Δεν έδωσαν ΜΙΖΕΣ, και τους κατεδαφίζουν. Τους άλλους που πληρώνουν αδρά, αν και παράνομοι τους έχουν ακόμα και λειτουργούν.
Σ Τ Ο Κ Ο Λ Π Ο Α Π Α Ν Τ Ε Σ.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ῥόδος
Ἀριστουργηματικὲς ἀπάτες μὲ «βιτρίνα» …Ῥομᾶ!!!
Τὸ ζήτημα τῶν ἐπιχειρήσεων ντάλιου παραμένει σκοτεινὸ καὶ ἀσαφές, ἰδίως μετὰ τὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Μανώλη Χατζησάββα, ποὺ μᾶς ἀποδεικνύει τὶς «στενὲς ἐπαφὲς …διαπλεκομένου τύπου» μὲ τὸν Στηροκλέα καὶ τὴν ἀπάτη, ποὺ προσπάθησαν νὰ στήσουν στὴν Ῥόδο.
Ἡ Ἀκρόπολις τῆς Λίνδου!
Ἄποψις τῆς Ἀκροπόλεως ἀπὸ τὴν παλαιὰ πόλη
Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἄγρια ὀμορφιὰ τοῦ ἀπόκρημνου βράχου, τοῦ περιτριγυρισμένου ἀπὸ τὸ μεσαιωνικὸ κάστρο, ποὺ ζηλότυπα κρύβει πίσω ἀπὸ τοὺς πύργους καὶ τοὺς φαρδεῖς τοίχους του, τὴν ὀμορφιὰ τῶν ἀρχαίων μνημείων. Σήμερα ἡ ἀκρόπολις τῆς Λίνδου δέν εἶναι περιτριγυρισμένη ἀπὸ τὸ ἱερό ἄλσος ποὺ μὲ ἄπειρη φροντίδα οἱ εὐλαβεῖς Λίνδιοι διατηροῦσαν καί ποὺ ὁ Ἀγλώχορτος, ἱερεῦς τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς ( 3ο μὲ 4ο αἰ. μ.Χ.), μὲ ὑπερηφάνεια ἀναφέρει, σὲ διάφορες ἐπιγραφές, τοὺς κόπους ποὺ κατέβαλλε γιὰ τὴν διατήρηση τοῦ πανάρχαιου ἄλσους. Συνέχεια
Ἡ ἱστορικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ὁ λόγιος Ἰάνος Λάσκαρις
hellasforce.com
Η κατάληψη της Ρόδου, το 1522, που ήταν ο τελευταίος χριστιανικός προμαχώνα της Ανατολής, αφύπνισε προς στιγμή τον πάπα και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Και πάλι στην αφύπνιση αυτή συνέβαλε ένας Έλληνας, ο Ιάνος Λάσκαρις, απόγονος των Λασκάριδων, της αυτοκρατορικής οικογενείας της Νικαίας. Συνέχεια
Ὁ Ναὸς τῆς Ὁμονοίας…
Ὁ Ἀκράγας εἶναι πόλη στὴ νότια ἀκτὴ τῆς Σικελίας καὶ ἰδρύθηκε γύρω στὸ 582-580 π.Χ. ἀπὸ ἀρχαίους Ἕλληνες ἀποίκους τῆς Γέλας (κατὰ τὸν Θουκυδίδη) ἢ Ροδίους (κατὰ τὸν Πολύβιο)
Στὸν Ἀκράγαντα (Ἀγκριτζέντο), κτίστηκε τὸν 5ο αἰ. π.Χ. ὁ τεραστίων διαστάσεων δωρικὸς ναὸς τῆς Ὁμονοίας (39×17μ.). Στὰ νεώτερα χρόνια μετετράπηκε σὲ καθολικὴ ἐκκλησία καὶ διετήρησε αὐτὸν τὸν χαρακτῆρα ἔως τὸ τέλος τοῦ 18ου αἰώνος.. Συνέχεια
Οἱ πρῶτοι νεκροί.
Βασίλειος Τσιαβαλιάρης: Ο πρώτος νεκρός Έλληνας στρατιώτης
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;».
