Νὰ σᾶς φρεσκάρω λίγο τὴν μνήμη.
Περὶ τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν ὁ λόγος.
Προσφάτως ὁ Λιάκος ἔγινε μέλος τῆς ἐπιτροπῆς ποὺ θὰ ὀργανώσῃ τὴν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση.
Ἐπίσης γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν εἶναι καθηγητὴς ἱστορίας στὸ πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν.
Ὡραία πράγματα διδάσκει στὰ παιδιά μας.
Ὁ Νίκος Μουζέλης εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 31 μέλη τῆς περιφήμου Ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021» τῶν Μητσοτάκη-Ἀγγελοπούλου, ποὺ φιλοδοξεῖ νὰ μᾶς διδάξῃ τὴν «Νέα Πατριδογνωσία».
Πρὶν τὶς ἐκλογὲς ὁ κ. καθηγητὴς καὶ ἀρθρογράφος ἐκτιμοῦσε ὅτι ὁ Τσίπρας «τὸν Μητσοτάκη τὸν τρώει γιὰ μπρέκφαστ» καὶ ὅτι ὁ ταλαντοῦχος Ἀλέξης «θὰ εἶναι κύριος παίκτης τοῦ πολιτικοῦ συστήματος γιὰ πολλὰ χρόνια».
Είναι ὁ ἴδιος ἄνθρωπος ποὺ συμμετέχει σὲ βαρύγδουπες πρωτοβουλίες πολιτῶν, ὅπως ἡ «ΓΕΦΥΡΑ», ποὺ θὰ φτιάξη «ἕναν ἰσχυρὸ προοδευτικὸ χῶρο (μὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ) ποὺ θὰ φράξη τὸν δρόμο στὸ δεξιὸ/ἀκροδεξιὸ μπλόκ».
Συνέχεια
Γράφαμε λοιπόν, πρὸ ἡμερῶν, γιὰ τὶς νέες διαπιστώσεις περὶ ἀπαιδείας, ποὺ ἐπικρατοῦν στὴν χώρα. Ἕνα σχέδιον ποὺ δὲν ἔτυχε, ἀλλὰ ἐπέτυχε, κατόπιν πολλῶν ἀνθελληνικῶν, μισανθρωπίνων καὶ ὑπούλων σχεδιασμῶν.
Στὶς διαπιστώσεις εἶναι ὅλοι τους μαννίτσες. Στὸ προλαμβάνειν ἀπόντες (γιὰ νὰ μὴν πῶ καὶ συνεργοί!!!).
Ἂς ξεκινήσουμε, γιὰ ἀρχή, ἀπὸ τὴν κάθε ἐκδοχῆς καὶ ἀπόψεως καὶ ἐπιπέδων «δημοκρατικότητα» καὶ «ἀριστεροσύνη» καὶ «σοσιαλιστικότητα» τῶν κοινωνιῶν μας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅσο περισσότερο μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὰ ἐκεῖ, τόσο περισσότερο μᾶς ἐξουσιάζουν μὲ τὴν δική μας συναίνεσιν!!!
Κι ἔτσι, μὲ τὸ σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὡς λαὸς καταντήσαμε (ναί, καταντήσαμε ἀγαπητοί μου!!!) τόσο κομμουνιστο-σκεπτόμενοι, ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ γεγονὸς τῆς (ἂς ποῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου) κομμουνιστο-ἐξουσίας ἐπάνω μας, τῆς ἀνυπαρξίας ἀντιλόγου καί, καταληκτικῶς, τῆς κοινῶς διεπιστωμένης κατρακύλας μας.
Συνέχεια
Ὄχι, μὴ γελιέσθε… Δὲν ἀναφέρομαι στὰ φουκαριάρικα τὰ παιδάκια… Αὐτὰ ἁπλῶς πληρώνουν τὶς ἐπιλογὲς (;;;) τῶν μεγάλων.
Ποιῶν μεγάλων ὅμως… Διότι μεγάλοι ἀπὸ «μεγάλοι» ἔχουν διαφορά.
Ἄλλοι οἱ γονεῖς-μεγάλοι καὶ ἄλλο αὐτοὶ οἱ «μεγάλοι» (φερόμενοι ὡς) ὑπουργοὶ ἀ-παιδείας, ὡς σύμβουλοι καὶ πρόεδροι τῶν παιδαγωγικῶν ἰνστιτοῦτων (λέει), καθὼς καὶ οἱ παρατρεχάμενοί τους, (φερόμενοι ὡς) ἐκπαιδευτικοὶ (μὰ στὴν πραγματικότητα δεσμοφύλακες…!!!).
Συνέχεια
Ὑπάρχει μία κραυγαλέα περίπτωσις στὰ δικαστικὰ δεδομένα, ποὺ ἂν καὶ ὁ ἀδικούμενος δικαστικῶς ἐδικαιώθη, ἐν τούτοις οὐδέποτε ἐφηρμόσθησαν οἱ δικαστικὲς ἀποφάσεις. Πρόκειται γιὰ τὸν καθηγητὴ Ἱστορίας Δημήτριο Μιχαλόπουλο, ποὺ ἐπὶ πλέον μὲ τιμᾶ μὲ τὴν προσωπική του φιλία, ἐδῶ καὶ χρόνια.
Το 1988 προκηρύχθηκε θέση αναπληρωτή καθηγητή στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος». Υποψήφιοι για τη θέση αυτή ήταν οι Δημήτρης Μιχαλόπουλος, επίκουρος καθηγητής τότε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ο Αντώνης Λιάκος, επίσης επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τη θέση κατέλαβε ο Αντώνης Λιάκος, αντί για τον Δημήτρη Μιχαλόπουλο. Η εκλογή έγινε παράνομα, δηλαδή βάσει εισηγητικής εκθέσεως που είχε συνταχθεί από διμελή επιτροπή και όχι τριμελή, όπως ρητά ορίζει ο Νόμος. Συνέχεια
