Γερμανικὰ στρατεύματα ἐπιβιβάζονται στὸ ἀεροπλάνο…
Προορισμός… Κρήτη!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1941
Νὰ εἶναι ὑπερήφανοι ὅσοι ἐπολέμησαν εἰς τὴν μάχην τῆς Κρήτης…
Ἡ μάχη τῆς Κρήτης, 20 Μαΐου 1941…
«Ὅσοι ἐπολέμησαν εἰς τὴν Κρήτην τοῦ 1941 πρέπει νὰ εἶναι ὑπερήφανοι, τόσον οἱ ἐπιτιθέμενοι ὅσον καὶ οἱ ἀμυνόμενοι. Δι’ ἑμὲ ὅμως ὣς διοικητοῦ τῶν Γερμανικῶν Μονάδων Ἀλεξιπτωτιστῶν, ποὺ κατέλαβον τὴν Κρήτη, τὸ ὄνομα τῆς νήσου εἶναι συνδεδεμένον μὲ πικρὰς ἀναμνήσεις. Συνέχεια
Ἡ εἴσοδος τῶν Γερμανῶν στὴν Ἀθήνα…
Στὶς 27 Ἀπριλίου 1941, ἔγινε ἡ εἴσοδος τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων στὴν Ἀθήνα.
Tὴν ἴδια μέρα ὑψώνεται ἡ χιτλερικὴ σημαία στὸν Ἱερὸ Bράχο.
«Θυμᾶμαι τὶς χιτλερικὲς σημαῖες, κατακόκκινες, ποὺ δὲν ταίριαζαν μὲ τὴν ἁπαλότητα τοῦ ἀττικοῦ τοπίου.
Ὁ ἥλιος τὶς ἐπέπληξε καὶ τὶς ἐτιμώρησε, ξεθωριάζοντάς τις…».
Τὸ Βυζαντινὸ κάστρο Ἐμπύθιον στὸν Ἔβρο…
Τὸ κάστρο τοῦ Πυθίου ἢ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς «Ἐμπύθιον», εἶναι κτισμένο στὴν ἀπόληξη τῆς ὀροσειρᾶς τῆς ἀνατολικῆς Ροδόπης, πρὸς τὴν παραποτάμια πεδιάδα τοῦ Ἔβρου ποταμοῦ. Βρίσκεται στὸν σύγχρονο οἰκισμὸ τοῦ Πυθίου, σὲ ἀπόσταση 15 χλμ. βόρεια ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο. Χτίστηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 14ου αἰῶνος μ.Χ. ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνό καὶ ἀποτέλεσε τὸ προσωπικό του ἀπόρθητο καταφύγιο στὶς ἐμφύλιες διαμάχες τῆς αὐτοκρατορίας. «Ἦν γάρ κρατερώτατον τὸ φρούριον ἐκ τῶν τοιχῶν τῆς κατασκευῆς» ἀνέφερε χαρακτηριστικά. Συνέχεια
Ἀγῶνες θανάτου.
Τὸ ἴδιο συμβὰν ἔγινε στὴν Ἑλλάδα ἐπὶ κατοχῆς στὸ Στάδιο Τεγέας στὴν Τρίπολι, σὲ ἀφήγησι τοῦ πενθεροῦ μου ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στὸν ἀγῶνα ποὺ ἔγινε μεταξὺ τῶν ἐντοπίων Ἑλλήνων καὶ τῶν Ναζί.
Σὲ ἕναν ἀγῶνα μέσα στὴν σκόνη τοῦ ξηροῦ γηπέδου ὅπου ἔπεφταν κορμιὰ ὡς νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἀγῶνα ζωῆς ἡ θανάτου.
Εὐτυχῶς οἱ δικοί μας εἰδοποιήθησαν ἐγκαίρως ἐνῶ ἐκέρδιζαν, καὶ ἄφησαν τοὺς Ναζὶ νὰ τοὺς κερδίσουν στὸ δεύτερο ἡμίχρονο.
Ἔτσι δὲν ἐπανελήφθη ἡ τραγῳδία τοῦ Κιέβου καὶ τῆς Πολωνίας ἀπὸ τὰ ναζιστικὰ καθάρματα ..
Συνέχεια
Μάχη τῆς Κρήτης… 20 Μαΐου 1941
«Τοῦτο τὸ κάστρο, Γερμανέ, ποὺ θέλεις νὰ κουρσέψῃς
πάνω σ’ αἰώνων κόκκαλα εἶναι θεμελιωμένο
καὶ πίνουν τὰ θεμέλια του χιλιάδες χρόνια αἷμα
καὶ τρέφεται μὲ δάκρυα καὶ μὲ καημοὺς θεριεύει,
κι εἶναι ἄπαρτο κι εἶν’ ἄφθαρτο καὶ πάντα στέκει ὁλόρθο
ἀλύγιστο κι ἀσάλευτο τῆς λευτεριᾶς ταμποῦρι.
Συνέχεια