Ὅσο ἐμεῖς σκύβουμε, διαρκῶς καὶ περισσότερο, τόσο περισσότερο οἱ μπότες τῶν δυναστῶν μας θὰ μᾶς συνθλίβουν. Ὅσο ἐμεῖς προσαρμοζόμεθα σὲ νέα, διαρκῶς στενότερα, ὅρια, τόσο αὐτὰ διαρκῶς θὰ στενεύουν. Κι ὅσο ἐμεῖς σιωποῦμε ἀπὸ φόβο, τόσο αὐτὸς ὁ φόβος θὰ πολλαπλασιάζεται μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Συνέχεια →

Διότι ὁ ῥαγιαδισμὸς εἶναι πάθησις… Καὶ ὅταν ὑπάρχουν παθήσεις ἢ ὁ ὀργανισμὸς ὁδηγεῖται στὸν θάνατο ἢ ἀποφασίζει νὰ ἀντιδράσῃ, μὲ ὄλες του τὶς δυνάμεις καὶ μὲ ὅσα μέσα διαθέτει, γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ.
Κι ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς παρά-ὑποταχθήκαμε, ἤ θὰ τελειώσουμε ἢ θὰ πολεμήσουμε.
Μὰ ἤδη ξεκινήσαμε νὰ πολεμοῦμε…

φωτογραφία ληφθείσα ἀπὸ τὸν Ἰωσὴφ Παπαδόπουλο, στὸ συλλαλητήριον τῆς 20ης Ἰανουαρίου 2019

 Κι ἂς μὴν τὸ καταλάβαμε… Μᾶς συμβαίνει ἤδη…
Αὐτὸ ξεκίνησε… Συνεπῶς κι ὁ ῥαγιαδισμὸς τελειώνει… Συνέχεια →

Τήν Ἐλευθερία τοῦ νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε ἤ τήν Ἐλευθερία τού νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς χρειάζεται;
Καί τί εἶναι αὐτό πού μᾶς χρειάζεται; Τό νά ἀπολαμβάνουμε τά πάντα δίχως ὅριον ἤ τό νά ἀπολαμβάνουμε ἔως κάποιου ὁρίου; Καί ποιός θά θέτη αὐτό τό ὅριον; Ἐμεῖς ἤ ἄλλοι;

Συνθίζουμε, ὡς ἀνθρωπότης, νὰ καταπατοῦμε μόνοι μας, μὲ κάθε εὐκαιρία, πρῶτα καὶ κύρια τὰ ὅρια ποὺ ἐμεῖς θέτουμε στοὺς ἑαυτούς μς. Πότε διδαχθήκαμε ὅμως νά τά σεβόμεθα; Καί γιατί πρέπει ὁ φόβος νά δρᾷ ἐπάνω μας πρό κειμένου ἐξ ἀνάγκηςνά τά περιφρουροῦμε; Μήπως κάτι κάνουμε τελικῶς λάθος; Συνέχεια →