συνέχεια →

Οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε ἔκλιναν γόνυ ἤ αὐχένα.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ὁ ἀρχαῖος Ἕλληνας ποτὲ δὲν προσκύνησε ἄνθρωπο ἢ θεό. Ἡ Γαλλίδα Ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ῥομιγύ, στὴν ὁμιλία της στην Πνύκα, τὸ 1995 εἶπε:

«Οἱ Ἕλληνες εἴχαν καταλάβει ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητά τους ἤταν νὰ μὴν ὑποκλίνονται μπροστὰ σὲ ἄνθρωπο, καὶ να μὴ δέχονται τὴν ἀπόλυτο ἐξουσία».

Στην Ἀνατολὴ ἡ γονυκλισία ἤταν πολὺ σύνηθες φαινόμενο. Συνέχεια →

Κανέναν δὲν ζηλοφθονῶ…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Πάτρα 2013.
Σὲ μία κρυφὴ γωνιά δίπλα ἀπὸ τὴν εἴσοδο στὸ λιμάνι, ὑπάρχει ἡ προτομὴ τοῦ ZEAN MOREAS-Παπαδιαμαντόπουλος Ἰωάννης (ἔχοντας ξεφύγει ἀπὸ τὴν μανία τῶν κοκκινόμαυρων ταγμάτων ἑφόδου).

Les morts m’ecoutent…

Μέσα στοὺς τάφους κατοικῶ,
μόνο οἱ νεκροὶ μ’ ἀκοῦνε, Συνέχεια →