Ψῆφος στό κούλλιιι ἤ στό ἀλεξέι;;
Ψῆφος στά μικρά ἤ στά μεγάλα (καὶ ἀποδεδειγμένως μνημονιακὰ) κόμματα;
Ψῆφος ἤ ἀποχή;

Προεκλογικὲς συγκεντρώσεις, λόγια παχειὰ καὶ ὑποσχέσεις στὴν ἀποικία τῶν τοκογλύφων, ἀπὸ τὰ σαπρόφυτα-δεσμοφύλακες, πρὸ κειμένου νὰ αὐξήσουν τὰ ποσοστά τους στὶς ἐκλογὲς τῆς  Κυριακῆς.
Μά, τελικῶς, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀμφισβητεῖ τὸ αὐτονόητον: τὸ «χρέος».

Γιὰ τὴν ΝουΔουλάρα τοῦ κούλλλιιι δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφέρουμε κάτι. Ἦσαν καὶ παραμένουν πιστοὶ ὑπηρέτες τῆς θεωρίας τοῦ «χρέους» καὶ  πρὸς τοῦτον ἀκριβῶς, ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα, ὡς οἰκογένεια, «βασιλεύουν» στὰ τῶν πολιτικῶν δρωμένων τῆς χώρας μας.

Ἡ μΠατΣοΚαρία (τῆς φωφάρας σήμερα, τῶν παπανδρέου παλαιότερα- ἀλλὰ καὶ ἐν μέρει ἀκόμη), ἐπίσης ἦταν καὶ  παραμένει μία ἀκόμη ἐκδοχὴ τῶν βενιζελικῶν ἀπογόνων, παραμένοντας στὴν αὐτὴν γραμμὴ τῆς «θεωρίας τοῦ χρέους».
Ἡ τΣΥΡΙΖΑιοκρατία τοῦ τίποτα καὶ τῶν πουθενάδων, ποὺ τώρα ἀποχωρεῖ, ἐπίσης τῆς αὐτῆς οἰκογενειακῆς γραμμῆς κι ἂς ἰσχυρίζονται τὰ ἀντίθετα.
Τὸ ΚΚΕ τῶν Rothschild καὶ τῆς «ταξικῆς πάλης», ἐπίσης οὐδέποτε ἀμφισβήτησε κάτι ἀπὸ τὸ «χρέος», ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὸ …μέγεθός του.
Καὶ τὰ ἴδια ἀκριβῶς πράττουν τὰ χρυσαύγουλα, τὰ ΑΝΕΛικὰ κατακάθια, τὰ λεβέντικα ἀπομεινάρια καὶ τὰ ποταμίσια κατάλοιπα…

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην ἔχουμε τοὺς …«φερέλπιδες ἐθνοσωτῆρες», ποὺ πρῶτα προσκυνοῦν τοὺς τοκογλύφους καὶ κατόπιν ἔρχονται σὲ ἐμᾶς γιὰ νὰ μᾶς πλανέψουν μὲ τὶς κορῶνες τους. Τζημερικὰ κατάλοιπα, γιὰ παράδειγμα, εἶναι γιὰ νὰ τὰ βλέπῃς καὶ νὰ γελᾷς. Ἡ ζωάρα ἡ «ἀντιστασιακιά», ποὺ ὑπηρέτησε πιστὰ τὸ μόρφωμα ἀλεξέι-μπάνου, ἀμφισβητεῖ, λέει, τὸ «χρέος», ἀλλὰ μόνον σὲ ἔνα μικρό του ποσοστό. Τὸ γιάν(ν)ιιι (μὲ ἔνα νί!!!), ποὺ ἀναφέρει τὴν χώρα ὡς χρεοδουλοκρατία, ἐπίσης ἀναγνωρίζει καὶ ὑπηρετεῖ τὸ «χρέος», ἐφ΄ ὅσον κι αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ὅπως κι ὅλα τὰ ἄλλα, πρῶτα ἔλαβε τὸ «χρίσμα» ἀπὸ τὰ πSoro-δίκτυα καὶ κατόπιν τούτου μᾶς …ἐπετέθῃ γιὰ νὰ μᾶς …«ἀποσώσῃ»!!! Τὸ βελόπουλο, τὸ «ἀντί-μνημονιακό», πρῶτα ἔκανε …συμβάσεις ἀποκλειστικῆς ἀντιπροσωπεύσεως γιὰ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Χριστοῦ, κατόπιν «εἰδικὲς συμφωνίες μὲ τὸν Ποῦτιν» (βάσει τῶν ἰσχυρισμῶν του) καί, τέλος, ἐπανῆλθε γιὰ νὰ μᾶς …«ἀπό-σώσῃ» κι αὐτό.
Κι ἐνᾦ ἡ βλακεία κτυπᾶ ταβάνια, ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε νὰ ἐνασχολούμεθα γιὰ τὸ πόσο μικρὰ ἢ μεγάλα καθάρματα εἶναι ὅλα αὐτὰ τὰ νούμερα…

Καί, φυσικά, ἀμέτρητοι «ἐθνο-σωτῆρες» ἀπὸ  πίσω γιὰ νὰ μᾶς ὑποσχεθοῦν τὰ ἀπίστευτα καὶ τὰ ἀδύνατα, μὲ σκοπό, ἐπὶ τῆς  οὐσίας, νὰ τσιμπήσουν μερικὲς ἐπιδοτήσεις, διότι στὴν βο(υ)λὴ δὲν ἔχουν ἐλπίδες εἰσόδου.
Βλέπουμε, γιὰ παράδειγμα, «ἀριστεροστρόφους» καὶ «δεξιοστρόφους», «μνημονιακοὺς» καὶ «ἀντί-μνημονιακούς», ποὺ ὅμως οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν παρουσιάζει πέντε ἀλήθειες στὴν σειρά, διότι τὸ ψέμμα πουλλᾶ καλλίτερα.
Καί, ἐπάνω ἀπὸ ὄλα, τέλοςπάντων, βλέπουμε κυρίως τὸ  κάθε ἄτομον ποὺ «εἶδε φῶς καὶ μπῆκε» γιὰ νὰ μᾶς ζαλίσῃ τὰ μέζεα καὶ νὰ ἀποσπάση, πρὸς ὄφελός του, λίγες στιγμὲς δημοσιότητος.
Ἀφῆστε δὲ τοὺς ὑποψηφίους ποὺ τοὺς ἁλιεύουν ἀπὸ τὸ …ὁπουδήποτε!!! Πιὸ γελοῖοι οὐδέποτε…

Κι ἐμεῖς; Τί κάνουμε;
Σὰν σελὶς «Φιλονόη καὶ Φίλοι» ἔχουμε ἀπαντήση πρὸ πολλοῦ ἐπ’ αὐτοῦ. Ἠ θέσις μας εἶναι ἡ ἐξῆς:
Κάθε συμμετοχὴ στὴν ἐν λόγῳ διεργασία τῶν ἐκλογῶν συνιστᾶ συνέργεια.
Κάθε μας -ἔμμεσος ἢ ἄμεσος- ἀποδοχὴ τοῦ μηχανισμοῦ ἐλέγχου μας καὶ καταδυναστεύσεώς μας συνιστᾶ δική μας ἀποδοχὴ τοῦ εἴδους τῶν δεσμῶν μας.
Κάθε μας ψῆφος συνιστᾶ ἀδειοδότησιν τῶν δημίων μας νὰ ἐξακολουθήσουν τὸ εἰς βάρος μας γενοκτονικὸ καὶ  διαρκὲς ἔγκλημα.

Γιὰ νὰ ἀλλάξῃ κάτι πρέπει νὰ ἀναθεωρηθῇ στὶς ἀρχές του…

Χαρὰ τῶν …ἀπεχόντων!!!

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ὅποιος κι ἐὰν ἐκλεγῇ (λέμε τώρα…!!!), πάλι τὸ δίκτυο πSoros-Rothschild θὰ μᾶς καταδυναστεύη.

Πίσω ἀπὸ κάθε σταγόνα Ἑλληνικοῦ αἵματος, ἕνας Rothschild!!!

Διότι, ὡς γνωστὸν (σὲ ὅλο καὶ περισσοτέρους), τὸ «χρέος» εἶναι πρόσχημα καὶ πατῶντας σὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ προχήματα, «διαπραγματεύονται» πολὺ ἢ λίγο, γιὰ νὰ μᾶς κρατοῦν πολὺ ἢ λίγο δούλους.
Τὸ ὅτι εἴμαστε ὅμως δοῦλοι ἀφ’ ᾖς στιγμῆς πατοῦμε σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ.

Πᾶμε λοιπὸν ξανὰ ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ὁ τρόπος ποὺ μᾶς «κρατοῦν» ἁλυσοδεμένους, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, εἶναι κάποιο «χρέος». Ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν χρωστούσαμε στοὺς πάντες (ἀκόμη καὶ στὴν …Μιχαλοῦ), πρὸ κειμένου νὰ παραμένουμε προσκυνημένοι.
Γιὰ νὰ μᾶς «πείθουν» ἐπὶ αὐτῆς τῆς συνθήκης ἅπαντες οἱ δεσμοφύλακές μας (προεστοί, παπαδαριό, τράπεζες ἀλλὰ καὶ σύγχρονοι παπαρολόγοι, ὅπως κόμματα, Μέσα Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως καὶ συμμορίες τῶν 300) ἄλλοτε μὲ κι ἄλλοτε δίχως κρατικοὺς μηχανισμοὺς ἐλέγχου μας, ἐξακολουθοῦσαν τὸ ἴδιο παραμυθάκι: οἱ δοῦλοι χρωστοῦν καὶ πρέπει νὰ πληρώνουν.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι ἄλλο, ἐξ ἴσου σημαντικό.
Αὐτὸς ὁ μηχανισμός, ποὺ μᾶς καταδυναστεύει ἐδῶ καὶ αἰῶνες, εἶναι κι αὐτὸς ποὺ μᾶς ἐκπαιδεύει στὸ νὰ παραμένουμε ἰσοβίως καὶ αἰωνίως δοῦλοι, δίχως, στοιχειωδῶς, νὰ δυνάμεθα νὰ ἀντικρύσουμε τὴν δουλεία μας κατάματα, ἐνᾦ παραλλήλως στελεχώνεται ἀπὸ ἐμᾶς, τὰ παιδιά μας καὶ  τὰ ἐγγόνια μας.
Τελικῶς μόνον ἐὰν ἐμεῖς παύσουμε νὰ τὸν τροφοδοτοῦμε, σὲ ἀνθρώπινο δυναμικὸ ἀλλὰ κυρίως σὲ ἀποδοχή, θὰ μπορέσουμε νὰ τὸν ὑποχρεώσουμε (ἐπὶ τέλους!!!) νὰ πάῃ στὸν …ἀγύριστο!

Ἐμεῖς, οἱ χαχόλοι, ἀκριβῶς διότι ἐκπαιδευόμεθα ἐκ τῆς γεννήσεώς μας, σὲ αὐτὸ τὸ καθεστώς, ἀδυνατοῦμε νὰ κατανοήσουμε τὸν μηχανισμὸ καὶ ἐλπίζουμε μόνον σὲ λίγο μεγαλύτερα περιθώρια ἐλευθερίας μας, ποὺ κι αὐτά, ἐὰν θὰ προκύψουν, θὰ ἀφοροῦν μόνον σὲ ἐμᾶς ἀποκλειστικῶς, εἰς βάρος φυσικὰ ἄλλων. Ἐν ὀλίγους εὐελπιστοῦμε νὰ γίνουμε (ἀπὸ λίγο ἔως πολύ!!!) «χαλίφηδες στὶς θέσεις χαλίφηδων», πρὸ κειμένου καὶ νὰ ἀπολαμβάνουμε περισσότερα ἀπὸ ὄσα οἱ ἄλλοι κατέχουν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε μικρὲς ἐξουσίες εἰς βάρος τῶν γύρω μας.

Ὅταν, γιὰ τοὺς ὁποιουσδήποτε λόγους, ἀποκτήσουμε κάποιες στοιχειώδεις ἐξουσίες, τὶς ὑπερασπιζόμεθα ἀκόμη καὶ μὲ τὴν …ζωή μας, διότι γνωρίζουμε πὼς τὸ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν …πλέμπα θὰ εἶναι ἰδιαιτέρως ὀδυνηρό, ἐνᾦ παραλλήλως …«λειαίνουμε» ὅσο χρειάζεται, κάθε ἐνοχή μας, ἔως νὰ τὶς …ἐξουδετερώσουμε καὶ νὰ «ἀπολαμβάνουμε» τὶς «κατακτήσεις» μας στὸ μέγιστον δυνατόν.
Ὅσο ὅμως τροφοδοτοῦμε ἀπὸ τὶς σάρκες μας αὐτὸν τὸν μηχανισμό, τόσο θὰ χειροτερεύουν τὰ πάντα στὶς ζωές μας καί, φυσικά, τόσο ταχύτερα θὰ καταῤῥέουν ὅλα ὅσα πιστεύαμε γιὰ ἀκλόνητα. Διότι ἐὰν δὲν καταῤῤεύσῃ θὰ κληροδοτηθῆ καὶ στὰ ἐγγόνια μας ἀλλὰ καὶ σὲ ὄλες τὶς ἐπόμενες γενεές…
Καί, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ, αὐτὸς ὁ μηχανισμὸς πλέον αὐτό-καταστρέφεται…

Ἐκλογὲς λοιπὸν πάλι. Ἐκλογὲς καὶ ὁ κακός μας ὁ καιρός.,
Ἐκλογὲς καὶ γεμίσαμε «ἐθνό-σωτῆρες», κομματάρχες καὶ χειροκροτητές.
Ἐκλογὲς καὶ τὰ «διλήμματα» πολλαπλασιάζονται γιὰ τὸ ποιὸς δεσμοφύλαξ θὰ εἶναι λιγότερο κακὸς ἀπὸ κάποιον ἄλλον.
Ἐκλογὲς καὶ ἡ «ἐλπὶς περισσεύει» ἀπὸ ἀπογοητευμένους ψηφοφόρους.
Ἐκλογὲς καὶ τὰ ἐμφυλιοπολεμικὰ μας ἔνστικτα κορυφώνονται, διότι τὰ «λεφτὰ ποὺ ὑπάρχουν» μονίμως φεύγουν ἀπὸ τὶς δικές μας τσέπες γιὰ νὰ ταΐσουν τοὺς τοκογλύφους καὶ τὰ τσιράκια τους.
Ἐκλογὲς καὶ βασιλεύει τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε»…
Ἐκλογὲς γιὰ νὰ ἐκλέξουμε τὸ ἐὰν θὰ τσούζη πολὺ ἢ πάρα πολὺ ἡ νέα (φερομένη ὡς) κυβέρνησις ποὺ θὰ προκύψη.
Ἐκλογὲς γιὰ νὰ δουλευόμεθα μεταξύ μας…

Καί, κάπου ἐκεῖ στὸ βάθος, μία ἀποχή, ἄλλοτε συνειδητὴ κι ἄλλοτε ὡς ἀποτέλεσμα ὀργῆς καὶ ἀπογοητεύσεως, μᾶς κουνᾶ τὸ δάκτυλο κοροϊδευτικά…
Δικό μας καὶ τὸ μαχαίρι καὶ τὸ πεπόνι… Δικό μας…
Ὅπως φυσικὰ δικές μας καὶ οἱ ἐλπίδες, μὰ καὶ οἱ ἀποφάσεις…
Μά, βεβαίως, δικά μας καὶ τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα, ἐφ΄ ὅσον στὶς «δημοκρατίες ποὺ δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα», ὅλοι «εἶναι συνυπεύθυνοι» γιὰ ὅλα.

Φιλονόη