Εἶναι τὸ δυσκολότερο καὶ τὸ ἐντιμότερο ἀπὸ ὅσα ἔχουμε νὰ μάθουμε.
Εἶναι μία διαρκὴς πορεία, ποὺ ὀφείλουμε, πάσῃ θυσία, νὰ διανύσουμε.
Εἶναι μία ἀνάγκη, ποὺ θέλουμε δὲν θέλουμε, θὰ τὴν βιώσουμε…
Μὲ μίαν διαφορά…
Γιὰ νὰ γίνουμε Ἕλληνες πρέπει πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ξεχάσουμε ὅλες αὐτὲς τὶς συμπεριφορὲς τοῦ παρελθόντος, ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις τελειωμένες. Οὐσιαστικῶς, ἐὰν δὲν ἀλλάξουμε τὴν ὀπτική μας, τὴν ἀντιληπτικότητά μας καὶ τὸν τρόπο ποὺ προσλαμβάνουμε πληροφορίες, δυστυχῶς, πάλι μέσα στοὺς χαμένους θὰ ἤμεθα. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανελλήνισις
Τὸ αἷμα δὲν ἔχει χρῶμα πράσινο ἤ κίτρινο ἤ μαῦρο… Εἶναι πάντα κόκκινο!!!
Ἐπιλέγω αὐτὴν τὴν φωτογραφία διότι βλέπουμε τὴν λέξιν «ΕΚΔΙΚΗΣΙΣ» νὰ μᾶς προειδοποιῇ.
Ἡ Ἐκδίκησις ὅμως εἶναι ἀναγκαία μόνον γιὰ αὐτοὺς ποὺ αἰσθάνονται μισοί, μικροί, ἀνόητοι. Ὅλοι οἱ ἄλλοι, αὐτοὶ ποὺ πράγματι θέλουν νὰ φτιάξουν Ἑλλάδα, δὲν χρειάζονται τέτοιες λέξεις. Μόνον γιὰ τὴν ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΙΝ των φροντίζουν.
Κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε περιθώρια γιὰ νὰ χάνουμε κι ἄλλους Ἕλληνες…
Οὔτε ἔχουμε περιθώριο νὰ ἀδιαφοροῦμε…
Οὕτε μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ τασσόμεθα μὲ τὴν μία ἤ τὴν ἄλλην πλευρά…
Ἡ δική μας δουλειὰ εἶναι νὰ μείνουμε ἔξω ἀπὸ κάθε μορφῆς προπαγάνδα, ἀπὸ κάθε μορφῆς φανατισμό, ἀπὸ κάθε μορφῆς ἀκρότητες…
Ἄλλως τέ, ὅπως πολὺ σωστὰ λέει ὁ πατέρας Φουντούλης, ναί, οἱ ἰδέες, ἐὰν θέλῃς νὰ παραμένουν ἰδέες, πρέπει νὰ ὁδηγοῦν τοὺς ἀνθρώπους στὸ νὰ λύνουν τὶς διαφορές τους μὲ διάλογο. Συνέχεια
Ἐγὼ ὁ Ἕλλην.
Ποιός εἶμαι;
Πῶς θά εὕρω τόν δρόμο μου;
Πῶς θά ἐπαναπροσδιορίσω τούς στόχους μου;
Πῶς θά καταφέρω νά ξαναγίνω Ἕλλην
Τί πρέπει νά ἀφήσω πίσω μου; Συνέχεια
Προσεχῶς καί στό δικό μας σπίτι;
Προσεχώς και στο δικό σας σπίτι η Αστυνομία…
Όταν διάβασα αυτή την επιστολή πάγωσα. Μούδιασα….
Στην αρχή λίγο γέλασα, σκέφτηκα ότι ίσως να είναι λίγο τραβηγμένο…
Ομως συνηδειτοποίησα γρήγορα, πως καθημερινά τέτοιες ιστορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, χωρίς όμως τόσες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, λόγια απελπισίας, πανικού, έντασης…
Και παρανομαστής στην ιστορία, η απαξίωση του Κράτους στους πολίτες, στις γυναίκες, στις μανάδες…
Αυτή η φτηνή περιφρόνηση σε όλους μας. Συνέχεια
Ὄχι, δὲν εἴμαστε ὅλοι Ἕλληνες.
Ὄχι, δὲν εἴμαστε ὅλοι Ἕλληνες!
Λὲν καὶ ξανὰ λὲν ἐδῶ οἱ φίλοι μας: προσπαθοῦν νὰ μᾶς διχάσουν· ἤμαστε ὅλοι Ἑλληνες· κ.ὀ.κ.. Δυστυχῶς, δὲν εἶναι ἔτσι!
Διάφοροι, γιὰ λόγους δικούς των δολίους καὶ ἀπατηλοὺς ἐπικαλῶνται ἔννοιες στὶς ὁποῖες διόλου δὲν πιστεύουν, συνήθως διὰ νὰ ἐξαπατοῦν τὸν χαχόλο λαό, ὁ ὁποῖος ἀκόμη ὀμνύει σὲ αὐτὲς π.χ. ὁ ὁπαδὸς τῆς Ἀτομοκεντρικῆς Νεωτερικότητος κοσμοπολίτης πρωθυπουργὸς λέγει: «γιὰ τὴν πατρίδα»!
Ἔτσι, τώρα, ἀκοῦμε συνεχῶς νὰ λέγεται ὅτι ὅλοι εἴμεθα Ἑλληνες! Συνέχεια
Ἔχεις κάτι κάνει ἐσύ γιά…
Ἔχεις γίνει ποτέ σου δωρητής αἵματος;
Ἔχεις γίνει δωρητής μυελοῦ τῶν ὀστῶν;
Ἔχεις βγεῖ ποτέ ἔξω γιά νά ταΐσῃς τούς ἀστέγους;
Ἔχεις δώσει ποτέ τό τελευταῖο σου εὐρώ σέ κάποιον ἄλλον; Συνέχεια