Οἱ πέτρες «μιλοῦν» Ἑλληνικά

«…Ο Ινδοευρωπαίος  είναι ένα παραϊστορικό κατασκεύασμα, που έχει γεμίσει χιλιάδες σελίδες και μπαινοβγαίνει στις βιβλιοθήκες, χωρίς, τελικά, να βοηθήσει, με την παρουσία του, στη λύση προβλημάτων που σχετίζονται με τις ατελείωτες συζητήσεις για την εθνογένεση, τις εθνικές γλώσσες, την κοιτίδα των πολιτισμών και τον επιμέρους χαρακτήρα των ευρωπαϊκών λαών…» Γ. Χουρμουζιάδης, τέως βουλευτής Κ.Κ.Ε.

Έχουμε επανειλημμένως εκφράσει την άποψή ότι η ελληνική γλώσσα είναι πολύ αρχαιότερη από όσο προσπαθούν κάποιοι, εθελημένα ή αθέλητα, και χρησιμοποιώντας θεμιτά και αθέμιτα μέσα, να μας κάνουν να πιστέψουμε.

Η πλειοψηφία της επιστημονικής-φιλολογικής και κυρίως γλωσσολογικής κοινότητας είτε στηριζόμενη σε κατασκευάσιμαπαραποιημένα στοιχεία, είτε χρησιμοποιώντας ακλόνητα «επιστημονικά» δόγματα (δεν ωθούν τα νέα παιδιά σε ελεύθερη – αμερόληπτη έρευνα και δεν δέχονται καμία άλλη άποψη αντίθετη προς την δική τους, αλλά αντιθέτως επιχειρούν να υποβαθμίσουν την όποια «παρασπονδία» από μέρους των εκκολαπτόμενων επιστημόνων) επιβάλλουν άμεσα ή έμμεσα την κρατούσα παγιωμένη αντίληψη.

Δυστυχώς όμως γι αυτούς και ευτυχώς για εμάς υπάρχουν αναμφισβήτητα στοιχεία που εάν κάποιος μπει στην διαδικασία να ερευνήσει, θα του ξετυλίξουν ένα τεράστιο και όμορφο «παραμύθι» που φτάνει χιλιάδες χρόνια πριν…

Οι «πέτρες μιλούν» καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί φοινικικής προέλευσης του αλφαβήτου μας. (Πληροφορίες από το βιβλίο του Χ. Λαγού «Ελληνική Γραφή»)

–          Ελληνικά γράμματα σε αγγεία της Μήλου

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Συνέχεια

Στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο ὑπάρχει γραφὴ 4000 χρόνια πρὸ τῆς σουμεριακῆς!

Η επιγραφή του Δισπηλιού Καστοριάς (6ης χιλιετίας π.Χ.) και το κείμενό της. Αγνοείται η τύχη της; Γιατί δεν απαντά καθαρά του Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η επιγραφή του Δισπηλιού Καστοριάς (6ης χιλιετίας π.Χ.) και το κείμενό της. Αγνοείται η τύχη της; Γιατί δεν απαντά καθαρά του Αριστοτέλειον Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

«Ὑπάρχει μία φυλὴ ἀνθρώπων, 

μία φυλὴ θεῶν…»

Ξεκινῶ ἔτσι, διότι μόνον αὐτὸ αἰσθάνομαι γιὰ αὐτὴν τὴν φυλή. 
Μία φυλὴ θεῶν.
Μία φυλὴ τέτοια ποὺ ἐὰν δὲν ὑπῆρχε αὐτή, τότε τίποτα στὸν πλανήτη δὲν θὰ ὑπῆρχε, πέραν τῶν δένδρων, τῶν σπηλαίων καὶ τῶν κτηνῶν…
Μία φυλὴ ποὺ ἐὰν δὲν εἶχε ἐπινοήσῃ  τὴν γλῶσσα της, στὸν πλανήτη δὲν θὰ ὑπῆρχε σκέψις, ἐπιστήμη, φιλοσοφία, τέχνες, πολιτισμός, τεχνολογία…
Μία φυλὴ ποὺ δίχως της δὲν θὰ μιλούσαμε γιὰ τὸν ἄνθρωπο διόλου, διότι δὲν θὰ διέφερε ἀπὸ κάθε ἄλλο τῆς φύσεως ζῶον.

Συνέχεια

Ἑλληνικὴ γλῶσσα, νικήτρια τοῦ θανάτου.

Ἑλληνικὴ γλῶσσα: «νικήτρα τοῦ θανάτου»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Διαβάστε καὶ ρουφῆξτε τὸ κατωτέρω ἄρθρο τοῦ Δημ. Νατσιοῦ. Καὶ σκιρτῆστε ποὺ ἀκόμα ὑπάρχουν ψυχωμένοι ἄνθρωποι στὴν Ἑλλάδα, λεβέντες καὶ ὄμορφοι στὴν ψυχή καὶ γενναῖοι στὸ φρόνημα. Καὶ ἀνυποχώρητοι στὶς ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ.

Συνέχεια

«Φοινικικό ἀλφάβητο»; Ἡ μεγαλυτέρα ἱστορικὴ ἀπάτη!

 Ὅταν κάποτε περίμενα κάθε μήνα νὰ ἔλθῃ μὲ τὸ ταχυδρομεῖο τὸ νέο τεῦχος τοῦ ΔΑΥΛΟΥ, αἰσθανόμουν σὰν παιδούλα, ποὺ τίποτα δὲν γνωρίζει καὶ πρέπει νὰ τὰ μάθῃ ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Στὰ μεσοδιαστήματα τῆς ἀναμονῆς ἐπισκεπτόμουν τὸ Μοναστηράκι μήπως καὶ ξετρυπώσω κάποιο ἀπὸ τὰ παλαιὰ τεύχη ποὺ μοῦ ἔλειπαν. Καὶ πάντα κάτι  ἀνεκάλυπτα. 
Ἐκεῖ μέσα, ἀκολουθῶντας τὰ βήματα τῶν ἐρευνητῶν, σιγὰ σιγά, κατάφερα νὰ βρῶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ γλῶσσα μας, ἡ ἱερὴ αὐτὴ γλῶσσα, τόσο πολὺ κυνηγήθηκε, διώχθηκε καὶ ἀλλοιώθηκε. 
Συνωμοσίες, θὰ ποῦν κάποιοι. Ἀνοησίες, κάποιοι ἄλλοι… Ἀμορφωσιές, κάποιοι τρίτοι…
Πιστεύω πὼς συνέβησαν καὶ τὰ τρία ταὐτόχρονα. 
Οἱ συνωμότες βρῆκαν τοὺς ἠλιθίους ποὺ μὲ τὴν σειρά τους βρῆκαν τοὺς ἀμορφώτους καὶ σήμερα ἀντιμετωπίζουμε ὅλην αὐτὴν τὴν κατάντια. 

Συνέχεια

Καὶ οἱ πέτρες «ὁμιλοῦν» Ἑλληνικά.

Ἑλληνικὴ γλῶσσα!
Ἀμήτωρ! 
Μήτηρ γλωσσῶν!
Μέσον ἀπολύτως ἀκριβοῦς ἐπικοινωνίας διότι ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μοναδικὴ γλῶσσα ποὺ δύναται νὰ ἀποδόσῃ μὲ μοναδικὴ σαφήνεια τὶς ἔννοιες. 
Γλῶσσα ἐπιστημῶν, διότι δὲν δύναται καμμία ἄλλη νὰ διευκρινίσῃ τελειότερα τὰ ἐπιστημονικὰ βήματα. 
Βιολογία, Γενετική, Φυσική, Μαθηματικά, Ἀστρονομία, Χημεία, Ἰατρική, Γεωλογία, Βιοχημεία… Καμμίαἐπιστήμη δὲν δύναται νὰ προχωρήσῃ ὁπουδήποτε, ἐὰν οἱ μετέχοντες αὐτῆς δὲν ἀντιλαμβάνονται ἔννοιες στὴν Ἑλληνική. Τόσο ἁπλᾶ καὶ ταὐτοχρόνως παρανοϊκά!

Συνέχεια

Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ γραφή.

Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὁ Ἕλλην λόγος, εἶναι κάτι ποὺ πολλοὶ ἐμίσησαν, ἀκόμη περισσότεροι πολέμησαν κι ἀκόμη περισσότεροι τὴν συκοφάντησαν. Γλῶσσα ἀμήτωρ, μήτηρ γλωσσῶν. Κι ἄς ξεβολεύῃ κάποιους αὐτό…
Μὰ ὅσο κυλοῦν τὰ χρόνια, ὅλος ὁ πλανήτης σιγὰ σιγὰ καταλήγει στὸ συμπέρασμα ποὺ προανέφερα. Ἀμήτωρ γλῶσσα, μήτηρ γλωσσῶν. Οἱ μόνοι ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ τὴν πολεμοῦν εἶναι ἤ αὐτοὶ ποὺ ἀναγνωρίζουν τὴν δυναμική της καὶ τὶς νοητικὲς ἐπιπτώσεις ποὺ θὰ φέρῃ ἡ ἀπόλυτος γνώσις της στοὺς κατέχοντες αὐτήν, ἤ, κάτι Συνέχεια