Τὸ περίφημον μανιφέστο τοῦ κομμουνισμοῦ (καὶ τῶν κομμουνιστῶν), μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, πρώτα ἀπὸ ὅλα καὶ ἐπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλην …ἰδεοληψία του, ἀναφέρεται σαφῶς καὶ λεπτομερῶς σὲ μίαν συγκεκριμένη βασική του ἀρχή: τὴν κατάργησιν τῶν ὁρίων. Κι ὅταν λέμε (ὄχι ἐμεῖς, αὐτοί!!!) κατάργησιν ὁρίων, δὲν περιορίζονται στὰ ὅρια τῆς ἀτομικῆς περιουσίας, ἀλλὰ θεωροῦν πὼς τὸ σημαντικότερον τῶν ὑπὸ κατάργησιν στόχων τους εἶναι τὰ ἐθνικὰ σύνορα.
Ἐὰν παρατηρήσουμε προσεκτικὰ τὴν μνημονιακὴ πορεία τῆς Ἰταλίας, τὰ τελευταία χρόνια, θὰ διαπιστώσουμε εὔκολα πὼς ἦταν ταχυτάτη καί, κρίνοντας ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος (ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν προσφάτων ἀνακοινώσεων) πολὺ περισσότερο ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν Ἡνωμένη μας Εὐρώπη, ἀπὸ αὐτὴν τῆς χώρας μας. Ἐπὶ πλέον μποροῦμε εὔκολα νὰ διαπιστώσουμε πὼς ναὶ μὲν ἡ Ἰταλία μποροῦσε νὰ …«κρατήσῃ», ἀλλὰ ἡ ἐπίθεσις ποὺ ἐδέχθη ἐπετάχυνε τὶς διαδικασίες ποὺ ὁδηγοῦν (βεβαιωμένα πλέον) στὴν χρεωκοπία της. Μία εὔρωστος χώρα, μὲ βαρειὰ βιομηχανία, μὲ ἀνοίγματα ὑγειῆ στὴν διεθνῆ ἀγορά, πολὺ πιὸ γρήγορα ἀπὸ ἐμᾶς, κατέληξε νὰ ἀποσυντεθῇ σχεδὸν πλήρως, ἂν καί, πάντα ἐπισήμως, ἐμεῖς εἴχαμε καὶ τὸ …ὄνομα καὶ τὴν χάριν! Συνέχεια
Πάντως, εἶναι φοβερὸ αὐτὸ ποὺ συμβαίναι μὲ τὸ ΦΒ. Ἂν κάνῃς σκανδαλιές, (ἀκόμη καὶ ἐὰν στὴν πραγματικότητα δὲν κάνῃς, ἀλλὰ ὁ ἀλγόριθμος ἀποφασίσει ὅτι ἔκανες), δὲν σὲ ἀποκλείει μόνον ἀπὸ τὸ μέλλον, ἀλλὰ σοῦ στερεῖ καὶ τὸ ὅποιο παρελθόν. Δὲν ἀποφασίζει ἁπλᾶ ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξης ξανά, ἀλλὰ διασφαλίζει καὶ ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξες. Σὲ σβήνει ἀπὸ παντοῦ, ἐξαφανίζει κάθε ἴχνος τῆς προτέρας παρουσίας σου. Προϋπόθεσις γιὰ νὰ μὴν συμβῇς αὔριο εἶναι νὰ μὴν συνέβης καὶ ἐχθές. Ἀνυπαρξία.
Βεβαίως, κάθε ὁμοιότης μὲ τὴν παρακάτω φωτογραφία εἶναι τελείως μὰ τελείως συμπτωματική.
Κι ἐνῶ νεοδημοκράτες, ἡγεσία καὶ λαός, προβαίνουν σὲ δηλώσεις σχεδὸν αὐτομαστιγώματος γιὰ τὸ ἐπεισόδιο μὲ τὸν δήμαρχο Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ γίνουν ἀρεστοὶ στοὺς Μαρατζίδηδες καὶ νὰ πάρουν πιστοποιητικὰ φρονημάτων ἀπὸ τὴν ἐξουσιάζουσα σοσιαλιμπερὰλ κλίκα, ὁ Τσιπρας τοὺς κατηγορεῖ ὡς φασίστες, ὁ Μαρατζιδης γράφει ἄρθρο γιὰ τὸ ποσὸ ῥεμπεσκέδες εἶναι ποὺ οὐδέποτε θὰ ἀποκτήσουν καλοὺς τρόπους καὶ στὸ τέλος τοὺς στέλνουν καὶ τὰ τάγματα ἑφόδου στὸ ΣτΕ γιὰ νὰ κατανοήσουν τὸ ποιὸς κάνει κουμάντο. Συνέχεια
Διότι ἕναν κομμουνισμὸ τὸν ἔχουμε πάθη, ἀλλὰ ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε, ἐφ’ ὅσον κάποιοι ἀφελῶς (πόσο ποιά;;;), χώνοντας πολλὰ εἰσαγωγικά, στὴν τσιπραριστερά, ἀρνοῦνται νὰ συνειδητοποιήσουν (ἤ μήπως ὄχι;;;) πὼς τὸ μπαστάρδεμά μας τὸ εἶχαν πάντα στὰ μυαλά τους καὶ στὰ σχέδιά τους, ὅλοι οἱ δεδηλωμένοι δημοκρατικο-σοσιαλιαστο-ἀριστερίζοντες τῆς χώρας μας. Ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς τους ἕναν σκοπὸ εἶχαν οἱ ἀριστερο-σοσιαλιστέο-δημοκράτες τοῦ κόσμου μας: τὴν ἀπόλυτον καὶ ἄνευ ἀντιῤῥήσεων, παρὰν φύσιν ὑποταγὴ τῶν κοινωνιῶν μας στὰ τοκογλυφικὰ σαπρόφυτα τοῦ πλανήτου. Συνέχεια
Ὅταν ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ἦλθε στὴν Ἑλλάδα, μεταξὺ ἄλλων ἵδρυσε καὶ ἕνα καινούργιο κόμμα, τὴν Νέα Δημοκρατία.
Ὁ τίτλος ἀπὸ μόνος του εἶναι δηλωτικὸς τῶν προθέσεων τοῦ λεγομένου «ἐθνάρχου».
Γενικῶς τὰ δεξιὰ κόμματα, τόσο στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ σίγουρα στὴν Εὐρώπη, εἶχαν διαφορετικοὺς ὅρους γιὰ νὰ δείξουν τὴν ἰδεολογικὴ τοποθέτησί των. Συνήθως χρησιμοποιοῦσαν τὸν ὅρο «λαϊκό» γιὰ νᾶ δείξουν τὴν ῥίζα τους καὶ τὴν νομιμοποίησή τους, κυρίως ἀπὸ τὸ ἔθνος ποὺ ἐκφράζεται μέσῳ τοῦ λαοῦ. Συνέχεια
