Ἡ θέα μὲ τὰ φίδια πρὶν 1600 χρόνια, ποὺ εὑρίσκεται σὲ Μουσεῖο τῆς Κρήτης.
Δεξιὰ ὁ Viracocha θεὸς τῶν Ἴνκας. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἱστορικὲς μελέτες
Ἡ Ὑπερτεχνολογία ἑνὸς παναρχαίου πολιτισμοῦ.
Ενα πέπλο μυστηρίου σκεπάζει μέχρι σήμερα τα βάθη της ιστορίας, προκαλώντας την φαντασία, την περιέργεια και το επιστημονικό ενδιαφέρον.
Αρχαίοι μύθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες αναφορές των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνων των εποχών, αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις που έρχονται να προσδώσουν ένα άλλο νόημα, ή και να επιβεβαιώσουν μερικές φορές τις αρχαίες δοξασίες, δημιουργούν ένα πολύμορφο σύνολο που μεταφέρει αχνά από τα βάθη των αιώνων τον δυνατό παλμό ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ο οποίος στην μεγαλύτερη του έκταση παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξερεύνητος και άγνωστος.
Ίσως δεν θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσουμε να βρούμε πίσω από την αλληγορία των μύθων, την άκρη του νήματος που οδηγεί σε μία άγνωστη αλήθεια. Αλλωστε η ίδια αυτή “ουτοπία” οδήγησε τον Σλίμαν στην ανακάλυψη των Μυκηνών και της Τροίας, τον Έβανς στην ανακάλυψη των ανακτόρων της Κνωσού κ.λ.π. Οι αρχαίοι λοιπόν μύθοι, είτε Ελληνικοί είναι αυτοί, είτε Περσικοί, Ινδικοί, Αιγυπτιακοί, Ινδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα με αρκετούς μελετητές μεταφέρουν μία αντίληψη που σε εμάς φαντάζει παράλογη: ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολούθησε μία γραμμική πορεία από έναν πρωτόγονο πολιτισμό σε έναν πιο εξελιγμένο, αλλά αντίστροφα μία σπειροειδή πορεία από έναν πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό σε μία συνεχόμενη παρακμή έως την εποχή που υπήρξε η μυθολογική εκείνη καταγραφή, και μετά πάλι άρχισε η άνοδος κ.ο.κ. Συνέχεια
Ὑπάρχουν στιγμὲς στὴν ἱστορία ποὺ ἐμφανίζονται κάποιοι ἄνθρωποι ὅπως ὁ Ξάνθιππος ὁ Λακεδαιμόνιος
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που εμφανίζονται κάποιοι άνθρωποι, ίδιοι διάττοντες αστέρες, ενεργούν, αφήνοντας έντονο το σημάδι τους σε αυτή και κατόπιν χάνονται στη λήθη της, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Συνέχεια
Φέρ’ οἶνον ὦ παῖ! (Φέρε κρασί παιδί μου!)*
Τὸ κρασὶ εἶναι πανταχοῦ παρὸν στὴν ἀρχαιοελληνικὴ λογοτεχνία: στὸ ἔπος, στὸ δράμα, στὸ φιλοσοφικὸ διάλογο, στὶς διατριβὲς – φυσικὰ καὶ στὴ λυρικὴ ποίηση, ὅπου τοῦ εἶναι ἀφιερωμένο κι ἕνα ἰδιαίτερο εἶδος, τὰ συμποτικὰ ἢ συμποσιακὰ τραγούδια. Τέτοια τραγούδια ἔγραψαν κιόλας στ’ ἀρχαϊκὰ χρόνια, τὸν 7ο καὶ τὸν 6ο π.Χ. αἰώνα, μεγάλοι ποιητές, σὰν τὸν Ἀλκαῖο ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη, ποὺ εἶπε πὼς τὸ κρασὶ εἶναι φαρμάκων ἄριστον, καὶ σὰν τὸν Ἀνακρέοντα ἀπὸ τὴ μικρασιατικὴ Τέω, ποὺ ἀπὸ δικό του στίχο δανειστήκαμε τὴν ἐπικεφαλίδα τοῦ ἄρθρου. Συνέχεια
Μικρὰ Ἀσία. Ἡ ἀρχαία πόλις Ἄντανδρος τῆς Τρωάδος.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Ο εντοπισμός της αρχαίας πόλης Ἄντανδρος, έγινε από ένα τυχαίο γεγονός.
Σε ένα οθωμανικό τέμενος- τζαμί- στο χωριό Αβτσιλάρ της βορειοδυτικής Τουρκίας, στα μέσα του 19ου αιώνα, ένας περιηγητής είδε ενσωματωμένη στον τοίχο του τζαμιού, μια λίθινη επιγραφή που έγραφε: «Πόλις Αντανδρίων».
Το τζαμί βρισκόταν στο λόφο «καλε-τάσι» [η ονομασία ‘καλέ’ σημαίνει κάστρο] που βρίσκεται σε υψόμετρο, 215 μέτρα, από την επιφάνεια της θάλασσας. Συνέχεια
Ρῆγας Φερραῖος – Regas Ferraeus
Ὁ μέγας ἐθνεγέρτης Ῥήγας Φερραῖος, ἀποποιήθη πλήρως βαφτιστικὸ ἀλλὰ καὶ οἰκογενειακό ὄνομα (ἀναφέρομαι στὸ “Ἀντώνης Κυριαζῆς”, μία σχεδόν ἄγνωστη ἱστορικὴ λεπτομέρεια σήμερα) καὶ ὀνόμασε τὸν ἐαυτόν του κατὰ τὸ ἑλληνικόν: Ῥήγας Βελεστινλῆς (παίρνοντας ὡς προσωνύμιο τὸ δηλωτικὸ τοῦ τὀπου καταγωγῆς, ὡς συνἠθιζαν οἱ ἀρχαῖοι, π.χ. Ἀριστοτέλης Σταγειρίτης, Θαλής Μιλήσιος, Ἀρίσταρχος Σάμιος, Ἐρατοσθένης Κυρηναῖος κ.ο.κ.). Συνέχεια